โครงการสร้างรอยยิ้มเยาวชนไทย ด้วยสายใยชาวบูรพา

โครงการนี้เป็นโครงการที่จัดทำขึ้นเพื่อพัฒนาโรงเรียนตามชนบท ซึ่งเป็นโครงการจิตอาสา เป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรายวิชาปัญหาสังคม ของภาคสังคมวิทยา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา แต่น่าแปลกใจที่ว่านิสิตที่เรียนวิชานี้เป็นนิสิตของคณะศึกษาศาสตร์ นิสิตที่กำลังจะเป็นแม่พิมพ์พ่อพิมพ์ของชาติในอนาคต นี้ก็เป็นประสบการณ์อีกอย่างหนึ่งของความเป็นครูที่มุ่งเน้นพัฒนาความสามารถทุกๆด้านในตัวครู โครงการนี้ไม่จำเป็นต้องพัฒนาโรงเรียน ไม่จำเป็นต้องช่วยเหลือนักเรียน แต่เป็นโครงการอะไรก็ได้ที่สร้างประโยชน์ให้แก่สังคมโดยไม่หวังผลตอบแทน

สาเหตุที่เลือกพัฒนาโรงเรียนก็เพราะว่าจิตวิญญาณของความเป็นครูมันออกมา ยากนะที่คนเราจะหันกลับมามองรากเหง้ามองสิ่งที่ทำให้ตัวเองโตขึ้นมาเป็นคนได้ถึงทุกวันนี้ แต่ก็ไม่ปฎิเสธที่คนอื่นอาจจะมองปัญหาอื่นๆที่ควรพัฒนามากกว่านี้ แต่ที่เลือกทำก็เพราะเราเป็นครูถ้าเราไม่พัฒนาสิ่งใกล้ตัวเราเสียก่อนมัวแต่ไปทำสิ่งไกลตัวผลออกมาจะไม่เกิดประโยชน์สูงสุดเท่านั้นเอง

โครงการนี้จัดทำขึ้น ณ โรงเรียนวัดหนองตะแบก ต.ตาขัน อ.บ้านค่าย จ.ระยอง ซึ่งถ้าใครได้อ่านบลอกนี้แล้วอยากรู้ว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างไรหลังจากทำโครงการก็สามารถไปชมกันได้นะครับ

สิ่งที่เปลี่ยนไป

-          ซ่อมแซมมุ้งแปลงผักสวนครัว

-          ทาสีห้องน้ำ

-          ทาสีสนามเด็กเล่น

-          ตีเส้นสนามกีฬา

-          จัดภูมิทัศน์ให้โรงเรียน

-          ปลูกพืชสมุนไพร (แหล่งเรียนรู้นอกห้องเรียน)

-          บริจากอุปการณ์การศึกษา

-          จักกีฬาเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างนิสิตและชุมชน

โครงการนี้ใช้เวลาทั้งสิ้น 5 วัน 4 คืน ซึ่งเราเริ่มงานตั้งแต่ 7.00 – 23.00 ทุกวัน

สิ่งที่ได้จากโครงการ

-          ความสำเร็จ

-          ความร่วมมือจากเพื่อนๆในกลุ่ม

-          ความสามารถของตัวเอง

-          รอยยิ้มของนักเรียน ชาวบ้าน และคุณครู

-          ความกล้าแสดงออก

-          ความเป็นคน

-          ความเป็นผู้นำ

-          ความกตัญญูต่อบ้านเกิด

-          ความยากลำบาก

-          ความทรมาร

-          ความหิว

-          ความทรหด

-          ความเหน็ดเหนื่อย

-          น้ำตา

-          รอยยิ้ม

-          ความสุข

-          ความเป็นครู

-          ความเป็นลูกศิษย์

-     และที่สำคัญประสบการณ์ในชีวิตที่หาที่ไหนไม่ได้ ของความเป็นครู (ครู หรือ คุรุ แปลว่าหนัก หนักอย่างมีคุณค่า หนักอย่างสง่างาม)

และสุดท้าย ขอขอบคุณ ดร.สุภัสตรา เก้าประดิษฐ์ ทรัพย์ชูกุล อาจารย์ที่ปรึกษาโครงการ

            - ผู้ที่สอนให้รู้จักงาน

            - ผู้ที่สอนให้รู้จักคำว่าเหนื่อย

            - ผู้ที่สอนให้รู้จักสังคม

            - ผู้ที่สอนให้รู้จักความรับผิดชอบ

            - ผู้ที่สอนให้รู้จักน้ำตาแห่งความสำเร็จ

            - ผู้ที่สอนให้รู้จักการทำงานเป็นกลุ่ม

            - ผู้ที่สอนให้รู้จักประสบการณ์ที่ล้ำค่าหาที่ไหนไม่ได้

            - ผู้ที่สอนให้ต่อสู้กับเหตุการณ์ต่างๆที่รุมเร้าและสามารถแก้ปัญหาด้วยรอยยิ้มได้

            - ผู้ที่สอนว่ารอยยิ้มชนะทุกความยากลำบาก ยิ้มที่สวยงามของอาจารย์

            - และทุกสิ่งทุกอย่างคือผู้ที่สอนให้คนเป็นคนขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง

และขอขอบคุณ อาจารย์กนกพร น้อยปรีชา

            - ผู้ที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จ

            - ผู้ที่เป็นที่ปรึกษาที่แสนน่ารัก

            - ผู้ที่เป็นที่รักของนิสิตทุกคน

ประมวลรูปภาพ

นี่คือเบื้องหน้าเบื้องหลังความสำเร็จของเรา

เราหวังว่าจะมีโอกาสสร้างประโยชน์แก่ประเทศชาติอีก

แม้จะเป็นเพียงแค่มือเล็กๆก็ตาม