ถ้ามีอนุมูลอิสระในเซลล์ก็จะมีการดึงอิเล็กตรอนจากโมเลกุลอื่นเรื่อยๆ จึงทำให้เซลล์อื่นๆ เสียหายเพิ่มมากขึ้น เมื่อเซลล์หลายๆ ตัวถูกทำลายจะทำให้มีการเสียหายเป็นบริเวณที่กว้างขึ้น ตัวอย่างเช่น ถ้าเกิดอนุมูลอิสระที่ผิวหนัง ทำให้เซลล์ผิวหนังมีการสันดาป อิเล็กตรอนถูกแย่งไป ตัวเซลล์ก็จะถูกทำลายหรือตายไป จำนวนของอนุมูลอิสระก็จะเพิ่มมากขึ้นห่วงโซ่การสันดาปจะกว้างขึ้นไปด้วยเพราะอนุมูลอิสระเหล่านี้สามารถดึงเอาอิเล็กตรอนจากโมเลกุลอื่นต่อไปได้เรื่อยๆ ผิวหนังที่มีอนุมูลอิสระมากจะทำให้เกิดรอยเหยี่ยวย่นขึ้นอย่างชัดเจน สารต้านอนุมูลอิสระยังมีใช้ในอุตสาหกรรมเป็นจำนวนมาก เช่น สารกันบูดในอาหารและเครื่องสำอาง

การได้รับอนุมูลอิสระนั้นได้มาจาก อาหาร ยาบางอย่าง หรือมลพิษที่อยู่รอบตัวเรา

ตัวอย่างของสารต้านอนูลอิสระเช่น วิตามินบางอย่าง (เช่น วิตามิน C และ E) แร่ธาตุบางอย่าง (เช่น ซีลีเนียม) และ ฟลาโวนอยด์ (Flavonoids) ซึ่งพบในพืช สารต้านอนุมูลอิสระมีมากในอาหารจำพวกผักและผลไม้ เช่น ฟลาโวนอยด์พบมากในผลไม้ ไวน์แดง และชา นอกจากนี้ยังสามารถซื้อผลิตภัณฑ์เสริมอาหารสารต้านอนุมูลอิสระเพื่อเสริมสร้างสุขภาพได้ สารต้านอนุมูลอิสระอาจมีบทบาทสำคัญในการป้องกันโรคบางอย่าง เช่น โรคมะเร็งบางชนิด จอประสาทตาเสื่อม โรคความจำเสื่อม หรือโรคข้ออักเสบ

คำถามต่อมาคือ แล้วสารต้านอนุมูลอิสระปลอดภัยหรือไม่

มีการศึกษาถึงการได้รับสารต้านอนุมูลอิสระจากการรับประทานอาหารผักและผลไม้จะดีกว่าการรับประทานผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร เพราะการได้รับวิตามินหรือเกลือแร่ในปริมาณที่สูงเกินความจำเป็นก็อาจเป็นอันตรายต่อร่างกายได้ สารต้านอนุมูลอิสระมีใช่พระเอกที่สามารถตรวจจับผู้ร้ายได้ทั้งหมด สารต้านอนุมูลอิสระเป็นเพียงองค์ประกอบหนึ่งที่ส่งเสริมให้มีสุขภาพดีขึ้นเท่านั้น

เช่นเดียวกับยาอื่นๆ ทั่วไป ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารอาจมีผลข้างเคียง ทำให้เกิดอาการแพ้ หรือมีการต่อต้านกับยาบางชนิดซึ่งอาจจะทำให้สุขภาพของคุณแย่ลงก็เป็นได้ ถ้าผลิตภัณฑ์เสริมอาหารที่ไม่ได้มาตรฐานผลก็คือไม่มีประโยชน์ใดๆ จากการรับประทานผลิตภัณฑ์เสริมอาหารชนิดนั้นๆ และที่สำคัญคือ ยังไม่มีการศึกษาถึงผลกระทบในระยะยาวของการรับประทานผลิตภัณฑ์เสริมอาหารพวกวิตามินและแร่ธาตุว่าจะมีอาการข้างเคียงหรือผลเสียอย่างไร ดังนั้น การรับประทานผลและผลไม้เพื่อให้ได้รับสารต้านอนุมูลอิสระในแต่ละวันแบบธรรมชาติบำบัดย่อมดีกว่าค่ะ