......บางครั้งบางขณะเวลา  การเดินทางอาจวนเวียนเปลี่ยนหมุนไปตามวิถีทาง  เรื่องราวต่างๆ ที่

เกิดขึ้น  อาจย้อนตัวมันเองกลับมายังจุดที่เคยเป็นอยู่  ครั้งนี้ก็เช่นกัน ผมห่างหายจากถนนสาย

นี้นับเป็นเวลาหลายปี  กับการใช้ชีวิตบนเส้นทางอีกสายหนึ่ง  แต่กาลเวลาทำให้เรามาพบกันอีก

ครั้ง  บรรยากาศที่คุ้นชินเมื่อหลายปีก่อน.....   ในขณะเมื่อมีโอกาสได้ติดต่อกับเพื่อนๆ  ก็จะถาม

ไถ่ถึงสารทุกข์และการงานที่ทำอยู่...........     

"สบายดีหรือเปล่า"คือคำทักทายประโยคแรก  เมื่อรู้ว่าคนที่คุยโทรศัพท์ ด้วยคือผม  "ได้ข่าวว่าเล่นดนตรี

อยู่  เล่นตำแหน่งอะไรล่ะ  เบส ?  กีต้าร์? กลอง? (กลองไม่น่าจะใช่หรอกครับ เพราะตอนฝึกเล่นดนตรีกับเพื่อน

คนนี้  ก็คือ  กีต้าร์ )  ผมตอบไปว่าเล่นกีต้าร์โฟล์ค  เพิ่งจะกลับมาเล่นอีกครั้งไม่กี่เดือน  หลังจากร้างไป

นาน  มีก็แต่เล่นกล่อมตัวเองบ้างเวลาเหงาๆ  ต้องรื้อฟื้นกันอีกเยอะ เพราะดนตรีสมัยนี้ก้าวหน้าไป

มาก....   "ว่างๆถ้าผ่านไปทางนั้นจะแวะไปหา" เสียงจากเพื่อน ผู้ซึ่งปัจจุบันอยู่ในแวดวงนัก

เขียนของนิตยาสารฉบับหนึ่ง  ซึ่งแรกๆ เพื่อนผมน่าจะมีพรสวรรค์ทางด้านดนตรีมากกว่า หรือไม่

ก็เป็นไกด์นักท่องเที่ยว ไม่คิดว่าจะมาอยู่บนถนนสายนี้ได้.....   

                  ....หลังจากวางสายโทรศัพท์  ผมคว้าถุงใส่กีต้าร์กระโดดขึ้นมอไซค์คู่ใจมุ่งหน้าสู่ตัวเมืองกับ

ระยะทางราวๆ สิบกิโลเมตร  เพื่อทำหน้าที่ตามวิถีทางอีกครั้ง...(แล้วพบกันใหม่ครับ)