เพราะสึนามิ ไม่เคยจบสิ้น ... """ เธอรู้สึกอึดอัดอบอ้าวราวกับอยู่ในห้องที่มืดแคบ ทั้งที่ ยืนอยู่ชายทะเล มีคลื่นลมวูบไหว เธอมองพวกเขาทำงานอย่างหดหู่ สงสารสุดที่จะบรรยาย ความฝันของพวกเขากำลังเบ่งบานอีกครั้งหนึ่ง เมื่อความเศร้าโศกโบยบินไปบ้างแล้ว ผ่านมาแล้วนับเดือน ความช่วยเหลือทุกรูปแบบค่อยๆสร่างซา คำว่าสึนามิ กลายเป็นคำพูดที่บางคนสรรหาเรื่องขำๆมาหยอกล้อกันได้ รวมทั้งเด็กชายสามคน กำลังเล่นสร้างคลื่นยักษ์ปลอมๆที่ชายหาด และหัวเราะสนุกสนานยามวิ่งหนีมัน แต่ทว่า...คำพูดของเขากำลังทุบตีหัวใจเธอให้ชอกช้ำ ไม่ว่ามันจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม "ทำไมคุณไม่มองว่านั่นคือจุดที่จะเปลี่ยนไปสู่สิ่งที่ดีกว่า" "การย้ายคนออกจากที่ทำกิน ที่เขาอยู่มาหลายชั่วคนนี่นะ คือสิ่งที่สร้างสรรค์ในความคิดของคุณ" "เพราะเราเป็นห่วงเขา หากเกิดเหตุร้ายแบบนั้นอีก จะได้ไม่ต้องสูญเสียเหมือนครั้งนี้ไง" "คนที่จะตัดสินใจว่าจะย้ายหรือไม่ย้าย ต้องเป็นพวกเขา ไม่ใช่เพราะคนอื่นคิดแทน" "คุณก็คิดแทนคนอื่นเหมือนกัน ทำไมไม่มองที่เหตุผล อธิบายให้เขาเข้าใจ บางทีพวกเขาอาจจะยินดีก็ได้" "แต่ฉันเรียกวิธีการนั้นว่า โน้มน้าวใจด้วยการให้ผลประโยชน์ ถ้าอยากจะช่วยเหลือพวกเขาทำไมต้องมีเงื่อนไขใดๆ" "ไม่ใช่เงื่อนไข เป็นความเหมาะสมที่ควรจะเป็นไป" น้ำเสียงของเขาเริ่มตึงเครียด "พวกเขามีหัวใจ มีความคิด จึงไม่ควรสร้างเงื่อนไขให้เขาต้องยอมรับด้วยความเกรงใจ" น้ำเสียงเธอเริ่มกร้าวขึ้นบ้าง "คุณนั่นแหละคิดแทนคนอื่นมากเกินไป" เธอรับรู้ถึงแววตาที่มองมานั้น ไม่นุ่มนวลเหมือนก่อน "ฉันคิดจากหัวใจของฉัน" "ทีเรื่องแบบนี้ คุณใช้หัวใจคิด แล้วเรื่องของเราทำไมไม่ใช้หัวใจทบทวนดูบ้าง" "ฉันใช้มานานพอแล้ว นานนับสิบปี นี่ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ เราคงไม่ต้องเจอกัน" "แต่ผมไม่เคยลืมคุณ ผมยังรักคุณเสมอนะ" เธอเห็นแววตาที่ปวดร้าว ช่างแตกต่างจากวันก่อนเก่าที่เคยหยิ่งผยอง "ฉันก็ยังรู้สึกดีกับคุณอยู่" "ก็คงไม่ต่างจากที่คุณรู้สึกต่อชาวบ้าน แค่นั้นเอง" น้ำเสียงตัดพ้อจนเธอใจหาย แต่ทำอย่างไรได้ ยามนี้ มีเรื่องราวมากมายให้ขบคิด "แล้วจะให้ฉันทำอย่างไรล่ะ ฉันทำผิดตรงไหน ผิดที่รู้สึกแทนชาวบ้าน ผิดที่รู้สึกกับคุณแบบนี้นะเหรอ" ความน้อยเนื้อต่ำใจจู่โจมอีกแล้ว ทำไมเขาจึงยังมีอิทธิพลกับความรู้สึกของเธอนักหนอ เรากำลังทำสงคราม ทั้งที่พูดเรื่องความรัก...เธอคิด ...... "ลืมฉันเสียเถอะ ถ้าคุณทำใจได้" น้ำตาหยาดลงร่องแก้มอย่างไม่ทันรู้ตัว เป็นเพราะคำว่ารักของเขาคำนั้น ที่ทำให้เธอเจ็บช้ำจนได้ ไม่ใช่เพราะความลังเลสับสน ว่าจะหวนคืนสู่ความรักอีกครั้ง แต่เป็นเพราะความจริงในวันนี้ สะท้อนให้เห็นว่าที่แท้แล้ว เธอนั่นแหละที่เป็นคนขี้ขลาดและยังจมอยู่กับอดีตมานาน หากไม่มีคลื่นยักษ์ เธอคงไม่หวนคืนมาที่นี่ ไม่กลับมาเจอกับเขา คนที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงทั้งคำพูดและความคิด สิบปี ที่เธอปล่อยชีวิตให้เดินไปข้างหน้า ทั้งที่มีความรักพันแข้งพันขาตามไปทุกที่ เพราะรู้สึกผิดที่เป็นฝ่ายทิ้งเขาไป จนยอมให้หัวใจถูกเฆี่ยนตี ยามรำลึกถึงคำพูดของเขา "คุณไม่เคยรักผม ในหัวใจของคุณมีแต่ชาวบ้าน" แม้ว่าอีกใจหนึ่ง รู้ว่าเขาประชดประชัน ในทุกครั้งที่เธอจากไป ณ แดนไกล วันนี้ เขาคือผู้ชายคนนั้น คนที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงอะไรเลย และยังจะมาย้ำว่า "รัก" .... "แล้วประโยชน์ที่พวกเขาจะได้ กับที่ต้องเสียไป อย่างไหนจะมากกว่ากัน" ทุกคนเงียบไปชั่วครู่ ก่อนที่ใครบางคนกระแอมไอ แล้วชี้แจงว่า ชาวประมงเหล่านี้ได้ประโยชน์มากกว่าที่เสียไปอย่างแน่นอน ดูทีรึ พวกเขากำลังมีความสุขกับการซ่อมแซมเรือ ถ้าหากรู้ว่าในที่ประชุมมีมติแบบนี้ พวกเขาจะรู้สึกอย่างไรกันบ้างหนอ "ฉันไม่อยากให้พวกเขาย้ายขึ้นไปข้างบน เพราะรู้ว่านั่นคือแผนที่จะฮุบที่ดินของชาวบ้าน แม้จะอ้างว่าเป็นโครงการของราชการก็ตาม สวนสาธารณะจะมีประโยชน์อะไรกับชาวบ้าน หากทุกคืนเขาต้องนอนผวากลัวว่าคลื่นลมจะมาตีเรือให้จมลง โดยที่พวกเขาไม่สามารถวิ่งลงมาดูแลได้ทัน แค่นี้ก็น่าจะเข้าใจพวกเขาแล้ว ฉันจึงอยากให้คุณช่วยฉันอีกแรง" "ช่วยยังไง" เขาชะงักก้าวเดิน หันมาประจันหน้า ทำท่าสงสัย ครุ่นคิด "คุณเป็นคนที่นี่ หากจะช่วยคัดค้านในที่ประชุม ช่วยเป็นตัวแทนชาวบ้านว่าไม่ต้องการจะย้าย ช่วยทำอะไรก็ได้ ให้พวกเขากล้าที่จะปฏิเสธทางราชการว่าจะไม่ยอมย้ายขึ้นไปอยู่บนภูเขา คงไม่น่าจะลำบากสำหรับคุณ" "สมแล้ว ที่ต้องกลับมาเจอกับคุณอีกหน ในยามที่ชาวบ้านทุกข์ร้อนขนาดนี้ อย่างน้อยฉันก็ได้ชะล้างความรู้สึกผิดทั้งหมดออกไปจากหัวใจฉันเสียที" ใช่แล้ว...การต่อสู้ที่เดียวดาย ไม่ใช่เรื่องน่าหวาดหวั่น ............ แด่ พี่น้องผู้ประสบภัยสึนามิ ที่ยังมีปัญหาเรื่องที่ดิน
Damien rice /Coconut skins |
ถึง บล็อกเกอร์ ทุกท่าน โปรดอ่าน
ด้วยทาง บริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จำกัด (มหาชน) ได้ติดต่อขอความร่วมมือ มายังเว็บไซต์และเว็บบล็อกต่าง ๆ รวมไปถึงเว็บบล็อก OKnation
ห้ามให้มีการเผยแพร่ผลงานอันมีลิขสิทธิ์ ของบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ บนเว็บ blog โดยกำหนดขอบเขตของสิ่งที่ห้ามทำ และสามารถทำได้ ดังนี้
ห้ามทำ - การใส่ผลงานเพลงต้นฉบับให้ฟัง ทั้งแบบควบคุมเพลงได้ หรือซ่อนเป็นพื้นหลัง และทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือ copy code คนอื่นมาใช้ - การเผยแพร่ file ให้ download ทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือฝากไว้ server คนอื่น สามารถทำได้ - เผยแพร่เนื้อเพลง ต้องระบุชื่อเพลงและชื่อผู้ร้องให้ชัดเจน - การใส่เพลงที่ร้องไว้เอง ต้องระบุชื่อผู้ร้องต้นฉบับให้ชัดเจน จึงเรียนมาเพื่อโปรดปฎิบัติตาม มิเช่นนั้นทางบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ จะให้ฝ่ายดูแลลิขสิทธิ์ ดำเนินการเอาผิดกับท่านตามกฎหมายละเมิดลิขสิทธิ์
OKNATION
กฎกติกาการเขียนเรื่องและแสดงความคิดเห็น
1 การเขียน หรือแสดงความคิดเห็นใด ๆ ต้องไม่หมิ่นเหม่ หรือกระทบต่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ หรือกระทบต่อความมั่นคงของชาติ
2. ไม่ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่นในทางเสียหาย หรือสร้างความแตกแยกในสังคม กับทั้งไม่มีภาพ วิดีโอคลิป หรือถ้อยคำลามก อนาจาร 3. ความขัดแย้งส่วนตัวที่เกิดจากการเขียนเรื่อง แสดงความคิดเห็น หรือในกล่องรับส่งข้อความ (หลังไมค์) ต้องไม่นำมาโพสหรือขยายความต่อในบล็อก และการโพสเรื่องส่วนตัว และการแสดงความคิดเห็น ต้องใช้ภาษาที่สุภาพเท่านั้น 4. พิจารณาเนื้อหาที่จะโพสก่อนเผยแพร่ให้รอบคอบ ว่าจะไม่เป็นการละเมิดกฎหมายใดใด และปิดคอมเมนต์หากจำเป็นโดยเฉพาะเรื่องที่มีเนื้อหาพาดพิงสถาบัน 5.การนำเรื่อง ภาพ หรือคลิปวิดีโอ ที่มิใช่ของตนเองมาลงในบล็อก ควรอ้างอิงแหล่งที่มา และ หลีกเลี่ยงการเผยแพร่สิ่งที่ละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบหรือวิธีการใดก็ตาม 6. เนื้อหาและความคิดเห็นในบล็อก ไม่เกี่ยวข้องกับทีมงานผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซต์ โดยถือเป็นความรับผิดชอบทางกฎหมายเป็นการส่วนตัวของสมาชิก คลิ้กอ่านเงื่อนไขทั้งหมดที่นี่"
OKnation ขอสงวนสิทธิ์ในการปิดบล็อก ลบเนื้อหาและความคิดเห็น ที่ขัดต่อความดังกล่าวข้างต้น โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ต่อเจ้าของบล็อกและเจ้าของความคิดเห็นนั้นๆ
|
||
![]() ![]() |
ไร่มงคล | ||
![]() |
||
บ้านไร่ |
||
View All ![]() |
Dewa Che | ||
![]() |
||
เพลงที่ 8 |
||
View All ![]() |
<< | ธันวาคม 2007 | >> | ||||
อา | จ | อ | พ | พฤ | ศ | ส |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |