.

.

....เสียงวิงอนจาก.....

.

.... ผู้อยู่เบื้องหลัง ....

.

.

ได้เวลา  ห้าโมง   ลงความเห็น

ตอนเย็นเย็น  เลิกการ  ทำงานหนา

หนุ่มคอยสาว  เย้ายั่ว  หัวเราะมา

แล้วค่อยพา  กันก้าวผ่าน  โรงงานเรา

.
แวะซื้อข้าว   ก่อนที่เรา  จะเข้าบ้าน

บ้างก็จ่าย  หนี้อาน   นั้นหนี้เขา

บ้างเสสรวล  ชวนร่ำหา  สุราเมา

รับเงินเข้า  มือซ้าย  แล้วจ่ายไป

.
สิบห้าวัน  ผันผ่าน  ทำงานกะ

ไม่ลดละ  สะสม  ใม่จมไหล

ติดค่าข้าว  ก่อนนะเจ๊  แล้วเฉไป

วันเงินออก เมื่อไร  จะจ่ายคืน

.

กินข้าวเซ็นต์ เน้นเหล้าขาว เมาใบจาก

ภาระมาก  ต้องทนเอา  เศร้าสุดฝืน

คอยหน่อยนะ  สาวโรงงาน แม่ขวัญยืน

ขอยิ้มชื่น  ปลอบซับ  ดับร้อนใจ

.
ค่าแรงงาน  ขั้นต่ำ  ต้องช้ำชอก

รัฐวิสา ฯ  เขาบอก ขึ้นแรงให้

แต่พวกเรา  ต้องหนาวเหน็บ  เจ็บข้างใน

จะร้องขอ  ขึ้นกับใคร  ไหนบอกที

.
เห็นโรงงาน  ข้างบ้าน  เมื่อวานปิด

ให้ครุ่นคิด  เคืองขัด  ยิ่งบัดสี

นายจ้างเลว  ใจทราม  ทำอัปรีย์

หาทางหนี  ให้รอคอย  แล้วลอยแพ

.

.
อาจถึงคิว  เราบ้าง  นั่งวิตก

ตื่นตระหนก  กลัวความ  ตามกระแส

วอนนายจ้าง  จงหยุดยั้ง  อย่ารังแก

หันมาแล  ลูกจ้าง  อย่างพวกเรา

.
รับเงินมา  ค่าแรง  ต้องแบ่งไว้

ส่วนหนึ่งให้  แม่พ่อ  รอหลังเขา

เหลือเศษน้อย ค่อยจ่ายร้าน  ข้างบ้านเรา

ทั้งค่าเช่า  ค่าข้าว  ที่เราเซ็นต์

.
ชีวิตขาย  แรงงาน  ไม่หวานชื่น

ต้องขมขื่น  กลืนร่าง  อย่างที่เห็น

วันเงินออก  รับเงินร้อน  แล้วตอนเย็น

จับจ่ายเช่น  หนี้อาน  ที่บานรอ

.
วอนเจ้านาย  อย่าขับไล่  หรือไสส่ง

อย่าปิดโรง  งานไป  ได้ไหมหนอ

ภาครัฐด้วย  ช่วยผลักดัน นับวันรอ

จะร้องขอ  ค่าแรงใหม่  ได้ไหมเอย

.
วิหคพลัดถิ่น

๑ กันยายน ๒๕๕๐

!!! หมายเหตุแห่งลำนำ  !!!

.

.

หลายวันมานี้ ได้ข่าวเศร้า ๆ โรงงานอุตสาหกรรมสิ่งทอ หลายแห่งปิดตัวลงไป  เจ้านายเตรียมขนจักรหนี พนักงานไม่ต่ำกว่า 300 คน อยากจะรู้ว่า มันเกิดอะไรขึ้น  พวกเขาทำงานให้คุณรวยใช่ไหม แต่เมื่อคุณอ้างว่า ค่าเงินบาทมันแข็งตัว โรงงานอยู่ไม่ได้ แล้วยังไง คุณก็เลยคิดจะหนี แล้วปล่อยชะตากรรมของลูกจ้างไว้ตามยถากรรมกระนั้นหรือ

น้องเอ๋ กำลังรณรงค์ผลักดันเรื่องสิทธิทางประชาธิปไตย ในการเลือกตั้งให้กับผู้ใช้แรงงานต่างถิ่น  ซึ่งนับว่าเป็นสิ่งที่ดี สำหรับผู้ใช้แรงงาน ที่มาขายแรงในเมืองหลวง แล้วไม่อาจกลับไปเลือกตั้งได้ เนื่องจากคุณใช้มาตรการเข้ม ที่ว่า ถ้าทำโอจะได้ สองแรง สามแรง หรือ แปดเก้าแรง ฯลฯ

แต่วันนี้ คุณกลับไม่แสดงความรับผิดชอบกับพนักงานเหล่านั้น เขาจะอยู่อย่างไร ครอบครัวเขาอีกล่ะ อย่างน้อย หากคุณคิดจะหนีคำว่า "ล้มละลาย" คุณควรจ่ายค่าสินไหมทดแทน ให้พวกเขาให้ถูกต้องตามกฏหมาย อย่างคนที่มีความรับผิดชอบ

.

.

ในขณะที่พวกคุณ คุณ และ คุณ ๆ อีกหลายคน กำลังนั่งบ้าบอคอแตก ด่ารัฐบาล ด่าคมช. ด่า และ ด่า กันเอง กัดกันเอง แตกเป็นก๊กเป็นเหล่า เป็นกลุ่มเป็นก้อน เราอยากถามว่า คุณได้อะไรเป็นสิ่งตอบแทนการด่าของคุณบ้าง เขามานั่งฟังคุณกำลัง "เป็นบ้า" หรือเปล่า แต่กับคนที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก อยู่ในขณะนี้ "ใคร" เป็นคนที่มีคุณค่าทางสังคมมากกว่ากัน ...

ฉันเองไม่ได้คิดอ่านจะเรียกร้องให้ใครออกมาทำอะไรให้เป็น "รูปธรรม" เหมือนที่คนบางคนต้องการ [ ในขณะที่ เขาก็ไม่เคยทำให้เห็น แต่อยากให้คนอื่นทำให้ได้ บัดซบจริง ๆ ] เพราะขณะนี้ พวกเขากำลังปฏิบัติกันอยู่ เพื่ออะไร เพื่อปากท้อง เพื่อครอบครัว เพื่อความถูกต้อง ข้าวอคส.ถูกขโมย นับเป็นพันตัน โรงงานถูกปิดไปกี่โรงงาน นายทุนเจ้าของโรงงานกำลังขนเครื่องมือหนี คนรากหญ้ากำลังตกงาน

.

.

แล้วเขาเหล่านั้นไม่ใช่หรือที่เป็นผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จ ของทุกฝ่าย ไม่มีเขา เราจะอยู่ได้ไหม คุณปลูกข้าวกินเองได้ไหม คุณเย็บเสื้อสวย ๆ ใส่เองได้ไหม คุณเย็บรองเท้าแบรนเนมอย่างไนกี้ ใส่เองได้ไหม ฉันอยากให้ผู้เกี่ยวข้อง ลองไปทำดูเองบ้างจัง ....

ต่อคำพูดของคนบางกลุ่ม ที่บังเอิญไปรู้มาว่า ถ้าขึ้นค่าแรงมากกว่านี้ ในเวลาที่ค่าเงินบาทแข็ง แล้วนายทุนต่างชาติจะหันไปจ้างแรงงานต่างด้าว ชาติอื่นซึ่งค่าแรงต่ำกว่า  แล้วคนไทยล่ะ แรงงานไทย คุณจะกดเอาไว้เพียงเท่านี้หรือ มันจะไม่ทุเรศไปหน่อยหรือ

เขียนกลอนนี้แค่บ่น ๆๆๆ อย่างไม่ได้อะไรขึ้นมา และทำอะไรไม่ได้ เจ็บใจ และ แค้นใจ แค่ต้องการให้ทุกคนให้ความสำคัญกับพวกเขาบ้าง ถึงจะช่วยอะไรเขาไม่ได้ แต่อย่างน้อย ขอให้ไม่ลืมว่า เรายังมีเพื่อนผู้ทุกข์ร้อนอยู่อีกกลุ่มหนึ่ง ที่ต้องการกำลังใจเป็นอย่างมาก  .... ทุกข์ของเราอาจจะไม่เท่าเขา

กลอนนี้ฉันเขียนไว้หลายวันแล้ว แต่เนื่องจากเวลาและหลายอย่างไม่อำนวยให้ฉันได้อัพ แต่ฉันไม่เคยล้มเลิกความตั้งใจที่จะเขียนให้เพื่อน ๆ ของฉัน ผู้ใช้แรงงานทุกคน เหมือนเดิม กลอนนี้ ไร้สัมผัส เพราะอ่อนด้อย เขียนในเวลาที่แค้นใจ เจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้...

ขอบคุณสำหรับกำลังใจหนึ่งที่ให้ฉันมาเนิ่นนานนับแต่วันที่ฉันเปิดบล็อค จนถึงวันนี้ก็ยังคงเป็นแรงใจให้ฉันสู้ ไม่ว่าบทบาทฉันจะเป็นยังไง ฉันก็ยังคงเป็นนกประชาธิปไตยของกำลังใจนั้นเสมอ

อิ่มก็เคยอิ่ม อดขนาดต้มข้าวใส่น้ำปลากิน ก็เคยมาแล้ว หนึ่งเสียงนี้ จากอดีตสาวโรงงานสิ่งทออย่างฉัน ขอพูดแทนพี่น้องผู้ใช้แรงงานทั่วประเทศ แล้วเราจะได้ไปพบกัน ฉันให้สัญญา .... ว่าฉันจะสู้พร้อมกับพวกคุณ และ น้องเอ๋ 

.

.

*** ขอบคุณ ***

เพลง "ผู้อยู่เบื้องหลัง" ศิลปิน ไมค์ ภิรมย์พร กรุณาอย่าให้การสนับสนุนเทปผีซีดีเถื่อน

.