ส่วนอีกเรื่องหนึ่งซึ่งทำให้ประเทศไทยสอบตก ได้แก่ การแพ้เลือกตั้ง ไม่ได้รับเลือกเป็นกรรมการในคณะมนตรีสิทธิมนุษยชนของสหประชาชาติ คณะมนตรีสิทธิมนุษยชนเป็นองค์กรใหม่ เพิ่งตั้งขึ้นมาแทนคณะกรรมการสิทธิมนุษยชน ประกอบด้วยกรรมการ 47 ชาติ มีอำนาจหน้าที่ในการตรวจสอบและแก้ไขปัญหาสิทธิมนุษยชน ของบรรดาประเทศที่เป็นสมาชิกสหประชาชาติ ซึ่งมีอยู่ทั่วโลก

                สาเหตุสำคัญที่ทำให้ประเทศไทยแพ้แม้แต่บางประเทศ ที่น่าจะมีปัญหาเรื่องสิทธิมนุษยชนมากกว่าเรา เช่น อินโดนีเซีย ปากีสถาน จีน และซาอุดีอาระเบีย เป็นต้น ได้รับคำชี้แจงจากเจ้าหน้าที่ผู้เกี่ยวข้องว่าเป็นเพราะมีระยะเวลาในการหาเสียงน้อย และมีการออกเสียงแบบบล็อกโหวต แต่กรรมการสิทธิมนุษยชนบางคน ระบุสาเหตุของความพ่ายแพ้ คือการละเมิดสิทธิมนุษยชนในไทย

                คงจะต้องยอมรับว่า ในเวลา 5 ปี ที่ผ่านมา ภายใต้การปกครองของรัฐบาลทักษิณ ปัญหาด้านสิทธิมนุษยชนของประเทศ ทรุดลงมาก มีเสียงวิจารณ์ทั้งจากคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนสหประชาชาติ และรายงานประจำปี ของกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐอเมริกา ผู้นำประเทศไทยเคยโต้กลับว่า “ยูเอ็นไม่ใช่พ่อ” และเคยตอบโต้สหรัฐอเมริกาว่า “เป็นเพื่อนที่ใช้ไม่ได้”

                ปัญหาที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์มากที่สุด ทั้งจากภายในประเทศและต่างประเทศ ได้แก่ การฆ่าตัดตอนกว่า 2 พันศพ ในสงครามปราบปรามยาเสพติด การอุ้มฆ่าผู้ต้องสงสัยเป็นผู้ก่อการร้าย ใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ รวมทั้งเหตุการณ์ที่ตากใบ เป็นต้น ส่วนเสรีภาพสื่อมวลชนของไทย ถูกลดอันดับอย่างฮวบฮาบถึง 48 อันดับ จากอันดับที่ 59 หล่นไปอยู่อันดับที่ 107 จากการจัดอันดับเมื่อปีกลาย

                การไม่มีเวลาอย่างเพียงพอ ในการล็อบบี้ประเทศต่างๆ อาจเป็นเหตุผลหนึ่ง ซึ่งทำให้ไทยสอบตกในการแข่งขันชิงเก้าอี้ในคณะมนตรีสิทธิมนุษยชน และไม่ทราบว่าเรื่องนี้จะกระทบถึงการรณรงค์หาเสียง เพื่อชิงตำแหน่งเลขาธิการสหประชาชาติหรือไม่? แต่ถึงอย่างไรเราก็ควรจะต้องยอมรับว่า สาเหตุส่วนหนึ่งคือผลของ “กรรม” หรือการกระทำของรัฐบาลและเจ้าหน้าที่ของรัฐ