วันสบายๆ บนชายหาดหัวหิน .. One fine day on Hua Hin Beach

… Life is more than a sum of its parts …

…. ชีวิต หาใช่ผลรวมของสิ่งที่พบผ่าน … เฉกเช่นการเดินทาง ใช่เพียงการออกจากจุดเริ่มต้น ถึงจุดหมายคือสิ้นสุด … ทว่า บนรอยทางยังมีเรื่องราวให้ขบคิด ค้นหา และจดจำ …

ฉันเชื่อว่า หลายคนคงมีความสุขทุกครั้งที่ได้เก็บข้าวของลงกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวเดินทาง

ความสุขตรงๆซึ่งๆหน้า คือการได้เปลี่ยนที่ เปลี่ยนทาง เปลี่ยนสีของอากาศ เปลี่ยนจังหวะการเต้นของหัวใจ เปลี่ยนหน้าตาของคนที่พบเจอ และเปลี่ยนวิถีชีวิตใหม่ ..

แม้จะเป็นช่วงเวลาที่ได้พักไม่กี่วัน ก็ถือได้ว่าได้ตักตวงความสุขให้แก่ชีวิตแล้ว

ก่อนเดินทางกับกลุ่มเพื่อนที่สนิทกัน ฉันไม่ได้มีความคาดหวังอะไรมากไปกว่าการได้ออกเดินทางอีกครั้งหนึ่งเพื่อสนับสนุนทางการในส่วนของโปรแกรม “เที่ยวด้วยกัน” เพื่อเยียวยาเอกชนในภาคการท่องเที่ยวของประเทศ …

ส่วนพวกเราก็เป็นการก้าวเท้าออกเดินทางก่อนที่อาจจะเกิดการระบาดรอบสองของโคโรนาไวรัส หวังเพียงจะได้บันทึกความแตกต่างผ่านเลนส์กล้อง แล้วเก็บไว้ในความทรงจำ

จุดหมายของเราอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงมากนัก … “หัวหิน” เมืองที่เป็นสถานตากอากาศที่ยังคงความคลาสสิกเสมอมาตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบัน

หาดทรายขาวที่ฉันก้าวเท้าเดินในช่วงเช้าวันนี้สวยมากค่ะ ชายฝั่งตรงบ้าง โค้งบ้าง … สวยด้วยเส้นสายของเกลียวคลื่นที่ม้วนตัวเข้ามากระทบฝั่งเป็นระลอก ..

ฉันมีเวลาเหลือเฟือที่จะสอดส่ายสายตามองวิวทิวทัศน์ในรายทางไปเรื่อยๆ

รุ่งอรุณของวันใหม่ในความสดชื่น ท่ามกลางความเงียบบนหาดยามเช้า ..

มีเพียงบทเพลงของเกลียวคลื่นขับกล่อม คือความรื่นรมย์เดียวที่พบได้ในทุกเช้าที่หาดหัวหิน

พระอาทิตย์เริ่มเคลื่อนตัวสูงขึ้นจากขอบฟ้า กำลังจะพ้นสายน้ำ …

แสงสาดส่องเมื่อรุ่งอรุณมาเยือนพร้อมกับการเดินทางที่เริ่มต้นกันอีกครั้งของหลายๆคน

… แสงสีเหลืองทอง ส้ม แดง ผสมผสานกันเป็นความงดงามและความมหัศจรรย์ของธรรมชาติที่ทำให้เราตื่นตาตื่นใจ เมื่อมีโอกาสฉันจึงมักเก็บความงดงามในช่วงเวลาของความมหัศจรรย์นั้นๆอยู่เสมอ

สีขาวดั่งปุยนุ่นของเกลียวคลื่น กระทบแสงแรกจากระยะไกล ดูสวยงามจับใจ ระลอกหมอกที่ดูนิ่งสงบ พอๆกับความเงียบในยามเช้าตรู่

ทุกเช้า จะมีพระสงฆ์จากวัดในพื้นที่มากกว่าสิบรูปออกมารับบิณฑบาตจากพุทธศาสนิกชนและผู้ศรัทธาเสมอ …

ช่วงที่ฉันได้ตักบาตรในวันพระใหญ่ วันออกพรรษาปีนี้ และได้รับพรจากพระสงฆ์ เป็นความรู่สึกที่พิเศษอย่างมากมาย

ไม่ว่าจะเป็นช่วงฤดูไหน สีฟ้าครามของน้ำทะเลและเสียงเกลียวคลื่นที่ซัดสาดสู่หาดทราย ยังคงเปี่ยมเสน่ห์และเสมือนมีมนต์ขลังที่เย้ายวนให้ผู้มาเยือนไปสัมผัสกับความงดงามของธรรมชาติครั้งแล้ว ครั้งเล่า

ในขณะก้าวเท้าต่อ ปล่อยให้ตัวเองล่องลอยไปบนหาด ฉันได้สัมผัสกับธรรมชาติที่แท้จริง อันพ้นไปจากพันธนาการความคิด จินตนาการ …

ห้วงยามนั้น คล้ายรู้สึกดั่งสายน้ำ ไร้สีสันเจาะจง ไร้รสชาติพิเศษ ไร้โครงสร้างตายตัว หากแต่เป็นธรรมชาติและการเคลื่อนไหล …

บางครั้ง น้ำอาจหยุดนิ่ง แต่มันจะสามารถเอาชนะภาวะนี้ไปได้ และเมื่อใดที่น้ำสามารถหวนกลับคืนสู่สภาพเลื่อนไหลของมันเองได้ เมื่อนั้น น้ำจะพบกับธรรมชาติเดิมแท้ของตัวเอง

หากมนุษย์ปลดปล่อยตัวเองกับความยึดติด … เมื่อนั้นมนุษย์จะสามารถค้นพบธรรมชาติที่แท้ของตน

บนชายหาดที่โล่งกว้าง เราไม่เคยโดดเดี่ยว … หากสังเกตให้ดี จะเห็นความเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของสรรพชีวิตขนาดกระจิดหริด

ที่เมื่อเราเข้าไปใกล้ เขาจะหลบเข้าไปในที่กำบังอย่างรวดเร็ว แต่หากเมื่อเรายืนสงบนิ่ง พวกเขาก็จะแย้มหน้าออกมาเมียงมองอย่างอยากรู้อยากเห็น

ในรอยทาง … มีความงามหลายอย่าง หลายรูปแบบรอให้เราค้นหา

บางอย่างอาจจะเห็นได้ด้วยสายตา แต่บางอย่างอาจจะต้องใช้หัวใจมองจึงจะเห็น

เรียงรายบนชายขอบของหาด … โรงแรมหรูและบ้านพักตากอากาศส่วนบุคคล ตั้งเรียงรายเป็นแนวไปตามความยาวของโค้งอ่าว อาจจะเป็นความสุขของใครบางคนที่ยอมจ่ายเพื่อให้ได้มาพัก

หาดหัวหิน คงไม่มีชื่อติดปาก และเป็นภาพในใจที่คนส่วนใหญ่จดจำ หากปราศจากม้า …

การได้นั่งบนหลังม้าที่เคลื่อนตัวช้าๆไปอย่างสบายๆบนหาดทราย คงเป็นความทรงจำสีสวยของหลายคนในวัยเด็ก ทุกวันนี้ภาพนั้นก็ยังคงอยู่คู่กับหาดหัวหินค่ะ

ฉันชอบภาพสะท้อน Reflection … บนหาดมีเรือโทงของชาวบ้านติดลอนทรายยามน้ำลงอยู่หลายลำ ภาพสะท้อนของเรือในแอ่งน้ำตื้นๆงดงามมากมาย ดึงดูดให้เข้าไปกดชัตเตอร์กล้องรัวๆ เก็บภาพความทรงจำลงบนแผ่นเมมโมรี่การ์ด

ภาพสะท้อนของอาคาร … สวยจนเกินห้ามใจ

หากทิวทัศน์สวยงามช่วยให้จิตใจของคนเราเบาสบายขึ้นจริง ฉันก็อยากให้เวลาหยุดนิ่งไว้เนิ่นนาน ณ ตอนนี้ เพระใจฉันกำลังสบายกับการชื่นชมธรรมชาติรอบตัว

ฉันชอบถ่ายภาพ และชอบมองลึกเข้าไปในสังคม วิถีชีวิตของผู้คน ..

เก็บเกี่ยวทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในสายตาและเลนส์กล้อง เอามาเป็นประสบการณ์ของชีวิต

ภาพวิวทิวทัศน์ที่อยู่เบื้องหน้า ตามสายตาที่ทอดยาวไปกว้างไกล สร้างความรู้สึกโปร่งโล่งและเป็นอิสระ สร้างความรู้สึกสดชื่นไร้ขอบเขตที่ส่องสะท้อนเข้ามาในใจของผู้พิศมอง

ในความสะลึมสะลือของแสงเช้า ไม่อาจบั่นทอนความงามของเทือกเขาสูงเสียดฟ้าที่เป็นฉากหลังของเมืองลงไปได้ …

ท้องฟ้าดูเหมือนจะอยู่แค่เอื้อมเมื่อยืนอยู่ที่นี่ เป็นเหมือนวิมานที่อยู่ของหมู่เทพในภูเขาโอลิมปัส และเหมือนกับจิตใจของเรากำลังจะเดินทางกลับไปสู่จุดที่จักรวาลเพิ่งจะเริ่มต้น

ฉันเดินไม่เร่งร้อนบนหาด ... เวลาคล้ายหมุนเนิบช้า หัวใจเต้นช้าลง ..

ใครบางคนเคยบอกว่า ชีวิตควรเป็นไปตามธรรมชาติ ไม่แข็งขืน ฝืนใจ .. นี่คงจะเป็นจังหวะจะโคนแห่งชีวิต ที่ไหลหลั่งดั่งสายน้ำ สงบนิ่งดุจก้อนหินในลำธารที่ใครหลายคนมองหา

ภาพทะเลที่อยู่เบื้อหน้าคือความงาม ความบริสุทธิ์ที่ธรรมชาติที่ดำรงมาช้านาน …

ภาพท้องทะเลที่นี่ สำหรับคนแรมทางอาจจะไม่ได้มีความหมายหรือความผูกพันอันใดเกินไปกว่าภาพความงามที่ธรรมชาติสร้างสรรค์ …

แต่สำหรับชาวบ้านที่นี่ ทะเลเป็นมากกว่าความงดงาม มากกว่าบ้าน มากกว่าแหล่งทำมาหากิน หรืออาจจะมากเท่าชีวิตของพวกเขาก็เป็นได้

สำหรับพวกเรา … หลายคนอาจจะทำรอยยิ้ม และหัวใจตนเองหล่นหายไป … กว่าจะรู้ตัว ก็กลายเป็นคนที่แบกรับความไม่สบายใจเอาไว้บนบ่าจนหนักแปล้ และลืมใส่ใจ ความสุข ที่ควรได้รับจากตัวเอง

เพื่อนๆทุกคน อย่าลืมโอบกอดตัวเอง แล้วบอกว่า .. อย่าลืมใส่ใจความสบายใจของตัวเองบ้างนะ ออกมาเดินทางท่องเที่ยวด้วยกันค่ะ