อ่าวท่าเลน จ.กระบี่ เรามักรู้จักสถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้

ในฐานะที่เป็นแหล่งพายเรือคายัคที่มีชื่อเสียงติดอันดับของโลก

เพราะมีธรรมชาติที่สวยงาม สภาพเป็นเขาหินปูนสลับป่าชายเลนที่อุดมสมบูรณ์

สามารถมองเห็นสัตว์ต่างๆ ทั้งลิง นก ค้างคาว ปู ปลา ได้อย่างใกล้ชิด

จึงเหมาะแก่การผจญภัยและท่องเที่ยวชมธรรมชาติเป็นอย่างมาก

.

.

วันนี้...ไม่ได้ชวนไปพายเรือคายัคกันนะครับ

แต่จะชวนไปลัดเลาะตามหาเส้นขอบฟ้าที่อ่าวแห่งนี้

เพราะถึงแม้อ่าวแห่งนี้จะมีชื่อเสียงด้านการพายเรือชมธรรมชาติ

แต่ยังมีมุมทะเลสวยๆซ่อนตัวอยู่หลายแห่งไม่แพ้หาดอื่นๆเลย

ซึ่งหาดเหล่านี้ส่วนใหญ่มักถูกปิดล้อมด้วยป่าชายเลนและรีสอร์ทส่วนตัว

จึงเข้าไปถึงได้ยากหากไม่มีใครนำทาง

ครับ...ไปตามหาด้วยกันครับ

.

.

มาเริ่มต้นกันที่ท่าเรืออ่าวท่าเลนก่อนครับ

บริเวณนี้เป็นจุดรวมของนักท่องเที่ยวที่จะไปพายเรือคายัค

ใกล้ๆกันจะมีชุมชนประมงเล็กๆสลับกับร้านอาหารเรียงรายอยู่ริมน้ำ

.

.

.

จำนวนเรือนชาวประมงมีให้เห็นไม่มากนักและส่วนใหญ่เริ่มทรุดโทรม

สำหรับผมมันคือภาพที่อยากวาดมากๆโดยเฉพาะภาพเรือประมงเก่าๆ

.

.

วิถีของชุมชนประมงดั้งเดิมเริ่มแปรเปลี่ยนสู่แหล่งท่องเที่ยว

สังเกตได้จากการแต่งกายของสาวน้อยทั้งสาม

.

.

นักท่องเที่ยวบางส่วนกำลังซ้อมมือการพาย ก่อนออกทะเลจริง

.

.

เรือคายัคลำอื่นๆออกผจญภัยอย่างสนุกสนาน

ผิดกับลำนี้ที่ลอยนิ่งอยู่เงียบๆ

.

.

กราบเรือสีฟ้าสดของเรือประมงตัดกับสีเขียวมรกตของน้ำทะเล

ท่าเรือแห่งนี้เป็นท่าเรืออีกแห่งที่นำนักท่องเที่ยวไปเกาะยาว จ.พังงา 

.

.

มุมเล็กมุมน้อยที่เผลอใจกดชัตเตอร์

หลังจากเติมมื้อเที่ยงใส่ท้องด้วยข้าวกล่องง่ายๆแล้ว

ก็ได้เวลาออกตามหาเส้นขอบฟ้าตามภารกิจที่ตั้งใจไว้

.

.

ระหว่างทางพบเห็นสองหนุ่มน้อยนั่งคุยบนเนินหญ้า

พร้อมกับมองเวิ้งเกาะด้านหน้า ดูแล้วช่างมีความสุข

ช่างแตกต่างกับเด็กในเมืองที่วันๆเอาแต่ขลุกตัวอยู่กับคอมพิวเตอร์

.

.

ห่างออกจากท่าเรือไม่ไกลมาก จะมีทางแยกลูกรังเล็กๆซึ่งไม่เป็นที่สังเกตมากนัก

ในซอยนี้จะมีรีสอร์ทและบ้านพักตากอากาศมากมายเรียงรายไปตามชายหาด

ซึ่งส่วนใหญ่แล้วจะเป็นหาดส่วนตัวที่บุคคลภายนอกยากที่จะเข้าไปถึง

แต่บังเอิญผมไปเจอทางสาธารณะแคบๆที่สามารถลัดเลาะไปถึงชายหาดจนได้

ถึงแล้วคุ้มครับ กับเส้นขอบฟ้าที่ตามหา

หาดทรายแม้จะไม่ขาวมากนัก แต่น้ำทะเลเขียวใสแซมด้วยโขดหินสีดำ

และเกาะแก่งนับร้อยที่เรียงตัวลดหลั่นที่เส้นขอบฟ้า

ทำให้ลืมเรื่องหาดทรายไปเลย

ครับมาถึงแล้วก็จัดแจงเตรียมกระดาษและอุปกรณ์สีน้ำสำหรับวาดภาพ

แต่งานนี่โชคไม่เข้าข้างเสียแล้ว

เพราะกระดาษที่ใช้วาดเป็นกระดาษใหม่ไม่ชินมือ

มันเลยบวมน้ำจนพองหมดอารมณ์วาดต่อเลยครับ

ทริปนี้เลยต้องเปลี่ยนจากทริปวาดรูปเป็นทริปถ่ายรูปเก็บข้อมูลไปโดยปริยาย

.

.

เมื่อเวลาล่วงเลยถึงยามเย็น

สีน้ำทะเลและท้องฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นอีกหนึ่งบรรยากาศ

.

.

.

เราลัดเลาะไปอีกหาดซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก

หาดนี้เป็นที่จอดเรือรวมของชาวประมงในอ่าวท่าเลน

ขอบฟ้าไกลๆที่เห็นนั้นคือเกาะยาว จ.พังงา

.

.

.

เป็นเส้นขอบฟ้าอีกมุมที่ซ่อนตัวอย่างสงบหลังป่าชายเลน

งานนี้ต้องเดินลุยขื้เลนเข้าไปข้างใน ถึงจะได้ภาพนี้

.

.

พระอาทิตย์ดวงกลมโตค่อยๆลับหายไปหลังแนวเกาะ

ท้องฟ้าสีหมากสุกเริ่มอ่อนแสงและค่อยๆแทนที่ด้วยความมืด

ความจริงวันนี้เราต้องไปอีกแห่งที่สวยไม่แพ้กัน

เป็นมุมสูงที่มองเห็นเกาะนับร้อย กลางแสงอาทิตย์ลับขอบฟ้า

หว้า..วันนี้ไม่ทันเสียแล้วหละครับ

แต่คราวหน้าสัญญาว่าจะเก็บภาพมาฝากให้ได้ครับ...สัญญา

.

ขอขอบคุณเพลงประกอบจาก youtube

และขอขอบคุณกอง บก.โอเคเนชั่น