เมื่ออัตราดอกเบี้ยในตลาดซื้อคืนพันธบัตรขยับ ก็จะทำให้ต้นทุนแบงก์ทางการเงินของแบงก์พาณิชย์เพิ่ม และต้องไปปรับอัตราดอกเบี้ยเงินฝาก-เงินกู้ตามไปด้วย

แต่การปรับอัตราดอกเบี้ยของธนาคารพาณิชย์ อาจไม่ใช่สัดส่วนเดียวกันกับอัตราดอกเบี้ยนโยบายก็ได้ ขึ้นกับสภาพคล่อง ฐานลูกค้า ฯลฯ ของธนาคารแต่ละแห่ง

ทว่าสิ่งที่แน่ๆ ก็คือดอกเบี้ยในตลาดจะไม่สามารถยืนอยู่ในอัตรา โดยเฉพาะถ้าใครเป็นหนี้ก็ต้องเจอกับอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ที่จะปรับขึ้นมา

เหตุผลที่แบงก์ชาติขึ้นดอกเบี้ยเพื่อลดปัญหาสินเชื่อในบางธุรกิจ อาทิ ภาคอสังหาริมทรัพย์ที่ขยายตัวในอัตราสูง จนทำใหเกิดความเสี่ยงต่อภาวะฟองสบู่

ขณะเดียวกันภาวะอัตราดอกเบี้ยต่ำในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ทำให้เกิดปัญหาข้างเคียงคือหนี้ภาคครัวเรือนที่มีการกู้ยืมมากขึ้น อัตราหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้เริ่มขยับ ขณะที่อัตราการออมลดต่ำลงจากอัตราดอกเบี้ยที่ไม่จูงใจ

การขึ้นดอกเบี้ยก็เพื่อปรับสภาพที่เป็นอยู่ หวังลดการกู้ยืม เพิ่มการออม ป้องกันฟองสบู่

นอกจากนั้น การขึ้นดอกเบี้ยนโยบาย ยังทำให้ธนาคารชาติมีเครื่องมือในการดำเนินนโยบายรักษาเสถียรภาพทางเศรษฐกิจมากขึ้น

เศรษฐกิจโลกเริ่มเข้าสู่ภาวะชะลอตัว จากสารพัดปัจจัย และจะส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจไทย แบงก์ชาติจึงมีความจำเป็นต้องมีกระสุนสำรอง ก็คือ ส่วนต่างของอัตรานโยบายดอกเบี้ยไว้รับมือ

ประเด็นสำคัญที่ยังต้องจับตา ก็คือ การขึ้นอัตราดอกเบี้ยนโยบาย จะเป็นการขึ้นต่อเนื่อง หรือขึ้นแล้วหยุดพักไปก่อน เพื่อให้เกิดการปรับตัว

แม้ธนาคารชาติเองจะพูดทำนอง การขึ้นอัตราดอกเบี้ยของไทย จะไม่เหมือนกับการขึ้นดอกเบี้ยของธนาคารกลางสหรัฐ ที่ตั้งหน้าตั้งตาขึ้นมาตลอด แต่ทว่าจะขึ้นมาก-น้อย ก็ต้องดูปัจจัยทางเศรษฐกิจเป็นองค์ประกอบที่สำคัญ

หมายความว่า แม้จะมีโอกาสขึ้นแล้วหยุดสักพัก แต่ก็มีโอกาสจะขึ้นอีก โดยเฉพาะเมื่อไทยเป็นประเทศสุดท้ายในภูมิภาคนี้ที่ปรับขึ้นดอกเบี้ย

ทุกอย่างจึงไม่แน่ อะไรก็เกิดได้

ที่ทำได้ ก็คือ ต้องปรับตัว ลดหนี้สิน รับมือความเปลี่ยนแปลง

คอลัมน์ ณ มุมขวา โดย ณ กาฬ เลาหะวิไลย

Source: Posttoday
https://www.posttoday.com/columnist/nhakran/574944