“เหมือนข้างตังมังพี่ ”

                “ข้าวตาก ก็ตากข้าวให้แห้งสิพี่ ”

                เออ...ฟังคำตอบแล้ว ดูเหตุผล  แต่ไม่ถูก  ข้าวตากเดี๋ยวนี้ไม่เห็นมีคนรู้จัก และไม่มีคนทำอีกแล้วมัง เพราะมีตู้เย็นใว้เก็บข้าวที่เวลาเรากินเหลือแต่ละมื้อ  ไม่เหมือนเมื่อก่อนตอนยังไม่มีไฟฟ้าใช้    ตอนนั้น ยายฉันเป็นแม่ครัวใหญ่ของบ้าน  เวลาเราหุงข้าวแต่ละทีต้องหุงแบบเช็ดน้ำ ได้น้ำข้าวไง  หลังจากนั้นดงหม้อข้าวให้ระอุ

ได้ข้าวสวยรสอร่อย

                เดี๋ยวนี้หุงข้าวแบบเร่งรัด อุ๊ย Intensive Cooking (คิดเอง) ....ไมใช่ศัพท์อะไรหรอกคะ ใส่ซาวข้าวสาร ใส่น้ำลงหม้อหุงข้าวไฟฟ้าอย่างเดียว  ได้ข้าวสวยแน่นอน  ว่าเรื่องข้าวตากดีกว่าค่ะ  ยายของฉันเป็นแม่ครัวชั้นยอด คือทำอาหารอร่อย ประหยัดและไม่มีการให้ของเหลือประเภทกินทิ้งกินขวางเด็ดขาด  เวลายายหุงข้าวแต่ละครั้งจะกะข้าวและหุงได้พอดีกับพวกเรากินเกือบทุกครั้ง  ....เก่ง..จริง ๆ 

                ถ้ามีข้าวสวยเหลือจากมื้อเย็น  เช้าวันรุ่งขึ้นถ้าแดดดี   ยายจะทำข้าวตาก  ไม่อยากเลย ยายเอาข้าวสวยมาแผ่ให้กว้าง ๆ ในกระด้งเพื่อให้ถูกแดดอย่างทั่วถึง  แดดเดียวก็แห้ง กลายเป็นข้าวตากเก็บใส่โหลใว้...อุ๊ย ....แดดเดียว คือตากแดดวันเดียว นั่นแหละค่ะ  เรา ๆคงคุ้นกับเนื้อแดดเดียว  หรือ ปลาแดดเดียว ก็เขาตากวันเดียวค่ะ 

                ยายบอกว่า สมัยก่นอเวลาข้าวยากหมากแพง....หรือน้ำท่วมไม่มีข้าวกิน ก็เอาข้าวตากนี่แหละแหละโดยการเอามาต้มกับน้ำ เป็นอย่างไงฉันก็ไม่แน่ใจ  แต่ยายจะเอาข้าวตากาทำเป็นขนมข้าวตูให้หลานกินบ่อย ๆ