ต่อจาก

พันธกิจ 25 วัน ฉันและเธอ :: บทที่ 22 วิทยาศาสตร์กับหนู

ปกติเวลาที่ป้าไปไหนในวันหยุดเสาร์ - อาทิตย์ ป้ามักจะเหน็บมามิกับมาโกะไปด้วยเสมอ

นั้นเพราะว่าตากับยายที่ดูแลหนูตลอดวันธรรมดาที่ป้าไปทำงานจะได้พักจากการดูแลพวกหนู และไปไหนต่อไหนบ้าง ครั้งจะปล่อยให้พวกหนูอยู่บ้านกันโดยลำพัง สมัยนี้ก็ไม่น่าไว้วางใจเอาเสียเลย

ดังนั้น ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงนักป้าก็จะเหน็บหนูสองคนไปด้วย มามิกับมาโกะนั้นเข้ากับคนง่าย ง่ายจนป้ากลัวว่าจะพลาดซักวันหนึ่งเกี่ยวกับเรืองนี้

แต่ก็ยังดีที่มามิสามารถดูแลน้องได้แล้ว และสามารถทำตามคำสั่งของป้าได้อย่างเคร่งครัด ซึ่งคำสั่งทั้งหมดที่ป้าสั่งนั้นก็เพื่อความปลอดภัยของตัวพวกหนูเอง

มาโกะเป็นเด็กช่างประจบ ขี้งอน ขี้ฟ้อง และชอบให้พี่ตามใจ ในขณะที่มามิเองก็รักน้องและดูแลน้องอย่างดี แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอาเปรียบน้องเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยการใช้คำพูดดี ๆ ให้น้องยอมได้อย่างแยบยล

มาโกะเองบางครั้งก็แอบบ่น แต่ป้าก็พอเข้าใจว่ามาโกะยอมเพราะรักพี่เหมือนกันถึงได้ยอมให้ของเล่นบ้าง ขนมบ้างที่เป็นสิทธิของมาโกะให้กับมามิ หรือยอมแลกกับของที่มามิไม่ชอบ

หลาย ๆ ครั้งที่ดูเหมือนป้าจะให้สิทธิมาโกะในการเลือกหรือตัดสินใจก่อน เพราะป้ารู้ว่า เดี๋ยวสักพักมามิก็จะไปประเหลาะเอาของน้องมาเปลียนจนได้

มามิและมาโกะเป็นเด็กดีมีน้ำใจนะลูก รู้จักที่จะให้คนอื่น แต่ก็มีหลายต่อหลายครั้งที่ให้คนอื่น แต่ไม่ยอมให้อะไรแก่กันและกัน ซึ่งป้าก็หวังว่านิสัยแบบนี้คงจะได้รับการปรับปรุงขึ้นในอนาคต

ซึ่งในตอนนี้ก็เป็นหน้าที่ ๆ ป้าและผู้ใหญ่ในบ้านต้องให้การอบรมและสั่งสอนพวกหนูให้รู้จักรักกันไว้ก่อนเพื่อเป็นการปูพื้นฐานทางความคิดให้กับหนูในวันข้างหน้า

ป้าเป็นคนที่สอนอะไรใครไม่เก่งนัก ใจป้าไม่เย็นพอ แต่ป้าพร้อมที่จะทำให้ดูเสียมากกว่า ซึ่งก็ไม่รู้ว่าแบบอย่างที่หนูเห็นทั้งหลายทั้งปวงนั้นจะดีหรือไม่ดี แต่ให้เชื่อเถอะว่า ป้าพยายามให้พวกหนูได้เห็นแบบอย่างที่ดี มากกว่าแบบอย่างที่ไม่ดีที่ป้าเองก็มีและพยายามแอบเอาไว้

บางครั้งสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว เราไม่สามารถจะไปเปลียนแปลงมันได้หรอกลูก สิ่งต่อ ๆ ไปต่างหากที่เราสามารถกำหนดมันได้ด้วย "สติปัญญา" เพียงอย่างเดียวเท่านั้น

โชคชะตานั้นเป็นเพียงสิ่งสมมุติของโอกาสที่เข้ามาในชีวิต อย่าไปยึดมั่นยึดถือมันให้มากเลยลูก หากหนูอยากมีโชค หนูเองก็ต้องแสวงหา มิใช่รอให้โชคชะตานั้นเข้ามาหาเราเอง

ใด ๆ ก็ตามที่เราได้กระทำไปแล้วเราต้องน้อมรับผลของการกระทำที่เราได้ทำลงไป อย่าได้ร้องขอ หรือโทษต่อโชคชะตา เพราะนั่นเท่ากับเราโยนความผิดให้กับสิ่งที่ไม่มีตัวตนจริง ๆ และไม่คิดปรับปรุงสิ่งที่ผิดพลาดที่เราสามารถปรับปรุงได้

โลกมันไม่ได้จะหยุดหมุนลงแค่วันนี้หรอกลูกเอ้ย ตราบใดที่พระอาทิตย์ยังคงขึ้นทางทิศตะวันออกของชีวิตเรานั้น เรายังคงมีความหวังและความฝันเสมอ

จงฝันที่จะไปถึงยังปลายทางแห่งฝันของตนเอง จงต่อสู้เพื่อให้ได้ไปถึงมัน ไม่มีใครเคยชนะทุกเรือง หรือแพ้ไปทุกเรืองหรอก เพียงแต่เราไม่ยอมแพ้ สักครั้งในชีวิตเราก็ย่อมสมหวังได้เสมอ ถึงแม้นมันจะเป็นวาระสุดท้ายของชีวิตก็ตาม

คงไม่มีใครอยู่กับพวกหนูไปได้ตลอดไป จงเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเอง ดูแลตัวเอง ดูแลกันและกัน และดูแลตอบแทนโลกและสังคมที่เราได้เกิดมาอาศัย อย่าเพียงแต่หายใจทิ้งไปวัน ๆ โดยคิดแต่ลำพังเรืองของตัวเอง

มนุษย์นั้นไม่ได้มีค่าอันใดหรอกลูกเอ๋ย เราเป็นเพียงแค่กองซากอสุรไร้ค่ากองหนึ่งเท่านั้น แต่ตราบใดที่ลมหายใจยังมีอยู่ หัวใจยังคงเต้นอยู่ เมื่อนั้นจงใช้สิ่งที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์แก่ตนเองและผู้อื่นให้มากที่สุด เท่า ๆ ที่มือน้อย ๆ ของหนูจะสามารถทำได้โดยไม่เบียดเบียนใคร

เพียงเท่านี้ก็คุ้มค่าแล้วลูกเอ๋ยที่ได้เกิดมาเป็นคน
และเกิดมาเป็นหลานป้า
เป็นส่วนหนึงของโลกใบโตใบนี้

เรื่องดีดี .......มีไว้แบ่งปัน

India here I am.......... มหัศจรรย์รถไฟไต่เขา "Toy Train" เส้นทาง Kalka - Shimla