เห็นห้องพักโดยสารเด็กที่ สนามบินไทเป

ทำเอาคนไม่มีเด็ก ในชีวิต อยากมีเด็กเล็กๆ

หรืออยากกลับไปเป็นเด็กน้อยๆ บ้าง จัง...

Nursery Room

สีสรรค์ หวานสวย ทำให้ข้าพเจ้า ต้องหลงเข้าไปแบบตั้งใจหลง

ช่างเหมือนสวรรค์ในเส้นทางเสียจริงๆ

คนเดินทางอดยิ้มกับ ภาพสถานที่ ที่เห็นตรงหน้าไม่ได้

คนมีเด็กเล็กๆ ก็ต้องมีความสุข ที่สุดแน่ๆ เลย

สีห้องก็น่าหลับตา ลืมตาอยู่ในนั้นนาน ๆ

แหม...นะคิดๆ แล้วหมั่นไส้ ที่ไม่ได้เป็นเด็ก อีกแล้ว

ตอนที่ตั้งใจเดินหลงเข้าไป ไม่มีใครสักคนเดียว

แอบไปนั่งที่โซฟาร์สมมุตติว่า ตัวเองเป็นคุณแม่

และคุณลูกอยู่ครู่ใหญ่ ทุกอย่างสวยงามที่สุดเลยสะอาดจัง

เดินออกมาไปหาห้องที่เขาบอกว่า รับรอง ผู้โดยสาร

วีไอพี คุณไปไทเปไม่ต้องออกไปเที่ยวไหนไกล

เพราะในสนามบิน ก็ไปเดินไม่ทั่ว แล้วค่ะ

จะใช้จ่าย ช๊อปปิ้ง เชิญตามสบาย เป็นสนามบิน

เป็นดีพาร์ทเมนต์สโตว์ เป็นโรงแรมห้าดาว

เป็นคลับ ห้องอาหาร ภัตตาคาร

ห้องเล่นอินเน๊ต มีไว้เป็นระยะ ๆ

มีห้องพักสูบบุหรี่ ที่ใครยังนิยมเผาปอดด้วย

มาหลายครั้ง บางปีมาสองครั้ง ก็ไม่คิดจะเก็บภาพมากฝาก

ใครๆ พอมีบล๊อคโอเค เลย ตั้งใจ เป็นสื่อ แบบตัวเอง

อยากเป็น นำภาพมาแบ่งกันชม

คนเรานี้ นึกๆดูมันช่าง อัศจรรย์มากนะคะ เดินทางจากทั่วสารทิศ

ทั่วโลกห่างไกล ก็เหมือนใกล้ เรานี่ทำบุญด้วยใจ

ที่ตั้งมั่นแน่ๆ ถึงมาได้ไปได้ เหมือนฝันเลย

มันเป็นจริงแบบฝันๆ คุณอ่านคำ ที่ข้าพเจ้าเล่าก็คงนึกตาม

ว่าอื้ม...แปลกและ จริงๆ เมื่อก่อนไม่ได้ คิดอะไรมากมาย

เพียงแต่ว่า ธรรมดา ๆ จะไปจะมาไม่ใช่เรื่องใหญ่

แต่พี่ชายสองคน น้องชายสองคน

พี่สาวสี่คน น้องสาวหนึ่งคน ของข้าพเจ้า

เข้านับวันรอ มารับข้าพเจ้าที่สนามบิน

และนับวันรอไปส่งที่สนามบิน ทุกครั้งที่กลับ เมืองไทย

และจากเมืองไทยมา ไปรับ ไปส่งกันทุกครั้ง

เขามีความสุข เขาอยากทำ ยังไม่ตื่นเต้นเท่า

จะมานั่งใส่ภาพโพส์เรื่องราวมา สู่สายตาเพื่อน ในทุกครั้ง

ที่จะลงเรื่องและภาพ ความรักซื้อหากันไม่ได้ เราต้องสร้างเอง

โอเคเนชั่นที่รัก เราเป็นของกันและกันตลอดไป

ยอดรัก รักษาตัว และเป็นสุขมากๆ นะคะ

ด้วยจิตคาราวะ

ซันญ่า

อเมริกา

๐.๐๖น.

.
.