ท่านสามารถอ่านตอนก่อนหน้าได้ที่

 http://www.oknation.net/blog/sekyicy/2009/06/02/entry-1

สีสันของวังเวียงยามค่ำคืนไม่หวือหวาฟู่ฟ่า ไม่เหมือนพัทยา เกาะสมุย หัวหิน หรือถนนข้าวสาร ในตัวเมืองวังเวียงมีร้านค้าอย่ไม่กี่ประเภทคือ ร้านอาหาร ร้านอินเตอร์เน็ท ร้านขาย Package Tour ร้านขายของชำ ร้านขายเสื้อผ้า มีแค่นี้ครับ  ที่เป็นรถเข็นข้างถนนก็จะมี โรตี ของโปรดผม และก็จะขาย แซนวิชด้วย ซึ่งแซนวิช ก็คือข้าวจี่นั่นเอง...

ณ วันนี้ ที่วังเวียงไม่มี pub ที่มีการแสดงดนตรี อย่างดีก็แค่เปิดเพลงเสียงดัง ไม่มีเต้นอาโกโก้รูดเสา ไม่มี disco theque ไม่มีโชว์ ไม่มีผู้หญิงมาเรียกแขก....แต่วันหน้าไม่รู้

ที่นี่คึกคักประมาณสองทุ่ม พอสี่ห้าทุ่มก็จะเงียบเหงาไป  จุดเด่นก็คือทุกคนจะเดินมาหาอาหารตามร้านต่างๆ รับประทานกัน ก็มีทุกประเภทในร้านเดียว ส่วนใหญ่ทุกร้านจะมีเมนูให้เลือกได้หลากหลาย ซึ่งประกอบด้วยรายการอาหารพื้นเมือง ไทย ฝรั่ง สำหรับ ซีฟูดส์ก็พอมีบ้างเล็กน้อย

พวกเราเลือกนั่งตรงสามแยกที่น่าจะเป็นเซ็นเตอร์ของเมือง เพราะร้านตรงนี้จะเป็นร้านใหญ่ๆทั้งนั้น เช่นร้าน ไซโยที่มีจุดเด่นเรื่องพิซซ่า แต่วันนี้จะไม่นั่งร้านนี้เก็บไว้วันรุ่งขึ้นตอนกลางวันก่อนกลับดีกว่า เพราะดูแล้วออกแนวเอนเตอร์เทนมากไปหน่อย เลยข้ามมานั่งฝั่งตรงข้าม

ร้านอาหารที่นี่จัดคล้ายๆกันคือที่นั่งคล้ายๆ กับโต๊ะญี่ปุ่น หรือคล้ายๆกับร้านอาหารแถวดอนหอยหลอด แล้วก็มีหมอนให้สามารถกินไปนอนไปได้เลย ส่วนใหญ่คนที่ออกมากินอาหารก็มักกินแล้วก็นอนดูทีวีต่อ พร้อมกับมีเครื่องดื่มตามชอบจิบไปพลางๆ ก่อนที่จะกลับที่พัก รายการบนทีวีก็คล้ายๆกันเกือบทุกร้าน ก็คือเปิด ดีวีดี การ์ตูนตลกผู้ใหญ่อย่าง Family Guy  ดูแล้วบรรยากาศค่อนข้างเป็นไปอย่างเชื่องช้า มีเสียงหัวเราะภายในร้านแหลมออกมาบ้างเป็นครั้งคราว 

เท่าที่สังเกตุดู กลุ่มชาวต่างชาติผิวขาวก็จะทานอาหารจานเดียว เครื่องดื่มอีกหนึ่งแก้วประเภทเบียร์ น้ำผลไม้ หรือค็อกเทล แต่ถ้าเป็นกลุ่มคนไทยก็อาหารเต็มโต๊ะ ขวดเบียร์อีกเป็นแถว พร้อมกับเสียง...เอ้า...ชน... 

หลังจากมื้ออาหารก็ตบท้ายด้วยโรตีของโปรด ก่อนกลับที่พัก พร้อมกับความตั้งใจที่จะตื่นมาดูบรรยากาศวังเวียงตอนเช้าให้ได้

โปรดติดตามตอนต่อไปที่นี่.. http://www.oknation.net/blog/sekyicy/2009/06/12/entry-1