เขาพนม..หลังจากแกมีสิ้นฤทธิ์ ทำเอาฝนตกหลายชั่วโมง น้ำไหลผ่านหน้าบ้าน ดุจเขื่อนแตก ทำเอาใจหวิวๆได้เหมือนกันแต่เหตุการณ์ผ่านพ้นไปด้วยดี ศรี ...ภรรยา เตรียมจัดซื้อวัตถุดิบที่เตรียมไปกุยบุรีในวันพรุ่ง ส่วนฉัน ง่วนอยู่กับการปอกมะพร้าวหลังบ้าน จำนวน ๑๐ ลูก เตรียมการทำกล้วยบวชชีสูตรท่านดงละคร เป็นอาหารว่างในมื้อเที่ยง  ภรรยาบอกกับฉันว่าถ้าถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่๑ จะซื้อ อีสาวนุ้ย ไปปล่อยที่ป่ากุยบุรี สาเหตุคือ เขาสงสาร อีสาวนุ้ย ช้างพังตัวเดียวของคุณปู่ของฉันที่ ลูกหลานใช้งาน หนักชักลากไม้ซุง ใช้ขอสับบนหัวจนเป็นแผลเหวอะหวะ แถมน้ำหนองส่งกลิ่นเหม็น แมงวันหัวขียวหยอดไข่ขาวให้เห็นอยู่เนืองๆ เขา..น้ำตาซึมทุกครั้งที่เห็นอีสาวนุ้ย ที่เดินอุ้ยอ้าย มาหาคุณปู่ของฉันให้ฉีดยา ปฎิชีวนะ รักษาแผลที่ลูกหลานทำ เขาเห็นอีสาวนุ้ยเอางวงโอบคุณปู่ของฉันแล้วโยนขึ้น โยนลง คนดูน่าหวาดสียว แต่คุณปู่บอกอีสาวนุ้ยว่า พอแล้วหายคิดถึงได้แล้ว น้ำตาของอีสาวนุ้ยไหลอาบสองแก้ม เหมือนบอกคุณปู่ว่า หนูถูกทรมารมากมายนัก คุณปู่ของฉันเป็นเพื่อนกับ นาย แปลก ฟุ้งเฟื่อง ผู้ที่มอบช้างเผือกแห่งเมืองกระบี่ให้กับพระบาทสมเด็จพระจ้าอยู่หัว...

อีสาวนุ้ย..อายุในตอนนี้ ราวๆ ๖๐ ปี คุณปู่เสียชีวิต เมื่อปี ๒๕๔๐ คุณปู่มอบให้เป็นสมบัติของคุณลุงของฉัน ๑๕ ปีผ่าน ฉันและศรี...ภรรยาไม่ได้เห็นอีสาวนุ้ยอีกเลย..อายุของอีสาวนุ้ยมากมายปานนั้นยังทำงานหนักอยู่หรือไม่ หาทราบไม่?

นับเป็นโอกาสดีดีที่ชาวโอเคจัดทริปขุดบ่อล่อช้าง ที่กุยบุรี ในตอนแรก ฉันชวนคุณครูชบาตานี ไปขุดบ่อด้วยกัน แต่คุณครูติดประชุมแทบ(น้ำตา)แล็ตของหมาหางเน่าการศึกษาไทย ตามดูดขี้นักกินเมือง สรุปมาลงที่พี่สาวคนไม่บายยามว่าง เจ้าหญิงแห่งทวีวัฒนาชวนแล้วชวนอีก จนใจอ่อนยอมตกลงปลงใจกับพี่สาว หาได้บอก บก.ไม่เพราะงานข้างหน้ามีมากมายทั้งงานประจำงานส่วนตัว งานสังคม เหมือนนักร้องเดินสาย  ๑๒,๑๓ ขุดบ่อล่อช้างกุยบุรี ๑๔ ลงคะแนนเลือก อบต. ๑๕พาครอบครัวไปทำบุญสารทเดือนสิบ ที่จังหวัดตรัง ๑๗ ตรวจสุขภาพประจำปีส่วนงานประจำก็ทำทุกวัน หาเวลาพักหายใจทิ้งยากเหลือเกิน

เตรียมตัวก่อนเดินทางถามเส้นทางจากลุงเกิ้ล แกบอกระยะทาง เขาพนม-กุยบุรี ระยะทาง ๕๓๐ กิโลเมตร เวลา ๗ ชั่วโมง ๕๑ นาที ฉันออกจากบ้าน ๒ โมงเช้าขับรถแบบประหยัดน้ำมันเพราะไม่เคยขับเส้นทางสายนี้ มาไกลสุดแค่เนิน ๔๙๑ บ้านอ่างทอง ท่าแซะ ชุมพรเท่านั้น รู้สึกเครียดกับเส้นทางทำเวลา ๖ ชั่วโมง ก็มาถึงปากทางเข้า จอดรอเพื่อนๆไม่เห็นมีใครมา ถามหาตลาดเข้าไปถึงสถานีรถไฟ กุยบุรีนั่งเดิน นอน ฆ่าเวลา ตัดสินใจเดินทางเข้าอุทยาน ถ่ายภาพวิถีชีวิตชาวเกษตรหน้าเขื่อนยางชุม ตามลายแทงของลุงเกิ้ลมาถึง อุทยาน น้องหนู นั่งรออยู่สอบถาม กัปตันแจ็คและภริยาพร้อมลูกกสาวไปซื้อของในเมืองเดินสำรวจสักพัก  น้องหนูติดต่อกับท่านประธานจอมผาย ให้ไปที่ดูช้างหน้างานที่จะทำกันในวันพรุ่ง ฉันขับรถตามน้องหนูไป สิ่งที่กลัวที่สุดของคนสว.คือความจำ หลงๆลืมเส้นทาง ในที่สุดก็มาถึงจุดดูช้างป่ากุยบุรี

เข้าไปดูบ่อที่ขุดให้ช้างใช้น้ำในหน้าแล้งโดยนั่งรถโฟวีลของอุทยาน  สิ่งที่พบคือรอยเท้าของช้างจำนวนมาก น้องหนูบอกเขาออกมาแสดงความยินดีที่เขาได้บ่อน้ำของชาวโอเค ไม่ทำลายเหล็กที่ผูกเป็นโครงสำหรับเทพื้นในวันพรุ่งนี้..หลังจากนั้นเดินทางไปดูช้างป่าที่เจ้าหน้าที่รายงานว่ามีช้างป่าหลายเชือกออกมาหากิน  ระหว่างทางเห็นฝูงไก่ป่า (ไก่เถื่อน)จำนวนมากมาย พลันสายตาเหลือบไปเห็นช้างสามเชือก กำลังกินหญ้าอยู่เหนือลำธารติดกับถนนที่ขาด ฉัน พี่มะอึก พี่วัตน์ เห็นช้างสามเชือกฉันไม่เชื่อสายตาตัวเองเพราะเขาอยู่ไกล้มากๆ ฉันถามสองคนนั้นว่าใครมาปั้นช้างสามเชือกไว้ในป่าล่ะ

เกลือแหล่งอาหาร แคลเซี่ยม ที่ใช้ในการทำโป่งเทียมให้ช้าง

พี่วัตน์ บอกฉันว่าของจริงๆ  เมื่อไปถึงจุดหมายเป้าหมายมิได้เปลี่ยนเขากำลังกินหญ้าอย่างปกติสุข เจ้าหน้าที่บอกอย่าส่งเสียงดัง ฉันบอกนักท่องเที่ยวว่าอย่าส่งเสียงดัง ในที่สุด ฉันได้เห็นช้างของพ่อ ที่กุยบุรี สมความตั้งใจ ขณะที่ฉันเปกลี่ยนสถานที่หามุมกล้องถ่ายภาพ ตาไปสะดุด มูลสัตว์ชนิดหนึ่งสีม่วงแก่ๆ ฉันเรียกเจ้าหน้าที่มาถามว่าเป็นมูลของสัตว์อะไร เจ้าหน้าที่บอกว่าเขาไม่เคยเห็น ฉันบอกให้เขาเอากิ่งไม่เขี่ยดูว่าส่วนประกอบของมูลมีอะไรบ้าง สิ่งที่พบเป็นหญ้า ..จึงฝากการบ้านให้ เจ้าหน้าที่ไปศึกษาต่อไป ป่ากุยบุรีมีหลายสิ่งที่ลึกลับชวนให้ค้นหา

เสียงโทรศัพท์จากพี่สาวเจ้าหญิงรายงานการเดินทางมาเป็นระยะ ท่านประธานจอมผายขอช่วยให้รับคุณตู่จาก กทม.มาด้วย ฉันรอพี่สาวเพียงอึดใจก็มาถึง ผู้โดยสารคนที่สองกำลังเดินทาง เบอร์โทรศัพท์จากท่านประธานจอมผายของน้องตู่กดถาม น้องถึงใหนแล้ว หล่อนบอกถึงพระองค์ใหญ่แล้วค่ะ เพียงอึดใจ เราก็เดินหลงทางเกือบครึ่งชั่วโมง กลางคืนทัศนวิสัย แย่มาก สายตา ความจำ เป็นอุปสรรคในการขับรถ ของชาว สว.

โขลงช้างป่าที่ออกหากินในเวลาไกล้ค่ำ

ฉันมาคนเดียว อย่าฉาวนะ ฮา อุ๊ๆ ไม่ได้ตด...นะย๊ะ

มูลสัตว์ ที่จนท.ก็ไม้รู้จัก

ถ่ายภาพไกลจากกล้องเล็กๆ ราคาถูก ทำให้ฉันภูมิใจได้เหมือนกัน

ถึงเวลานอน ลุงกี๊ ชายมากมุข โชว์ ไอแพ็ด วาดรูปภาพได้สวยงามมากดูแล้ววาดไม่ยากใช้มีอถูๆ ก็เป็นภาพแล้ว ราตรีสวัสดิ์ครับ ..พบกันตอนสองครับ

ตื่นเช้ามารับประทานข้าวต้มสูตรกัปตันแจ็ค และคุณปวิภา ก่อนออกเดินทางไปหน้าไซท์งาน ต่างขนสำภาระกันคนละไม้คนละมือ

มาถึงที่ทำการอุทยานจุดชมช้างป่ากุยบุรี น้องหนูและเจ้าหน้าที่ทหารขนปูนซีเมนต์ขึ้นรถ

ขอบคุณภาพช้างป่าจากอุทยาน มีหลายท่านถามว่า ทำไมไม่เห็นช้างพลายสักเชือก ได้รับคำตอบว่าช้างพลายชอบอยู่เพียงลำพัง และช่วงนี้เป็นช่วงผสมพันธุ์ จึงไม่ปรากฎตัวให้เห็น

สภาพสมาชิกสื่อออนไลน์ที่หันมาเอาดีทางขายแรงงาน กลางแจ้ง บางคนเป็นถึงผู้บริหาร องค์กรต่างๆ มืออันอ่อนนิ่ม ถูกสวมถุงมีออีก ชั้นหนึ่ง ลาก่อน ปากกา แป้นพิมย์ แสนจะอ่อนนิ่ม ลาก่อนเอกสารบนโต๊ทำงาน ลาก่อนลูกค้าธนาคารกรุงเทพ และกลิ่นแบ็งค์

หลวงพี่โจ้ คือบุคคลที่สำคัญสำหรับงานนี้ หลวงพี่ลุยท่ามกลางแสงแดดอันร้อนผ่าว มีหรือที่ที่มนุษย์มีผมจะนิ่งดูให้พระทำ(ธรรม)องค์เดียว ฮา

อาหารมื้อเที่ยงแสนจะ หิว ปกติแล้ว สี่โมงครึ่งคือมื้ออาหารของฉันทุกวัน  แต่มาวันนี้ท้องร้องหลายครา

การทำงานก่อสร้างเป็นงานที่หนักมาก มีท่านประธานจอมผาย  เกริ่นเป็นนัยๆว่าค่าจ้างกรรมกรขั้นต่ำมันน้อยไปใหม? ให้ผู้มีอำนาจในบ้านเมืองพิจรณาใหม่ ควรจะเป็นกี่บาทดี  ๕๐๐ บาทก็ยังไม่คุ้มสำหรับผู้ทำงานจริงๆไม่อู้ ซึม หลบ หลีก อีกสารพัด

การตั้งอัตราค่าจ้างควรมีการทบทวน

น้องๆจากธนาคารกรุงเทพนอนหมดสภาพ ท่ามกลางอากาศที่ร้อนอบอ้าว  ยังมีตอนที่สองครับ ขอบคุณเพลงช้างเพื่อนแก้ว จายูทูป