คอรัปชัน

                ประเทศไทยถือว่าเป็นประเทศที่มีชื่อเสียงทางด้านการคอรัปชันเป็นอย่างมาก แต่ก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่าจะไม่มีประเทศใดที่ไม่มีการคอรัปชัน ขึ้นอยู่กับว่าคอรัปชันมากน้อยพียงใดนั่นเอง คอรัปชันถือเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับการพัฒนาประเทศ ประเทศใดมีคอรัปชันน้อย เงินภาษีของราษฎรก็นำไปพัฒนาท้องถิ่นให้มีความเจริญได้อย่างรวดเร็ว ถ้าประเทศใดมีการคอรัปชันมาก เงินภาษีก็ตกอยู่ในกระเป๋านักการเมืองมากตาม ส่งผลให้ประเทศขาดการพัฒนา และที่สำคัญการมองจากต่างชาติส่งผลสะท้อนถึงสังคมไทยด้วย

                เราคงได้ยินกันบ่อยๆในคำว่า “คอรัปชัน” คือ การใช้อำนาจหน้าที่ ตำแหน่ง ไม่ว่าวิธีการใดๆ ซึ่งทำให้ตนเองหรือพวกพร้องได้ผลประโยชน์ เช่น การทุจริตในโครงการต่างๆ การฉ้อราษฎรบังหลวง เป็นต้น อย่างที่กล่าวไป ประเทศไทยมีชื่อเสียงมากนเรื่องนี้ โดยการใช้อำนาจหน้าที่ตำแหน่งทางการเมืองในการหาผลประโยชน์ สำหรับประเทศที่พัฒนาแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญ แล้วจะแก้ไขโดยเร็ว ผิดกับประเทศกำลังพัฒนาที่จะพยายามกอบโกยผลประโยชน์เข้าตนเอง และไม่คิดที่จะแก้ไขอะไรให้ดีขึ้นแก่ประเทศชาติ ยกตัวอย่างประเทศไทย ใกล้ๆ แต่เปี่ยมด้วยคุณภาพของเนื้อหาสาระการคอรัปชัน จากภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ ปัญหาการชุมนุมประท้วงการขับไล่รัฐบาล เกิดจากการบริหารงานของรัฐบาลขาดความชอบธรรม ทุจริตในโครงการต่างๆ ทั้ง สนามบินสุวรรณภูมิ เครื่อง CTX การทุจริตกล้ายางพารา เขื่อนคลองด่าน และอื่นอีกมากมาย โดยฟางเส้นสุดท้าย คือ การขายหุ้น 7300 ล้านบาทโดยไม่เสียภาษีให้แก่ประเทศ หลังจากนั้นมาทำให้การเมืองไทยไร้เสถียรภาพในการปกครองประเทศ การบริหารทางเศรษฐกิจล้มเหลว นักการเมืองขาดวุฒิภาวะทางความคิดมากขึ้น เห็นได้จากความไม่พยายามจะแก้ไขปัญหาชาติ แต่พยายามซ่องสุมอำนาจของ สส ในการเป็นฐานเพื่อให้ตนเองได้อำนาจบริหารบ้านเมือง ประเทศไทยจึงพัฒนาได้เท่าทุกวันนี้

                ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมพรรคการเมืองบางพรรคจึงผูกขาดการจัดตั้งรัฐบาล เพราะมาจากการมี สส ที่ขาดวุฒิภาวะทางความคิด การใช้นโยบายประชานิยมกับรากหญ้า จึงสามารถกุมคะแนนเสียงส่วนใหญ่ของประเทศได้ ในเมื่อเราไม่สามารถแก้รากหญ้าได้ เราควรมี สส ที่มีวุฒิภาวะทางความคิดที่สูง ประเทศไทยจะผ่านวิกฤติต่างๆได้ ขึ่นอยู่กับ สส ที่จะกำหนดทุกสิ่งทุกอย่าง โดยเฉพาะผู้นำประเทศ