ใครที่เคยเจอแผ่นดินไหวคงพอจะทราบว่าบางทีคิดว่าจะวิ่งหาที่หลบ แต่มันจะเซไปเซมา

ถึงจะไหวแค่สั้นๆแต่จะรู้สึกมึนทันที เสียศูนย์อย่างแรง เหมือนโดนแฟนบอกเลิกคบ

อาการน่าจะคล้ายๆกับนั่งเรือขณะที่มีคลื่นแรงแล้วขึ้นมายืนบนฝั่งทันทีน่ะครับ 

พื้นดินมันอยู่นิ่งแล้วแต่เราดันรู้สึกว่ามันไหวๆวูบวาบ  อาจล้มลงไปนั่งพับเพียบเอาได้ง่ายๆ

แล้วก็มึนหัว อยากอาเจียร

ก่อนเกิดเหตุไม่มีแดดแต่ก็ฟ้าโล่ง จู่ๆก็มีเสียงดังมากๆพร้อมความสั่นสะเทือน บรรยายไม่ถูกครับ แล้วก็ฝุ่นตลบ

เสียงมันดังมีพลังแน่นหนา ไม่ดังถึงขนาดฟ้าผ่าแต่ก็น้องๆ  ทีแรกผมคิดว่ารถบรรทุกชนกัน แต่มันแรงกว่านั้นมาก

แล้วรถอะไรมันจะมาวิ่งบนภูเขา  หรือระเบิด ?? คิดไปเรื่อย จริงๆเป็นเสียงหินที่แตกตัว

พอเกิดการสั่นสะเทือน แล้วหิ้นก้อนแล้วก้อนเล่าก็ทะยอยตกลงมาเฉียดหัวให้ชม

ใครที่กำลังเดินอยู่ก็วิ่งหาที่หลบกันสาละวน

โดยมีคนตะโกนว่าให้หลบเข้าชิดด้านในของถนนที่เป็นหน้าผาสูงเข้าไว้

แค่หินก้อนขนาดเท่ากำปั้น ถ้าตกใส่หัวพอดีนี่ก็หลับไม่ตื่นแล้ว 

ลองดูภาพนะครับ หินเกลื่อนถนนเลย ขนาดใหญ่กว่ากำปั้นเยอะ

เนื่องจากมันอยู่บนเขา ไหวจริงๆแค่นาทีเดียวแต่เนื่องจากมีหินถล่มเรื่อยๆ จึงยังต้องระมัดระวัง

หลังคารถยุบ  กระจกแตกไปเป็นแถว

 หลังคารถเจอฝุ่นและหินตกใส่  ที่เห็นรถคันข้างหน้าใกลๆเอียงๆนั้นโดนก้อนหินเข้าไป ในรถมีเด็กบาดเจ็บ สุดท้ายต้องให้รถมอร์เตอร์ไซค์ช่วยพาไปส่งโรงพยาบาล

.

ฝุ่นล้วนๆครับ  วิสัยทัศน์จากกิโลเมตรลดเหลือสักยี่สิบเมตร

รถแต่ละคันต้องเข้าแถวรอตรงบริเวณที่ปลอดภัย แล้วสปีดตัวออกไปให้ผ่านช่วงที่เป็นหน้าผาให้เร็วที่สุดทีละคันสองคัน

เพราะยังมีหินถล่มอยู่ เรื่อยๆ ทั้งได้ยินแต่เสียงและที่เห็นกับตา ยิ่งมีอ๊าฟเตอร์ช๊อคมาอีกยิ่งจะมีของหนักแถมท้าย เลยต้องระมัดระวัง

ถนนที่ตอนแรกสะอาดๆก็เต็มไปด้วยเศษหิน เรียงภาพผิดไปหน่อย  จริงๆภาพนี้ต้องมาก่อน

ผมเองอยากออกไปถ่ายภาพมามากกว่านี้ แต่เพื่อนๆในรถแต่ละคนสีหน้าไม่ค่อยดี ผมเลยไม่อยากเป็นภาระทางจิตใจให้คนอื่น เลยได้ภาพมาแค่นิดหน่อย

ผมมานั่งๆนึกถึงตัวเองแล้วก็นิ่งไม่แพ้ชาวญี่ปุ่นเหมือนกัน  นึกเสมอว่าถ้าจะตายมันก็ตายจะรอดมันก็รอด

.