ช่วงที่ผมอยู่มัธยม 4 ปีที่เป็นต้นสังกัดหัวหน้าสายนั้น ได้รับมอบหมายจากไอ่นา ธนภรณ์ งามมงคลรัตน์ ประธานกีฬาสายเขียว St.Louis ในขณะนั้น ให้ร่วมดูแลการวางตัวนักกรีฑาสายเขียว ที่จะลงทำการแข่งขันในวัน College Day

ด้วยเหตุนี้ ทำให้ผมรู้จัก และคุ้นหน้าคุ้นตานักกรีฑาสายเขียวที่มาทำการคัดตัว ทั้งรุ่นใหญ่ รุ่นกลาง รุ่นเล็ก ไปจนกระทั่งรุ่นจิ๋ว

หนึ่งในนักกรีฑาสายที่ค่อนข้างจะคุ้นเป็นพิเศษก็คือ ไอ่เตี้ย ชาตรี นักกรีฑารุ่นจิ๋ว ที่ถ้าผมจำไม่ผิด ถือเป็นคนที่ทำประวัติศาสตร์เป็นนักกรีฑารุ่นจิ๋ว ตราบจนกระทั่งชั้นสุดท้ายก่อนออกจากเซนต์ฯไป

เพราะสมัยนั้น การนับรุ่นกีฬาสายนั้น จะวัดกันที่ความสูง โดยรุ่นจิ๋วนี่จะไม่เกิน 140 cm รุ่นเล็กคือ 150 cm รุ่นกลางคือ 160 cm เกินกว่านั้นเหมารวมเป้นรุ่นใหญ่ไป

ดังนั้นการที่ไอ่เตี้ยไม่เคยก้าวเกินรุ่นจิ๋วไป ก็เพราะความสูงไม่เกิน 140 cm มาโดยตลอดนั่นเอง

ไอ่เตี้ย ย้ายจากเซนต์โยเซฟจากจังหวัดใดจังหวัดหนึ่งมาเรียนเซนต์ฯในชั้นมัธยม 1 และออกจากเซนต์ฯไปเรียนต่ออัสสัมชัญศรีราชาในชั้นมัธยม 4 เพื่อความหวังจะเข้าศึกษาพระคัมถีร์ เป็นบันไดในการเป็นนักบวชต่อไป

แต่ชะรอย ศาสนาคริสต์จะยังไม่ต้องการนักบวชไซส์มินินัก ไอ่เตี้ย จึงไม่สามารถใช้คำนำหน้าว่า คุณพ่อเตี้ย หรือ บราเดอร์เตี้ยได้

ผมไม่ได้เจอะเจอไอ่เตี้ยอีกเลย ตั้งแต่จบเซนต์ฯออกมา จนเมื่อสองสามวันที่ผ่านมานี่เอง ที่มีโอกาสได้เดินสำรวจซอยมิตรคามก่อนจะเข้าประชุมกับสมาคมศิษย์เก่าฯ

โดยหลังจากที่เดินเข้าซอยใกล้ๆโรงเรียนพันธะเพื่อที่จะย้อนออกมาทางซอยมิตรคาม หรือซอยบ้านญวณนั้น ระหว่างทางในช่วงท้ายซอยมิตรคามนั่นเอง ผมก็เกิดอาการกระหายน้ำขึ้นมาพอดีกับที่สายตาเหลือบไปเห็นร้านขายน้ำมะพร้าวร้านหนึ่งอยู่ทางซ้ายมือ (ตามภาพ)

ระหว่างที่พ่อค้าเจ้าของร้านทำหน้าที่เฉาะมะพร้าวให้ ผมก็ชวนคุยเรื่องนู่นนี่ จนคุยถึงเรื่องที่ผมไม่เคยเห็นร้านนี้สมัยที่ยังเรียนเซนต์อยู่น่ะละ ที่เจ้าของร้านจะออกปากว่า ตนเองก็เป็นศิษย์เก่าเซนต์ฯเช่นเดียวกัน

นั่นละครับ ถึงได้นับรุ่นกัน ไอ่โต ไอ่สุทธิ ไอ่วัฒน์ ไอ่ยัณ ไอ่นะ ชื่อต่างๆของเพื่อนร่วมรุ่นสยเขียวของไอ่เตี้ยถูกงัดออกมา เพื่อรื้อฟื้นความจำของผม ซึ่งแน่นอนว่าผมจำทุกคนได้ จนมาถึงผมเอ่ยชื่อ ไอ่เตี้ย ชาตรี ขึ้นมา คู่สนทนาถึงได้ออกปากว่า ผมนี่ละ ไอ่เตี้ย ชาตรี ที่คุณว่า

จากนั้นก็คุยกันออกรส ไอ่เตี้ยเล่าเรื่องราวแต่หนหลังให้ผมฟังอย่างออกรส พร้อมทั้งเล่าให้ฟังว่าปัจจุบันนอกจากจะทำร้านขายมะพร้าว และสัปปะรดที่นี่แล้ว ยังเป็นเจ้าของคิวรถตู้รับส่งนักเรียน โดยมีรถตู้ของตัวเอง 4 คันด้วยกัน

ผมนั่งคุยนู่นนี่นั่นกับไอ่เตี้ยซักพักก็ต้องขอตัวไปประชุม แต่ไม่ลืมที่จะขอเก็บภาพถ่ายมาฝากเพื่อนๆร่วมรุ่น

เป็นว่าใครไปใครมาแถวนั้น แวะไปอุดหนุนกันหน่อยนะครับ มะพร้าวอร่อย สด เย็นเฉี๊ยบเชียวครับ อ่อ เห็นว่าข้าวโพดก็อร่อยด้วย ฮาๆ ^^