พ.ศ.2650

หญิงชรามองเครื่องคอมพิวเตอร์เก่าๆเครื่องนั้นอย่างเย็นชา

ไม่! หล่อนจะไม่เปิดมันอีก

ความเจ็บปวด ความเดียวดาย ความอ้างว้างได้หลอมรวมอยู่ในคอมพิเตอร์เครื่องนี้

บันทึกเหตุการณ์ต่างๆ  ภาพแห่งความทรงจำ  ชีวิตตั้งแต่วัยสาวจนถึงวัยที่ผมเป็นสีดอกเลาล้วนถูกถ่ายทอดผ่านเจ้าสมองกลที่อยู่ตรงหน้า

บล็อกที่เคยเขียน เว็บไซต์ที่หล่อนเคยเข้าไปโพสข้อความยังคงอยู่ในความทรงจำ

หญิงชรามองคอมพิวเตอร์อย่างเหม่อลอย.....แต่ในที่สุดก็ตัดสินใจเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต...

เว็บไซต์แห่งนั้นได้ปิดทำการไปแล้ว...

เพื่อนๆที่เคยพูดคุยติดต่อกันหายไปในโลกออนไลน์ตามกาลเวลาที่ผันผ่าน..

 ไม่มีที่สำหรับหญิงชราอีกต่อไป.....

-----------------------------------------------------------------

พ.ศ. 2550

เธอผู้มีนามว่าspacedreamer มองคอมพิเตอร์เครื่องเดิมอย่างกระสับกระส่าย

จะอัพเดตบล็อกดีมั้ยนะ

แล้วยังจะมีใครเข้ามาอ่านมั้ยเนี่ย

หายไปนานอย่างนี้ไม่รู้ว่าบล็อกเกอร์อื่นๆจะเป็นอย่างไร

จะมีใครคิดถึงเราบ้างรึเปล่าน้าาาาา(อิอิ)

แล้วoknationล่ะจะตัดรายชื่อออกจากระบบรึยังล่ะนี่

อีกหลายๆล้านความคิดประเดประดังเข้ามา

แต่ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจล็อกอินเข้ามาอีกครั้ง

-----------------------------------------------------------

ข้อความทักทาย  ฝากความคิดถึง

คำอวยพรส่งความสุขช่วงปีใหม่

คำตัดพ้อ บ่น เพ้อ ละเมอหาเจ้าของบล็อก และอีกมากมาย(เว่อจริงๆ ฮ่าๆๆ)

ต่างมาเรียงตัวกันอยู่ตรงหน้า

ไม่ใช่เพียงตัวอักษร  แต่เป็นข้อความที่ล้วนมีความหมาย

ในเสี้ยววินาทีนั้นเธอจึงตัดสินใจกลับมาเขียนบล็อกอีกครั้ง....^__^

-----------------------------------------------------------------

ขอบคุณทุกท่านมากๆๆๆๆนะคะที่แวะเข้ามาเยี่ยมเยียนกันในวันที่ข้าเจ้าไม่อยู่ 

ดิฉันกลับมาแล้วเจ้าค่ะ  แต่ครั้งนี้อาจจะผลุบๆโผล่ๆบ้าง และอาจไม่ได้เข้ามาบ่อยเหมือนเมื่อก่อน ทว่าก็อยากจะมาเขียนเรื่องราวต่างๆที่นี่อีกครั้ง

ร้อยปีผ่านไป....ซะเมื่อไหร่......  แค่หายไปไม่กี่เดือนเอง

spacedreamer จึงไม่ได้เป็นแบบคุณยายข้างบนที่ต้องนั่งเศร้าอย่างเดียวดาย ที่ออนไลน์อีกครั้งเว็บก็หายไปแล้ว(แต่สำหรับบางโอเค อีกร้อยปีก็คงยังไม่หายไปไหน เพราะได้รับความนิยมอย่างต่อเนื่อง ฮ่าๆ)

คงไม่สายเกินไปใช่ไหมคะที่จะกลับมา ^___^

-------------------------------------------------------------

Special Thanks to :คุณพี่ stayingalive ที่มาช่วยดูแลบ้านหลังนี้ยามข้าเจ้าไม่อยู่ อีกทั้งยังคอยไต่ถาม กระทุ้ง ทวงอย่างสม่ำเสมอว่าเมื่อไหร่จะกลับมาอัพบล็อกสักที ฮ่าๆๆๆๆ

อีกคนคือคุณพี่ man5baht ที่ลงทุนเขียนพาดพิงถึงข้าเจ้าไว้ในเอ็นทรี่หนึ่ง(เป็นการกดดัน) และคอยถามไถ่ถึงการอัพบล็อกเรื่อยมา(ส่วนเรื่องทุกข์สุขไม่เคยสนใจ ฮ่าๆๆๆๆ)

และขอคารวะหนึ่งจอกใหญ่ๆสำหรับมิตรภาพในโอเคเนชั่นค่ะ ^__^