 ฉันกดทับความจริงเอาไว้บนเตียงนอนที่แสนอ่อนนุ่มแต่ทรุดโทรมหลังหนึ่งจนแน่นิ่งมิไหวติงประตูหน้าต่างถูกปิดตายไร้หนทางเข้าออกแสงแดดในยามเช้าได้แต่โอดครวญเดินวนเพื่อหาเหลือบร่องฉันเข้าห้องไม่ได้นกหนูและเสียงพร่ำบ่นที่ดังระงมภูเขา ท้องฟ้า จักรวาลกับดวงตาที่กำลังแดงก่ำด้วยร่างกายที่เริ่มสั่นเทาด้วยมือเท้าที่เยียบเย็นและเกร็งแข็งเหงื่อกาฬเม็ดใหญ่แตกทะลักหลั่งไหลเปียกชุ่มจนท่วมเตียงนอนฉันจะกดตรึงมันเอาไว้ได้นา....
|