อีกครั้ง ณ บาลา ฮาลา

27กพ. - 1 มี.ค. 53

สิ่งที่ได้ ยิ่งใหญ่อยู่ในใจ ยากจะลืม

ธรรมชาติอันสมบูรณ์ยิ่ง

น้ำใจอันยิ่งใหญ่ของผองชนคนถิ่นใต้

แม้สงครามไม่จบสิ้น แต่สันติยังคงยัง

.....

การเดินทางจึงเกิดขึ้นได้เพราะเหตุนี้...นี่เอง

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

อ้ายกลิ้งเมื่อครั้งยังยืนต้นสูงสง่างาม

.

.

อ้ายกลิ้งนอนนิ่ง...เพียงเสี้ยวไม้

.

.

สุนทร โต๊ะดำ คือผู้ชายที่เรียกตัวเองว่า"คนของดอกไม้" เจ้าของบทกวี บทเพลง ที่ร่ายคำหว่านไว้ทั่วราวป่า ในซอกหลืบที่คล้ายหมายซ่อนเร้น แต่กลับประกาศความหมายให้คิดและรู้สึกตามนั้น อย่างกระจ่างใจ

.

.

มุมมองจากหอดูนก

.

.

อีกครั้งที่กลับมา ไม่ได้พบหน้าเจ้าของบ้านป่า(ผืนใหญ่)อีกเช่นเดิม

(ครั้งแรกเมื่อปลายปีที่แล้ว หัวหน้าสุนทรเดินทางไปรับรางวัลลูกโลกสีเขียว ครั้งนี้ไปราชการที่เชียงใหม่)

.

.

เหลือแมวของผู้ชายดอกไม้ ทำหน้าที่แทน

.

คนดูนก ร่วมส่ายสายตามองหานก

.

.

.

.

.

.

เจ้าหน้าฝ่ายศึกษาวิจัยสัตว์ ผู้เชี่ยวชาญด้านนก

.

"ผมอยู่ที่นี่ก่อนเพื่อน ตั้งแต่ปี 28 โน่น ตอนนั้นเป็นลูกจ้างรายวัน รับเงินวันละสี่สิบกว่าบาท เพิ่งได้บรรจุไม่กี่ปีนี้เอง ผมชอบอยู่ที่นี่ ไม่ค่อยได้กลับบ้านหรอก นานๆจะกลับไป เมื่อแฟนโทรฯมาตามว่าให้กลับไปบ้านบ้าง"

เจ้าหน้าที่ป่าไม้ ฝ่ายดูแลป่า ผู้คอยดูแลคนบ้าต้นไม้ ที่แวะถ่ายรูปจนทิ้งช่วงห่างจากกลุ่มคนดูนก และลืมไปว่าต้องระวังตัวกันบ้าง (ล่ะนะ)

ขอบคุณจริงๆ ที่ไม่ทิ้งกัน

.

.

.

.

มีคนสบายๆ
.

.

.

..............

ทั้งหมดนั้น ใครเป็นใคร ดูเอานะคะ

...................

หลายคนดูนก ฉันดูดอกไม้ ใบไม้ ที่แปลกตา

.

.

.

.

ต้นและดอกศรียะลา รูปลักษณ์คล้ายคลึงอโศก

.

.

.

.

.

.

เอนอ้า...โคลงเคลง

.

กล้วยไม้ดิน

.

.

มะเดื่อ

.

.

ต้นเข็มป่า (ยักษ์)

.

.

ว่านนางครวญ

.

.

ไม้เลื้อย ใบเป็นกำมะหยี่

.

.

คล้ายตีนตุ๊แก แต่มีขนาดยักษ์

.

.

"มาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ปี 2539 ทีแรกคิดว่าจะอยู่ไม่นาน แต่พอมาทำงานแล้วเสียดายงานที่เริ่มต้นเอาไว้ เสียดายลูกน้องที่ฝึกงานให้เขา จึงทำงานที่นี่เรื่อยมา"

นั่นคือคำบอกเล่าของพี่ศิริพร หัวหน้าฝ่ายศึกษาวิจัยด้านสัตว์ป่า ขณะที่กรุณาขับรถยนต์พาพวกเราเข้าป่า ไปไกลถึงโต๊ะโมะ

อีกไม่นานจะเกษียณแล้ว

หมาขี้อ้อน ไหว้ปลกๆขออาหาร พบในระหว่างทางที่เข้าป่า

.

ออกจากป่า วันที่ 1 มี.ค. แยกย้ายเดินทางกลับ

เฮฮาริมทางสายระแงะ...ชมวิวเทือกบูโด

ความงามรอบๆกาย ทำให้ลืมอันตรายที่อยู่ใกล้ปลายจมูกไปชั่วครู่

............................................................

ขอขอบคุณผู้มีอุปการะทุกท่าน โดยเฉพาะป๋าซาดา (น้ำทะเล) ที่กรุณาเผยโฉมอันน่าทึ่ง และน้องราศีกุมฯ ผู้น่ารัก ที่ขับรถมาไกลเพื่อพบปะกัน

ขอขอบคุณ...แบปลิว ที่ร่วมทาง และให้ข้อมูล

ขอขอบคุณเจ้าหน้าที่ทุกท่าน ที่ไม่ได้เอ่ยนาม ที่ดูแลทุกย่างก้าว โดยเฉพาะในยามเข้าป่า และ....ที่พักอาศัย อาหาร

ขอขอบคุณ พี่ชาย น้องชาย ตระกูลหัวใจเดียวกัน ณ นราฯ ที่ดูแลทุกกระเบียดนิ้ว

ขอขอบคุณ ท่านผู้อุปการะคุณ ด้านการเดินทาง...ทั้ง...ททท. และอาจารย์ดอกเตอร์นก (...140 /กม.)

และ....ทุกๆหัวใจ ที่ร่วมทาง...