2 ปีที่อยู่ “บ้าน” หลังนี้ หากไม่นับการเขียน my space เมื่อปี 2006 (ซึ่งขณะนี้ ตายสนิท ฮ่า ๆ)“OK Nation Blog” เป็นบ้านหลังแรกของป๋าโซดา หรือ น้ำทะเล คนนี้ ที่ใช้ชีวิตแหวกว่ายตุ๋ม ๆๆ ในการหาอะไรมาถ่ายทอด มาแบ่งปัน มาแลกเปลี่ยนกับเพื่อน ๆ ชาวโอเคเนชั่น

ไม่เคยคิดว่าจะมาถึงจุดนี้ที่มีคนยอมรับ (หรือเปล่า อิอิ) คนอ่าน คนแสดงความคิดเห็น ในระดับที่ตัวเอง “พอใจมากที่สุด” 2 ปี กับ 153 เรื่อง (รวมเอนทรี่นี้) 54959คนอ่าน และ 3332 โหวต (เอาน่า ถึงแม้จะเป็นตัวเองมาอ่านมาเม้นท์มาโหวตเองซะเกินครึ่งก็ช่างเหอะ)

เข้ามาครั้งแรก ณ วันนั้น 15 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา 23.07.42 น. บอกตรง ๆ “งง”  “ประหม่า” “ตื่นใจ” “ตระหนก” “ตกใจ” “กลัว” ....อืมมม  เหมือนบ้านนอกเข้ากรุง เหมือนคนไปเมืองนอกครั้งแรก เหมือนพจมานเข้าบ้านทรายทองอย่างไรอย่างนั้นอ่ะ  สารพัด กลัวทำบ้านเขาเสียหาย , เราจะมีอะไรมาให้เขาบ้าง ฯลฯ ...

ขอบคุณ บล็อกเกอร์ปิรันญ่า  www.oknation.net/blog/nanahahe 

คนแรกของป๋า กิ้ว ๆๆ ที่ลาก เอ๊ย ชวนป๋าให้เข้าสู่วงการโอเคเนชั่น  สู่การเขียน โชคดีที่ตอนสมัครสมาชิก ออกตัวไว้ก่อนว่า ...บล๊อกเรื่อยเปื่อยไร้สาระ ... ฮ่า ๆๆ (รอดตัวไปหนึ่งล่ะ) ยังพูดกับปิรันญ่าเสมอ ว่า ...ป๋าเขียนไร้สาระ ทางเว็บมาสเตอร์จะว่าอะไรไหมเนี่ย... เพราะเห็นรายชื่อนักเขียนแต่ละท่าน ....กรรม นี่บล็อกเขาจะเสียชื่อเพราะป๋าหรือเปล่าว้า ...ปิรันญ่า ให้กำลังใจเสมอ บอกว่า ป๋าเขียนไปเหอะ ตามความรู้สึก ยิ่งช่วงแรก ๆ ป๋ามีเรื่องเกี่ยวกับทหารตำรวจ ที่มาปฏิบัติหน้าที่ 3 จชต. สถานการณ์คุกรุ่น ร้อนแรง ...เฮ้อออ รอดไปอีกหนึ่งล่ะ

ขอบคุณ

เพื่อน พี่ น้อง รวมไปถึงตอนนี้น่าจะมีหลาน เหลน ชาวโอเคเนชั่นทุกคน ที่ได้พบเจอตัวจริงหลาย ๆ คน บางคนก็รักมากมายถึงแม้ไม่เคยเจอตัวจริงกันมาก่อน แค่ห่วงใย ดูแลกันและกันผ่านทางตัวอักษรทุกเอนทรี่ , ผ่านทางการพูดคุยหลังไมค์ หรือแลกเปลี่ยนอีเมล์ ซึ่งทุกคนมีเหมือนกัน คือ “มิตรภาพ” “น้ำใจไมตรี” “สิ่งดีดีที่หยิบยื่นให้แก่กัน” 

ขอโทษ

ในหลายเอนทรี่ ที่เขียนถ่ายทอดออกไป หรือ การไปแสดงความคิดเห็นในบล๊อกเพื่อนบ้าน อาจกระทบ “ใจ” ใครหลายคน อาจเกิดการไม่พอใจ หรือ คำพูดที่ป๋าเองใช้แค่ “ความรู้สึกส่วนตัว” ผ่านบล็อก .... ขอโทษอีกครั้งนะครับ

ความรู้สึกของตัวเอง

ทำไมเร็วจังฟ๊ะ แป๊บ ๆๆ 2 ปีแล้วหรือที่เขียนเรื่องราวต่าง ๆ สาระมีไหมไม่รู้ แต่ไร้สาระมีเพียบ ฮ่า ๆๆๆ รู้แค่ว่า ระยะหลัง ๆ มานี่ ตัวเองเขียนเรื่อง และแสดงความคิดเห็น แบบ “จัดจ้าน” “ปลายไม้” ((ปลายไม้ = สุดยอด)) ฮ่า ๆๆๆๆ

ไม่อยากสัญญาว่าจะเขียนเรื่องราวอะไรที่ให้ดูดี มีสาระ ...กลัวทำไม่ได้ แล้วตัวเองจะเสียใจ เสียความรู้สึกเองครับ ...เขียนอยู่เอนทรี่หนึ่ง ประมาณ “สาระ” สุด ๆๆ ต้องรีบเขียนให้จบ เพราะกลัวหลุดฮา ๆ อิอิ ฮ่า ๆๆ หุหุหุ เอิ้กส์ จ๊าก ว๊าก โว้ย...ซะงั้น ...  จิตไม่นิ่ง แต่ไม่ถึงกับ จิตตก เน้อ ...ยอมรับการเขียนให้มีสาระ ... “เครียด” มาก เป็นการบังคับตัวเอง สั่งการตัวเองมากเกินไป อันนี้เป็นความรู้สึกส่วนบุคคลนะครับ