หาดนางทอง และประภาคารเขาหลัก จังหวัดพังงา

 “หาดนางทอง” … อยู่ที่ ต.คึกคัก อ.ตะกั่วป่า จ.พังงา ย่านเขาหลัก

เป็นหาดทรายสวยงามในแหล่งท่องเที่ยวย่านเขาหลัก ทรายในบริเวณนี้มีสีดำ ซึ่งที่มีไม่กี่แห่งในโลก

หาดของที่นี่มีความสำคัญในแงที่เกี่ยวโยงกับประวัติศาสตร์ยุคเหมืองแร่รุ่งโรจน์ใน จังหวัดพังงา

ประภาคารบนบก ... ใกล้ๆกับลานจอดรถ

ภาพส่วนหนึ่งของหาดนางทอง เมื่อมองจากบริเวณใกล้ประภาคาร

 ป้ายชื่อ “หาดนางทอง” ... ตรงทางลงไปยังหาด

ทรายสีดำ ... ที่มีลักษณะพิเศษแตกต่างไปจากชายหาดอื่น ๆ ดูแปลก เนื่องจากผืนทรายบนชายหาดนางทอง เป็นสีดำละเอียด ซึ่งพบเพียงไม่กี่แห่งในโลก จนทำให้ “หาดนางทอง” เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีความสวยงามแปลกตา .. จนถูกยกให้เป็นอันซีนพังงา

ยามเมื่อน้ำทะเลลดลงต่ำสุดก็จะมองเห็นหาดทรายสีดำเป็นบริเวณกว้าง ทำให้เป็นที่กล่าวขานถึงความแปลกของหาดทรายที่นี่และขนานนามอีกอย่างหนึ่งว่า “หาดทรายสีดำ

ทรายสีดำที่เราเห็น ... ความจริง คือ “แร่ดีบุก” ที่มีอยู่มากในบริเวณนี้ยาวไปตลอดแนวชายหาดของอำเภอตะกั่วป่า

หนึ่งในคำขวัญของจังหวัดพังงา คือ “แร่หมื่นล้าน บ้านกลางน้ำ ถ้ำงามตา แมกไม้จำปูน บริบูรณ์ด้วยทรัพยากร” ... สำหรับ “แร่หมื่นล้าน” มาจากประวัติศาสตร์ในอดีตอำเภอตะกั่วป่า ที่เคยเป็นแหล่งอุตสาหกรรมทำเหมืองแร่ริมชายฝั่งสำคัญแห่งหนึ่งของเมืองไทย และแร่ดีบุก เป็นแร่ที่มีการทำเหมืองมากที่สุด

... เมื่อวันวาน คลื่นจะซัดแร่ดีบุกขึ้นมาที่หาดแห่งนี้ ชาวบ้านก็จะตักมากองรวมกัน ก่อนจะนำใส่รางและล้างน้ำเพื่อแยกเอาทรายทะเลที่มีน้ำหนักเบากว่าออกให้เหลือเพียงแต่สีดำ ก่อนจะนำไปแยกเอาแร่ดีบุกออกมาขายอีกที

... หลังจากหมดยุครุ่งเรืองของการทำเหมืองแร่ ... คลื่นทะเลตามธรรมชาติก็ยังคงซัดเอาแร่ขึ้นบนชายหาดดังกล่าวอยู่เป็นระยะๆ และดึงกลับลงไปในทะเล สลับกันไปมาอยู่เรื่อย ๆ

จนกลายเป็นหาดทรายสีดำ อันซีนพังงากับธรรมชาติแปลกตาที่มีเพียงจุดเดียว จนทำให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ไม่ควรพลาด ดึงความสนใจของนักท่องเที่ยวให้มาชม

เรามาถึง “หาดนางทอง” ในช่วงเวลาที่อาทิตย์กำลังจะอัสดง ..

อากาศที่ไร้มลพิษทำให้เห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน …

... แสงสุดท้ายของดวงสุริยันโลมไล้ผิวน้ำระยิบระยับ พระอาทิตย์กลมโตเป็นไข่แดง ค่อยๆโน้มตัวคล้อยต่ำลงไปในท้องน้ำ

... แสงสุดท้ายของวันสาดส่องปรากฏเป็นเฉดสีส้ม เหลือง แดง ไล่โทนไปช้าๆ บนท้องฟ้าและผืนน้ำ ล้อเล่นกับแสงอย่างน่าอัศจรรย์

.. การเดินทางของเส้นแสงนั้นมีเสน่ห์ที่ล้ำลึก คนส่วนใหญ่จึงยินดีที่จะนั่งรอชมความมหัศจรรย์ของสีส้มแดงไล่เฉดสีลดหลั่นกันทีละน้อย กระทั่งอาทิตย์คล้อยต่ำ จนล่วงเข้าสู่ความมืดของค่ำคืนในที่สุด

อาทิตย์อัสดง เหนือทะเลของหาดนางทอง เป็นภาพงดงามเหนือคำบรรยาย …

.. ชอบภาพของประภาคารสีขาวที่มองเห็นอยู่ไกลๆ ..

ดูเท่ แข็งแกร่ง มีเอกลักษณ์ พร้อมที่จะเอื้อมมือออกไปเตือนภัย โอบกอด นำทางชาวเรือกลับบ้านด้วยความปราณี …

ไม่เรียกร้อง ไม่บ่น .. เป็นผู้ให้โดยไม่เรียกร้องสิ่งใดตอบแทน

ชอบเป็นพิเศษ คือภาพของเกลียวคลื่นสาดกระจายเมื่อมากระทบโขดหิน แล้วกระจายเป็นฟองฝอย ก่อนจะม้วนตัวเข้ามาถึงฝั่ง

โลมไล้ไปบนทรายสีดำที่ส่องประกายท่ามกลางแสงสีจัดจ้าน .. เหมือนภาพวาดที่งดงาม

เวลาหมุนไปเร็วเหลือเกิน กระพริบตาไม่กี่ทีพระอาทิตย์ก็เคลื่อนตัวหายลับไปในทะเล ...

ท้องน้ำยังคงสงบนิ่ง หมดเวลาสำหรับเส้นแสงนุ่มนวลที่โรแมนติกเร้าใจ …

ฉันกดชัตเตอร์สุดท้ายเก็บเส้นแสง ก่อนจะโบกมือลาด้วยความประทับใจ