จำได้ว่าเมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายนปีที่แล้ว ผมและทีมงานได้รับเกียรติให้ไปร่วมจัดกิจกรรมค่ายเสริมทักษะทางวิชาการที่กลุ่มโรงเรียนตำบลบ้านราษฎร์ (โรงเรียนบ้านลำไซกง บ้านราษฎร์พัฒนา บ้านปางไม้ และตะแบกวิทยา) อ.เสิงสาง จ.นครราชสีมา ได้ร่วมกันจัดขึ้นที่โรงเรียนบ้านลำไซกง   โดยเน้นกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  วิทยาศาสตร์ ภาษาไทย และภาษาอังกฤษ   นักเรียนที่เข้าค่ายครั้งนี้มีอยู่ประมาณ 150 คน เป็นนักเรียนในระดับช่วงชั้นที่ 2 กิจกรรมจัดขึ้น 2 วันกับอีก 1 คืนครับ        ในส่วนของกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ ท่านผู้อำนวยการโรงเรียน บอกว่าขอเป็นสาระบวกบันเทิง   นานครับกว่าจะคิดหัวข้อว่าจะจัดกิจกรรมหรือนำเสนอเนื้อหาสาระอะไรดีที่จะบันเทิง     มาถึงบางอ้อเมื่ออ่านบทความ ”มนุษย์ไร้นิ้วมือ” จากมติชนรายสัปดาห์ ก็เลยนำการคูณด้วยนิ้วมือไปสอนในวันนั้น น่าจะเหมาะสมกับเวลาและอายุของนักเรียน  

ตามประวัติศาสตร์มนุษย์เรารู้จักการนับโดยอาศัยนิ้วมือมาก่อนสิ่งอื่นตั้งแต่โบราณ   หนึ่งนิ้วแทนจำนวนคนหนึ่งคน  สองนิ้วแทนสองขั้น เอ้ย..สองคน เป็นการสื่อความหมายทางคณิตศาสตร์ด้วยสัญลักษณ์อีกรูปแบบหนึ่ง  นอกจากนี้ ”มือ”   ภาษาเปอร์เซีย   ยังใช้คำว่า    ”เปนจะ”  สอดคล้องกับคำว่า”เบญจ” ที่แปลว่า”ห้า” ของไทยเรา ไม่รู้เป็นความบังเอิญหรือตั้งใจที่คำทั้งสองมีความหมายสัมพันธ์กัน เพราะมือของเราก็มีข้างละ 5 นิ้ว พัฒนาการของจำนวนและตัวเลข ก็เริ่มต้นมาจากนิ้วมือทั้ง 10 นิ้วนี่แหละครับ เห็นได้จากชีวิตประจำวันของเราใช้เลขฐาน 10 (0,1,2,3,4,5,6,7,8 และ 9) ในการดำเนินชีวิต     ซึ่งเจ้าเลขโดดทั้ง 10 ตัวที่ว่านี้ ถือว่าเป็น  ”พยัญชนะ” ทางคณิตศาสตร์   เป็นเลขที่ธรรมชาติสร้างมาให้มนุษย์ได้ใช้ประโยชน์จากนิ้วมือทั้ง 10 นิ้ว  และถ้าเราทำนิ้วมือให้ชิดติดกัน สังเกตดีดี จะพบว่ามีลักษณะเป็น Normal Curve  หรือโค้งปกติ     ที่ถูกค้นพบโดยนักคณิตศาสตร์ชื่อดัง คือ Carl Friedrich Gauss (ค.ศ.1777-1855) ชาวเยอรมัน

  มีนักวิทยาศาสตร์หลายคนได้ทำการศึกษาวิจัยความสัมพันธ์ระหว่างนิ้วมือกับเรื่องต่าง ๆ เช่น ภาวะในการเจริญเติบโต  ความเบี่ยงเบนทางเพศ  ความสามารถทางด้านกีฬา หรือความสามารถทางสติปัญญา ผลการศึกษาพบว่าความสามารถทางด้านต่าง ๆ ที่กล่าวมา มีความสัมพันธ์กับนิ้วมือจริง เช่นผู้หญิงที่มีนิ้วนางยาวกว่านิ้วชี้จะประสบผลสำเร็จในการเล่นกีฬาได้มากกว่า    อย่างไรก็ตามนิ้วมือยังเป็นสื่อคณิตที่ติดตัวเรามาตั้งแต่เกิด  ถ้าครูเรารู้จักนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์  การจัดกิจกรรมการเรียนการสอนคณิตศาสตร์จะสนุกและมีความหมายมากขึ้น การอบรมวันนั้นผมหวังว่านักเรียนที่ไม่ค่อยชอบคณิตศาสตร์คงจะมีเจตคติที่ดีต่อการเรียนคณิตศาสตร์ และมีทักษะ/กระบวนการทางคณิตศาสตร์เพิ่มมากขึ้น  สรุปว่ากิจกรรมค่ายครั้งนี้ประสบความสำเร็จลงได้ด้วยดีครับ 

อุทัยรุ่นน้องได้แวะมาเยี่ยมผมที่บ้าน ปรึกษาปัญหาการใช้นิ้วมือกับการเรียนคณิตศาสตร์

"5 – 3 เท่ากับเท่าไร ”  อุทัยเปิดประเด็น

“ลบไม่ได้เพราะ 5 ไม่ใช่ยางลบ” ผมกะจะตอบเอาฮา

“ผิดนะคร๊าบ...” อุทัยชี้นิ้ว

 “คาราบาวแดง” ครูยอดชิงตอบ แบบ Present Face 

พร้อมกับทำมือรูปคาราบาวแดงให้ดู 

 “ถูกต้องนะคร๊าบ...”  อุทัยชี้นิ้วอีก

              “ I don't  know. ”  อุทัยชี้หน้าตัวเอง   

           ครูยอดเอานิ้วชี้ที่หน้าอกอุทัย  ก่อนเฉลยว่า “ ก็ I love you. ไง ”     

“แล้ว 5 + 5 ล่ะ...เท่ากับเท่าไร”   ผมถามบ้าง

ขณะที่ทุกคนกำลังคิด...ครูมนูญเดินล้วงกระเป๋าเข้ามา 

ตะโกนตอบอย่างมั่นใจ  

“11”