.

.

"... บทนี้ไม่มีชื่อ ..."

.

...เมื่อวันหนึ่ง วันที่ฉันปวดร้าว ได้เดินทางมาถึง...
...หลงคิดไปเอง หลงเพ้อไปเอง ... ว่าเธอคงมีใจให้ ...
...แต่สุดท้าย ... มันไม่ใช่ .......
...มันเป็นเพียง "กำลังใจ" ลม ๆ แล้ง ๆ ...

... เราจะไม่พบกันอีก ...
... ฉันทนต่อสู้กับความรู้สึกเจ็บปวดนี้...
... นานแค่ไหน ฉันจำไม่ได้ ...
... เธอเดินเข้ามาหาฉัน ...
... หยิบยื่นไมตรี และกำลังใจ...
... เมื่อใจฉันหวั่นไหว ... เธอก็ไป...

... ฉันไม่ใช่คนที่จะทำให้เธอรู้สึก "อบอุ่น" ได้...
... เมื่อเธอกลับมา ... สิ่งที่เธอเย็นชา ...
... ฉันรู้สึกได้ ... เธอเคยมาหาฉันเป็นคนแรก...
... แต่วันนั้น วันที่เธอกลับมา ... เธอไปหา "คนนั้น" เป็นคนแรก...

... ทั้งที่เธอคนนั้น ไม่เคยมาหาเธอเลย...

... มีเพียงฉัน ..ที่เฝ้าตามเป็นห่วงเธอ เสมอ ...
... นั่นคือ ในใจเธอ "ไม่เคยมีฉันเลย" ฉันเพิ่งรู้ ฉันเพิ่งตาสว่าง...
... เพราะเธอนึกถึงเขาตลอดเวลา ...ไม่ใช่ฉัน ...

... ฉันมาเพื่อบอกว่า ... ลาก่อน ...
... ฉันไม่ใช่คนที่เธอจะนึกถึง "ตลอดเวลา" ...

... ฉันไม่มีอะไรให้เธอต้องนึกถึง ... ฉันไม่มีอะไรให้ใครต้องรำลึกนึกถึง ... ฉันไม่มีความดีอะไรให้ใครต้องรำลึกนึกถึง...

... แต่เธอเป็นคนแรกที่ฉันนึกถึง "ทุกวินาที" ...
... ดังนั้น อย่ารั้งฉันไว้ด้วยคำว่า "ยังเหมือนเดิม" อีกเลย ...

... ฉันขออวยพรให้เธอ สมหวัง กับคนที่เธอนึกถึง "ตลอดเวลา" คนนั้น ...
... ส่วนฉัน ... จากไปแล้ว ...จงลืมฉันเสีย ...
... ฉันได้ตายจากเธอไปแล้ว ... นับแต่วันนี้ ...
... แต่เธอยังคงอยู่ในใจฉันเสมอ ... และตลอดไป ...

... แต่วันนี้ฉันมาบอกเธอว่า "ลาก่อน"...
... จงไปหาความอบอุ่นที่ฉันไม่สามารถมีให้เธอได้...
... ฉันจะอยู่อย่างไร ฉันจะเป็นอย่างไร กรุณาอย่าได้ถามถึง...
... และอย่าได้กลับมาหาฉันอีก ให้ฉันปวดร้าวกว่านี้ ...

... ขอบคุณกำลังใจที่เคยมีให้กัน ...
... ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้สึก "ผูกพัน"...
... ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนกัน แม้ว่า เธอจะต้อง "ฝืนใจ"
... ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ...
... วันนี้ ฉันรู้แล้วว่าสิ่งที่เธอให้ฉันมันคือ "อะไร" ...

... ฉันคงเดินทาง ตามลำพัง ตามความฝัน....
... ฝันของฉัน จะมีเธออยู่ตลอดไป ...
... ถึงแม้ฝันของเธอจะไม่มีฉัน ...
... กรุณาอย่าพูดคำว่า "เหมือนเดิม" กับฉันอีก ...
... เพราะมันไม่ใช่ ... มันทำให้น้ำตาไหลทุกครั้ง...
... ที่คิดถึงเธอ....วันนี้ฉันอาจหมดกำลังใจ...
... ฉันอาจถอดใจ และ ถอยออกจากทุกสิ่งทุกอย่าง...
... แต่ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะ "อ่อนแอ" ให้เธอเห็น..

... ลาก่อน ... คนดี .....
... นับแต่วินาทีนี้ ให้เธอจงคิดไว้เสมอว่า...

... ฉันได้ตายจากไปแล้ว ทั้งร่างกายและวิญญาณ ...

... ขอบคุณเพลง "ขอสิทธิ์แค่ร้องไห้" ต่าย อรทัย ...

.

... เมื่อคืน ขออภัย พี่ ๆ น้อง ๆ ที่ไม่ได้เข้าบล็อคไปดู ไปหาใครเลย ร่างกายอ่อนเพลีย น็อคไปหน้าจอ รู้สึกตัวอีกที ก็ตี 3 แต่ลุกไม่ไหวแล้ว กำลังกายถดถอย กำลังใจก็ไม่เหลือ ...

... เพลงนี้เป็นทุกอย่าง ที่เป็นชีวิตของเจ้าของบล็อค  ... แก้ไขครั้งสุดท้าย ... เหลือไว้แค่ความทรงจำที่ปวดร้าว .... 

... ไปละนะทุกคน ...