ในที่สุดพรรคประชาธิปัตย์ก็ได้หัวหน้าพรรคคนใหม่ ที่เป็นคนเก่าที่ชื่อนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ และตามด้วยเลขาธิการพรรคใหม่เอี่ยมอ่องที่ชื่อ นายเฉลิมชัย ศรีอ่อน พร้อมทั้งรองหัวหน้าพรรค สามคนคือ นายชำนิ ศักดิ์เศรษฐ นายจุติ ไกรฤกษ์ นายอภิรักษ์ โกษะโยธิน

         หากมองว่ามีอะไรแตกต่างจากทีมเก่าหรือไม่ อาจจะมองว่าด้อยลงด้วยเสียซ้ำ เพราะว่าบางคนยังไม่คุ้นเคยกับเลขาธิการพรรคคนใหม่ที่ชื่อเฉลิมชัย ไม่เหมือนกับเลขคนเก่าที่ชื่อสุเทพ เทือกสุบรรณ ผู้ที่มีความอดกลั่นอดทนและมือประสานสิบทิศประเภทยอมเสียคำพูดแต่ไม่ยอมให้พรรคเสีย

         เสียดายพรรคประชาธิปัตย์ ที่ไม่สามารถสร้างวิกฤตให้เป็นโอกาสได้ ยังคงยึดติดกับระบบทำเนียมประเพณีเดิมๆ อย่างเช่นการทำงานราชการสมัยเก่าๆ ทั้งที่มีคนรุ่นใหม่มากมายหลายหน้าหลายตา ไม่สามารถมองวิกฤตของตัวเองได้จากการเลือกคณะผู้บริหารพรรค

         วิกฤต ส่วนหนึ่งมาจากความศัทธาของมวลชนต่อตัวบุคคลในพรรค

         วิกฤต ที่สองมาจากความเป็นพรรคอำมาตย์และนายทุน

         วิกฤต ที่สามมาจากถูกมองว่าเป็นพรรคภาคนิยม

         วิกฤต ที่สี่ยังไม่สามารถหาผู้นำที่จะเป็นตัวแทนคนภาคอีสานและเหนือได้

      เมื่อโอกาสมาต้องแก้โจทย์ของวิกฤตทั้งสี่ให้ได้ หากโอกาสมาแล้วยังไม่สามารถที่จะรู้ปัญหาของตัวเองและไม่สามารถที่จะตอบโจทย์ของตัวเองได้       ก็คงรอคอยแต่โอกาสอุบัติเหตุทางการเมือง นายกในยามวิกฤต เหมือนเช่นทุกวันนี้

        พรรคประชาธิปัตย์ รับความพ่ายแพ้ในการเลือกตั้งกี่ครั้งกี่หน ก็ไม่ยอมจดจำบทเรียน กลับรำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง โทษพรรคตรงกันข้าม โทษประชาชนที่เลือกพรรคอื่น

   ไม่มีให้เห็นเลยว่าพรรคประชาธิปัตย์โทษตัวเอง ที่ไม่สามารถทำให้ประชาชนเลือกพรรคตัวเองได้ ไม่สามารถที่จะทำให้ประชาชนกลับมานิยมชมชอบตัวเองได้

       ต้นไม้เมื่อถึงฤดูกาลที่จะผลัดใบแล้ว หากไม่ผลัดใบก็จะฝืนธรรมชาติ อาหารไม่พอที่จะหล่อเลี้ยงลำต้นในที่สุดต้นก็เหี่ยวเฉาหักโค่นในที่สุด

       พรรคประชาธิปัตย์ก็เช่นกัน ในเมื่อมีโอกาสที่จะผลัดใบแล้วแต่ยังคงปล่อยให้เหมือนเดิม ไม่ยอมผลัดใบ ในที่สุดใบก็จะเหี่ยวเฉาลำต้นก็อาจจะหักโค่นได้เช่นกัน

      หรือว่าสิ่งที่เหมาะสมที่สุดของพรรคประชาธิปัตย์ ก็คือ ฝ่ายค้านมืออาชีพ ชั่วกาลนาน.......

ขอบคุณภาพจากwww.chaoprayanews.com/