ทุกคนในโลกล้วนอนิจจัง...คนเคยได้ยินคำนี้ไหมทุกคนอย่างเป็นผู้เหนือกว่า เก่งกว่าเเต่สุดท้าย............สักวาฟ้ากว้าง อ้างว้างจิต ชวนให้คิดจิตสมอารมณ์หมาย หวังเพื่ออยุ่บนโลกเป็นยอดชาย แต่สุดท้ายก็ตายเป็นผงดินขอให้ทุกคนใช่ชีวิตอยุ่อย่าง สันตินะครับ.... |
คนเมื่องกรุงคงไม่ค่อยมีโอกาศได้เห็นเเสงดาวจากฟากฟ้าผมคงเป็นคนโชคดีคนหนึ่งที่ได้มีโอกาศไปเรียนที่ จ.ศรีสะเกษผมจึงมีโอกาศได้ชื่นชมกับธรรมชาติ ที่คนเมื่องส่วนใหญ่ไม่-มีโอกาศได้เห็นกัน คนเมืองคงรู้เเต่ความเเก่งเเย่งชิงดีผมจึงแต่งบทกวีนี้ขึ้นงับขลิบปุยเมฆ เคลื่อนคล้อย ลอยกลางหาวยังเเสงดาว กลางหาว ราวชวนฝันสอนให้ผู้ คนล้วน รุ้เเบ่งปันดุจฟ้ากั้น กันดาว หามีเลยขอคำชี้เเนะด้วยครับ*-*.... |
มีอยุ่วันหนึ่งผมมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นนกฝูกหนึ่งบินอยู่บนท้องฟ้าผมว่ามันก็บินสูงนะเเต่ทำไมมันไปไม่ถึงฟ้ามันก็ได้เเค่เกาะบนสายไฟหรือกิ่งไม้ ทำไมมันไปบินไปสู่โลกกว้างเสียทีผมเลยเเต่งบทกวีนี้ขึ้นมองนกบินใต้ฟ้า ในอากาศเเลดูดั่งภาพวาด จากฟ้าบินรอล้อเล่นยั่ว เมขลาคล้อยเคลือนเลื่อนเมฆา สกุนาลาจากรังขอคำชี้เเนะด้วยนะงับ*-*.... |
*-*ทุกคนล้วนเคยทำผิดระเบียบของโรงเรียนเเละผมก็เป็น1ในนั้นวันนั้นผมโดนเรียนครับ แต่เจ้ากรรมผมได้รับทุน เมือโรงเรียนตามตัวผมไม่พบจึงเเจ้งไปที่ผู้ปกครองครับ ทั้งๆๆที่วันนั้นผมกะจะไปเรียนเเต่เพื่อนในกลุ่มดันชวนโดดเห็ตุการณ์โดนฝ่ายปกครองเล่นงานเลยลงที่ผม อ๋อ..เเต่เพื่อนผมเจ้านั้นมันคนล่ะโรงเรียนครับเลยไม่โดนสรุปง่ายๆๆผมโดดเล่นงานคนเดียวเลย-*- จึงเป็นบทกำเนิด บทกลอนนี้งับสักวาวันซวย ซวยต้องจิตเเค่นั้งคิด ส.... |
ผมมีความฝันที่ไกลออกไป เเต่เมื่อมาพบผลงานของ ท่าน อังคาร ทำให้ผมได้พบตัวเองดั่งบทกลอนบทนี้ ตัวเจ้าเล่าความรู้ยังน้อยนิดอาจไปคิดอาจหารสู่ฝันใหญ่เพียงตัวเจ้าค่อยเติบโตขึ้นไปฝันที่ใหญ่เพียงไหนเล่าเราได้ยล เเต่ไม่เพราะเเต่ออกมาจากความรู้สึกกวีผู้น้อยผู้นี้ใคร่ขอคำชี้เเนะจากทุกท่านนะครับขอบพระคุณอย่างสูงครับ.... |
<< | มกราคม 2021 | >> | ||||
อา | จ | อ | พ | พฤ | ศ | ส |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 |