ต่อจาก

พันธกิจ 25 วัน ฉันและเธอ :: บทที่ 21
เบื้องหน้าและหลังการถ่ายทำฉากน้ำตก

นานมาแล้วที่ป้าไม่ได้ไปท้องฟ้าจำลอง (ตั้งแต่เริ่มใช้นางสาว มาจนบัดนี้ก็ยังใช้นางสาวอยู่ แหะ ๆ) แต่ด้วยงานที่ให้ป้าต้องไปท้องฟ้าจำลองอีกครั้งหนึ่ง ในหน้าที่ ๆ จะต้องพาน้อง ๆ ที่ได้รับทุนฯ ไปเที่ยวกัน

ป้าเห็นว่าเด็กคนอื่นเขาได้รับสิทธิในการไปเที่ยวท้องฟ้าจำลอง ป้าก็เลยถือโอกาสนี้ พาพวกหนูไปเที่ยวด้วย

ท้องฟ้าจำลองในวันนี้ต่างกับวันที่ป้ามาเที่ยวในฐานะเด็กน้อยคนหนึ่งมากจนแทบจำไม่ได้ เหมือนกันอยู่อย่างเดียวคือ ของต่าง ๆ ที่มีไว้ให้เด็ก ๆ ศึกษาหาความรู้ทางวิทยาศาสตร์นั้น ส่วนใหญ่ปิด หรือชำรุดจนไม่สามารถเล่นหรือทดลองได้ แหะ ๆ

ตึกต่าง ๆ และนิทรรศการณ์ต่าง ๆ มีอยู่อย่างมากมาย ส่วนใหญ่ใช้สีสรรที่ดึงดูดสายตาเด็ก ๆ ให้อยากเข้าไปทดลอง

แรกที่เข้าไปในตึกเห็นสีหน้าของมามิและมาโกะตื่นเต้น โดยเฉพาะช่องที่ใช้สำหรับส่องดูดาว และฉากการเหยียบผิวดวงจันทร์ มาโกะถึงขนาดเรียกให้ป้าไปถ่ายรูป แต่น่าเสียดายป้าไม่ชอบเปิดแฟลซ และหนูก็ไม่ชอบอยู่เฉย ภาพเลยเบลอไปตามระเบียบ

เรียกได้ว่าพวกเราเข้าไปดูกันทุกนิทรรศการ ทุกตึกที่เปิดให้เราเข้าไปได้ เด็ก ๆ รวมทั้งมามิและมาโกะดูจะชอบส่วนแสดงวิวัฒนาการของหุ่นยนต์เป็นพิเศษ หลาย ๆ คนไปถ่ายรูปกับหุ่นยนต์มาโกะก็เช่นกัน และก็เหมือนเดิมภาพเบลอ ฮะ ฮ่า

มามิดูจะไม่ชอบถ่ายรูปเท่าไหร่ แต่ก็ยินยอมให้ถ่ายโดยดีกับส่วนการแสดงชีวิตใต้น้ำที่ทำจำลองทะเลโดยการใช้ตู้ปลาขนาดใหญ่ เด็ก ๆ ตื่นเต้นกันมาก

เราเดินพากันขึ้นไปบนตึก ๆ หนึ่งที่ทั้งตึกเป็นส่วนแสดงนิทรรศการหลากหลาย ตั้งแต่โลกของแมลง วิวัฒนาการของมนุษย์ การโคลนนีงมนุษย์ โลกของเด็ก และอื่น ๆ อีกหลากหลาย

ที่ดูจะเป็นที่ชื่นชอบของเด็ก ๆ ก็เห็นจะเป็นโลกดึกดำบรรพและโลกของแมลง ที่จะมีหุ่นจำลองของไดโนเสาร์และแมลงต่าง ๆ รวมถึงฉากให้ถ่ายรูปมากกมาย

ไม่ว่าจะเป็นแมลงกลิ้งขี้ยัก จิ้งหรีด และอื่น ๆ ไดโนเสาร์เองก็มีหลากหลายสายพันธุ์ มาโกะก็ยังคงสนุกกับการแปลงร่างเป็นแมลงต่าง ๆ หลังฉากสีสรรสวยงาม ในขณะที่มามิเล็งแล้วเล็งอีกว่าควรจะถ่ายกับแมลงจำลองตัวไหนดี

หรือแม้นแต่ในส่วนโลกของเด็ก ที่มีสิ่งของจำลองแต่เครื่องเล่นทดสอบมากมายเอาไว้ให้เด็กเล่น พวกเด็ก ๆ กับมามิและมาโกะก็เล่นและเข้ากันได้เป็นอย่างดี อย่างนี้ป้าก็เลยสบาย ปล่อยได้ อิอิอิ

ก่อนที่จะออกจากตึกวิทยาศาสตร์เพื่อไปดูท้องฟ้ายามค่ำคืนและหมู่ดาวจำลองป้ามองเห็นตู้หยอดเหรียญประเภทหนึ่ง ที่เคยเห็นตั้งอยู่ตามสถานที่ท่องเที่ยวในอเมริกา นั้นคือ ตู้หยอดเหรียญที่ระลึกป้ามีสมุดเก็บอยู่แล้วจึงไม่ยากเลยที่จะเดินไปหยอด โดยเราแบ่งกันคนละอันคนละแบบ แต่ที่นี่แพงชมัด เหรียญละ 20 บาท ระวังจะรวยเร็วนะนั้น

เราออกจากอาคารวิทยาศาสตร์ดังกล่าวและตรงไปยังอาคารท้องฟ้าจำลองที่แสดงหมู่ดาวและแสงดาวยามค่ำคืน นี่ก็เป็นอีกจุดที่ป้าจำได้ ป้าเคยศึกษาการเดินทางของดาวบนท้องฟ้าอยู่พักหนึ่งแล้วก็เลิกไปตามยุคสมัยและสิ่งกระตุ้นใหม่ ๆ ให้ค้นหา

มาศึกษาอีกครั้งหนึ่งก็ตอนที่มีฝนดาวตกลิโอนิคต์ แต่นั้นก็เป็นการศึกษาแบบแฟชั่นแต่ก็ยังพอจำได้ว่าหมู่ดาวอะไรอยู่ตรงไหนได้บ้างเลา เหมือนกับจำได้ตอนเดินเข้ามาในส่วนแสดงท้องฟ้ายามค่ำคืนว่า

"มันหนาวราวกับต้องการให้พวกเราสดอยู่เสมอ" แหะ ๆ

การแสดงท้องฟ้ายามค่ำคืนและความเป็นมาและที่ตั้งของหมู่ดาวต่าง ๆ ก็ยังคงประทับใจป้าเหมือนเช่นเคย แต่ที่ประทับในความทรงจำมากกว่านั้นคือ

"มันหนาวมากกกกกก" มาโกะทำท่าจะหลับทั้ง ๆ ที่ถามตลอดการบรรยายว่าดาวอะไรตรงไหนอย่างไร มามินั้นนั่งฟังโดยสงบ

แต่ที่เราทั้งสามเหมือนกันในความทรงจำ คือ

"หนาวกริ๊บบบบไหเลย"

เรื่องดีดี .......มีไว้แบ่งปัน