ต่อจาก

พันธกิจ 25 วัน ฉันและเธอ :: บทที่ 20 ป่าเขาและน้ำตก

ครั้งแรกที่มามิกับมาโกะเห็นน้ำตก ป้าเห็นแววกลัว ๆ ในดวงตาของทั้งสองคน แต่ดูเหมือนมาโกะจะมีความกล้า และความอยากรู้มากกว่า

ป้าชวนมามิถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก แต่ดูเหมือนมามิจะไม่ค่อยชอบเสียเลย ผิดกับมาโกะที่พยายามตั้งท่าอย่างสุดฝีมือ

วันนี้น้ำตกเจ็ดสาวน้อยมีน้ำค่อนข้างมากผิดคาดเลยทีเดียว มาโกะพยายามชี้ตรงโน้นตรงนี้ให้เราได้มีที่สำหรับเล่นน้ำกัน

กว่าที่เราจะได้มุมดี ๆ มามิก็ยังคงทำหน้าที่ปอดแหก ตาขาวได้ตลอดทาง จนมาโกะต้องขอลงน้ำไปก่อน แน่นอนที่สุดมามิก็ยังไม่ค่อยอยากจะยอมออกห่างจากฝั่งไปมากนัก จนพักใหญ่ ๆ ถึงจะกล้าออกไปเล่นเป็นเพื่อนน้อง

จนเมื่อขึ้นจากน้ำแล้ว ป้ามองซ้ายมองขวาหาห้องน้ำไม่ได้จริง ๆ ป้าก็เลยให้หนูเปลี่ยนเสือ้ผ้าด้วยความรวดเร็วกันตรงนั้นหละ แหะ ๆ

ด้วยความรีบจึงทำให้ป้าใส่ชุดมาโกะกลับข้างเอาข้างหน้าไปไว้ข้างหลัง และเอาข้างหลังมาไว้ข้างหน้า มิหน้าหละ ป้าก็ว่าป้าจำได้ว่าโบว์ตอนซื้อมันอยู่ข้างหน้านี่หว่า ทำไมใส่ไปใส่มามันไปอยู่ข้างหลังเสียได้

เราต้องเดินขึ้นบันไดที่เจ้าหน้าที่เขาจัดทำเป็นไม้ขั้น ๆ ไว้ให้เดินเหยียบง่าย ต้องเดินผ่านสวนไม้ดอกที่คาดว่าคงเพิ่งเอามาลงออกไปหาตา

มาโกะบ่นหิวเป็นปกติซึ่งป้าก็รู้ทันมีขนมซองอยู่ 2 ซองก็เลยแบ่งกันได้อย่างลงตัว

เดินผ่านสวนดอกไม้มาโกะไม่เคยพลาด ท่าสวยงาม เหมือนเคย

มาโกะเที่ยวชี้มุมต่าง ๆ ให้ป้าถ่ายรูป ทำให้มามิรู้สึกสนุกไปด้วย ถามโน่นถามนี่ที่ป้าตอบไม่ได้ แหะ ๆ

กว่าที่เราจะได้ออกมาหาตาที่รออยู่ที่ที่จอดรถ ป้าก็ถ่ายรูปพวกหนูไปเสียทุกมุมแล้ว โดยมาโกะเป็นผู้จัดมุมเพื่อการนี้โดยเฉพาะ

แทบจะเรียกได้ว่าถ่ายดอกไม้กันทุกดอก ถ่ายต้นไม้กันทุกต้น แต่หัวหูก็ยังเปียกเหมือนเดิม

แหม๋ ถึงหัวจะลู่ ตัวจะเปียกหน้าจะไร้แป้ง แม่ก็เก๊กถ่ายได้ทุกท่า ทุกนาที เอาวะ

"หนูน่ารักที่สุดอยู่แล้วในสายตาป้า"

"เอา เอาซะให้พอ เอาซะให้เต็มที่ เมมโมรี่มีแยะ"

อิอิอิอิ

เรื่องดีดี .......มีไว้แบ่งปัน

India here I am.......... Qutb Minar Complex :: The World Heritage :: Quwwat-UL