รณรงค์ให้ช่วยใช้เลขไทยกันครับ 

เมื่อวันที่ ๑๐ มิถุนายน ๒๕๕๖ ผู้เขียนได้เขียนบทความเรื่อง “เลขไทยหายไปไหน?” ในหนังสือพิมพ์มติชนรายวัน

สรุปในบทความนั้นว่า เลขไทยของเรานั้น ไม่ค่อยได้ใช้กันมากนักโดยเฉพาะในราชการ แม้ว่าระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยระเบียบงานสารบรรณ ไม่ได้กำหนดให้ใช้เลขไทยในหนังสือราชการ ไม่ว่าฉบับที่ประกาศใช้เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๖ และที่แก้ไขเพิ่มเติมครั้งที่ ๒ เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๔๘

แต่คณะรัฐมนตรี (ครม.) ในการประชุมเมื่อวันที่ ๒ พฤษภาคม ๒๕๔๓ ได้มีมติเห็นชอบให้หน่วยงานราชการทุกแห่ง ใช้เลขศักราชเป็นเลขปีพุทธศักราชในกิจกรรมต่างๆ ของทางราชการ รวมทั้งขอให้หน่วยงานของรัฐทุกแห่งส่งเสริมการใช้เลขไทยด้วย

ชัดเจนมากขึ้น เมื่อ ครม. ในการประชุมเมื่อวันที่ ๗ กันยายน ๒๕๕๓ ได้มีมติเห็นชอบให้หน่วยงานภาครัฐทุกหน่วยใช้ฟอนด์สารบรรณและฟอนด์อื่นๆ ของสำนักงานส่งสริมอุตสาหกรรมซอฟแวร์แห่งชาติ (องค์การมหาชน)

พร้อมทั้งย้ำให้ใช้เลขไทยตามมติ ครม. ในการประชุมเมื่อวันที่ ๒ พฤษภาคม ๒๕๕๓ (ดูรายละเอียดในหนังสือสำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี ด่วนที่สุด ที่ นร ๐๕๐๖ /ว ๑๖๔ ลงวันที่ ๑๒ กันยายน ๒๕๕๓)

แต่ส่วนราชการต่างๆ ไม่ค่อยทำตามกันครับ เพราะไม่ทำก็ไม่ผิดระเบียบ แม้ผิดมติคณะรัฐมนตรีก็เถอะ คงมีแต่คณะะสงฆ์ที่ให้ใช้เลขไทยในการสอบบาลีสนามหลวง หรือสอบตามหลักสูตรเปรียญธรรม และหมอดูที่ดูดวงเท่านั้นที่ยังใช้เลขไทย

ที่สำคัญมหาวิทยาลัยของไทยบางแห่งได้กำหนดเป็นลายลักษณ์อักษรให้ใช้เลขอารบิคในวิทยานิพนธ์ภาษาไทยอีกด้วย แปลกดีไหมครับ อธิการบดีไม่ได้เป็นฝรั่งซะหน่อย

แต่ข้อเขียนที่ลงไว้ตั้งแต่ปี ๒๕๕๖ นั้น ไม่มีใครสนใจปฏิบัติกันหรอกครับ ทำกันอยู่อย่างไรก็ทำกันอยู่อย่างนั้น จึงขอเรียกร้องอีกครั้ง เผื่อมีผู้รับฟังบ้าง

ขอเรียกร้องคนไทยทุกคนนะครับ ช่วยกันพิมพ์และช่วยกันเขียนเลขไทยกันเถิดครับ ไม่ต้องกลัวว่าฝรั่งอ่านไม่ออกหรอกครับ เพราะถ้าฝรั่งอ่านภาษาไทยออกก็อ่านเลขไทยออกครับ

ส่วนตัวอักษรที่ใช้หากเป็นภาษาอังกฤษต้องใช้เลขอารบิคกันอยู่แล้ว

สำหรับส่วนราชการต่างๆ และมหาวิทยาลัย รวมทั้งข้าราชการบางคนนั้น ผู้เขียนมีความเห็นว่าการไม่ใช้เลขไทยเป็นเพราะอาจไม่ถนัดที่จะใช้ ทั้งนี้ อาจไม่ได้รู้สึกภาคภูมิใจที่ประเทศไทยมีทั้งตัวอักษรและตัวเลขเป็นของตนเอง

น้อยประเทศนักนะครับที่มีตัวอักษรและเลขเป็นของตนเองอย่างเช่นประเทศไทย

ผู้เขียนใช้เลขไทยในการเขียนบทความทุกเรื่อง อย่างไรก็ตาม สมัยที่เขียนบทความลงหนังสือพิมพ์ ทุกสำนักพิมพ์ก็เปลี่ยนเลขไทยของผู้เขียนเป็นเลขอารบิคทั้งหมด

เหตุที่ผู้เขียนใช้เลขไทย นอกจากความภาคภูมิใจที่ประเทศไทยมีตัวเลขเป็นของตนเองแล้ว เลขไทยยังเป็นตัวเลขที่สวยงาม อ่อนช้อย เข้ากับลักษณะของคนไทย โดยเฉพาะตัวเลขแบบลายกนกนั้น นิยมชมชอบที่สุดครับ

อีกอย่างหนึ่งก็คือการใช้เลขไทย จะช่วยเชิดชูเกียรติภูมิของคนไทยต่อชาวโลก ว่าเรามีตัวอักษรและตัวเลขของเราเอง

ที่จริงแป้นพิมพ์ในคอมพิวเตอร์หรือโน้ตบุ๊ค เวลาพิมพ์ตัวหนังสือไทยและเลขไทยก็ไม่ต้องเปลี่ยนแป้นอยู่แล้ว ดังนั้น ไม่ใช่เป็นปัญหาเรื่องการพิมพ์หรอก แต่เป็นปัญหาเรื่องการไม่ชินและไม่ชอบใช้มากกว่า

อย่างไรก็ตาม สำหรับข้าราชการที่มีพรรษาเยอะแล้ว อาจไม่ชินกับการใช้เลขไทยจึงพิมพ์เลขไทยไม่คล่อง ก็ไม่เป็นไรครับ อาจพิมพ์เป็นเลขอารบิคก่อนแล้วใช้โปรแกรมเปลี่ยนเลขอารบิคเป็นเลขไทยก็ย่อมได้ เข้าไปดูวิธีการเปลี่ยนในอินเทอร์เน็ตก็ได้นะครับ ทำไม่เป็นก็ให้ข้าราชการใหม่ๆ ทำให้ก็ย่อมได้ ไม่ต้องอายหรอกครับ

ส่วนข้าราชการใหม่นั้น ไม่มีปัญหาครับ ไม้กวาดใหม่ หัวหน้าใช้ให้ทำอะไรส่วนใหญ่ก็ทำกันอยู่แล้วครับ  

ที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือ กระทรวงศึกษาธิการ โดยเฉพาะ สพฐ. ได้โปรดแจ้งให้ครูในระดับชั้นประถมศึกษาและมัธยมศึกษา เน้นย้ำให้นักเรียนใช้เลขไทยกันให้มากขึ้นด้วยนะครับ สร้างแรงจูงใจด้วยการเน้นศักดิ์ศรีของความเป็นไทย

อย่างไรก็ตาม หากจะให้ส่วนราชการซึ่งรวมทั้งมหาวิทยาลัยและข้าราชการได้ปฏิบัติตาม สำนักนายกรัฐมนตรีก็ควรเพิ่มเติมระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยระเบียบงานสารบรรณ โดยกำหนดให้ใช้เลขไทยในหนังสือราชการไทยด้วยเถิดครับ

เพราะการไม่ปฏิบัติตามระเบียบที่ทางราชการกำหนดนั้น เป็นความผิดทางวินัยอยู่แล้วครับ

ครับ ช่วยกันสร้างความพากพูมใจและช่วยกันรักษาตัวหนังสือของไทยและเลขไทยของเราให้อยู่คู่ฟ้าเมืองไทยตลอดไปเถิดครับ

พุธทรัพย์ มณีศรี