ในปัจจุบันการฆ่าตัวตายถือว่าเป็ฯเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยมากในเมืองไทย ถ้าเปรีบยเทียบกับต่างประเทศ ประเทศที่มีการฆ่าตัวตายมากที่สุดคือประเทศญี่ปุ่น ประเทศไทยเราก็ไม่ห่างจากญี่ปุ่นมากนักในอัตราการฆ่าตัวตาย จากการสำรวจประเทศไทยมีประชากรประมาณ 63 ล้านคน มีคนฆ่าตัวตายถึง 20,000 ต่อปี ถือว่าเป็นสัดส่วนที่น่าเป็นห่วงเป็นอย่างยิ่ง นี่ยังไม่รวมกับคนที่คิดฆ่าตัวตายและไม่ประสบความสำรวจอีก และอนาคตจะเป็นอย่างไรสำหรับประเทศไทย ซึ่งมันบอกอะไรหลายๆอย่าง

          สังคมไทยในปัจจุบันนี้เป็นสังคมที่สับสนวุ่นวายมาก มีเรื่องให้ต้องเผชิญมากมายตั้งแต่เรื่องการเมือง เศรษฐกิจ รวมถึงปัญหาครอบครัวและปัญหาส่วนตัวเป็นลำดับ สาเหตุการฆ่าตัวตายเกิดจากคนเรามีความเคลียดต่อสิ่งต่างๆและหาทางออกไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหรือเรื่องใหญ่ก็สามารถทำให้คนเราคิดสั้นได้ทั้งนั้น เราคิดว่าเรื่องบางเรื่องเป็นเรื่องเล็กๆไม่น่าหาทางออกด้วยวิธีนี้เลยและมันอาจจะเป็ฯเรื่องใหญ่สำหรับเขาก็ได้เราอย่าไปใช้ตัวเราเองเป็นบรรทัดฐานและตัดสินว่าคนนั้นคนนู้นคิดผิด สิ่งต่างๆเหล่านั้นคนที่รูดีที่สุดคือตัวเขาเอง ถ้าเราจะช่วยเรามีหน้าที่อย่างเดียวคือรับฟังเขา คนเหล่านั้นเขาเพียงต้องการแค่อยากจะระบายออกเท่านั้นเอง แต่เขาไม่รู่จะไประบายที่ไหน ทั้งนี้และทั้งนั้นเราจะเห็นสายด่วนทางโทรศัพท์มากมายของสมาคมต่างๆที่ให้ความช่วยเหลือในเรื่องนี้ ถ้าไม่สามารถช่วยเขาได้เราอาจจะแนะนำเขาไปทางที่กล่าวมาก็ได้

          จากปัญหาต่างๆที่เข้ามารุมเร้าแทบจะไม่มีหนทางที่จะดิ้นหลุด เช่น ด้านการเงิน หนี้สิน ผิดหวังจากความรัก ด้านครอบครัว ไม่สามารถปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงได้ หรือปัญหาด้านอื่นๆอีกมากมายล้วนแล้วเป็นเรื่องที่ใหญ่หลวงมาก โดยเฉพาะด้านการเงิน เกิดจากรายรับน้อยกว่ารายจ่ายทำให้ไม่สามารถเลี้ยงดูตนเองและครอบครัวได้ และไปกู้เงินนอกระบบที่มีดอกเบี้ยโหดแต่ก็ต้องเอาเพราะว่าไม่มีทางเลือกจริงๆ แหละไม่สามารถหาเงินมาใช้ได้ทันเกิดวงจรอุบาศก์ขึ้นมาและหนสุดท้ายที่คิดออกคืออะไร เราจะเห็นจากภาพข่าวต่างๆ เช่น พ่อใส่ยาพิษลงอาหารให้ลูกกินแล้วฆ่าตัวตายตาม เราเห็นได้บ่อยครั้ง อย่างนี้เป็นต้น

          ดังนั้นเรื่องการฆ่าตัวตายไม่ใช่เรื่องไกลตัว มันเป็นเพียงแค่ความคิดเดียวของความคิดที่เข้ามาในขณที่จิตใจเราอ่อนแอเท่านั้นเอง เราควรที่จะมีสติ มีจิตใจที่เข้มแข็ง และเผชิญต่อเรื่องต่างๆต่อไป ผมเชื่อว่าบนโลกใบนี้ไม่มีอะไรเลวร้ายที่สุดหรอก ถ้าเราถึงจุดนั้นจริงๆมันจะมีทางออกให้เราเสมอ ผมเชื่ออย่างนั้น