เกร็ดประวัติศาสตร์ 2475 !! (ตอนที่ 13)

(ต่อจากเอ็นทรี่ที่แล้ว)

(ความสุดท้ายของตอนที่แล้ว)

ไม่ใช่ความสำคัญของผมเลย

ท่านผู้ฟังจะเห็นได้ว่า
เพราะพระสยามเทวาธิราชแท้ๆ
เราทำด้วยความซื่อสัตย์สุจริต
เรามีใจเป็นธรรมก็ย่อมชนะ

ผมอาจจะต้องลำบากในตอนต้น
แต่ตอนปลาย ผลสุดท้ายก็ต้องชนะ

***

เมื่อเลิกสงคราม

เมื่อเลิกสงครามนั้น
ประชาชนชาวไทยทุกคนสบายใจ
แต่ที่ไหนได้ ผมหัวอกเป็นหนอง
จะหาทางออกอย่างไร จึงจะเอาประเทศให้รอด

ทางหลวงประดิษฐฯ ฟังวิทยุแล้วก็เรียกผมไปหา
บอกว่า ควง ญี่ปุ่นยอมแพ้แล้ว
เขาขอยอมแพ้ โดยแจ้งผ่านทางรัสเซีย

แล้วทูตญี่ปุ่น ก็เชิญผมไปกินข้าว
ผมแกล้งสัพยอกทูตว่า
ท่านทูตนา ผมนี่ตั้งต้นจับคนมามากแล้ว
จับอังกฤษ อเมริกัน ฝรั่งเศส
แล้วก็จับเยอรมัน และจับอิตาลี
ต่อไป ผมเห็นจะต้องจับท่านเสียแล้ว

เขาก็หัวเราะ
ผมก็ถามว่า จะยอมแพ้ใช่ไหม
เขาตอบว่า โอ ไม่ยอมหรอก

ผมก็ว่า เอาเถอะ
ถ้าท่านจะยอมแพ้ ก็ขอความกรุณา
อย่าเอาผมและเมืองไทยไปเกี่ยวข้องด้วย
ท่านยอมไปคนเดียวก็แล้วกัน

เขาก็บอกตกลง

ต่อมาไม่ถึง 2 วัน

นายทหารญี่ปุ่นก็แต่งตัวเต็มยศ สวมถุงมือ

มาเยี่ยมคำนับผม

แล้วยื่นหนังสือให้บอกว่า

ญี่ปุ่นจะยอมแพ้แล้ว

เราจะให้เขาช่วยอะไรบ้าง

ผมก็ตอบว่า ขอความกรุณา อย่าช่วยฉันเลย
ปล่อยให้ฉันทำของฉันเองเถิด
โปรดบอกแก่รัฐบาลของท่านตามนี้ด้วย

ฝ่ายญี่ปุ่นเขาก็ดี เขาบอกว่า
ท่านจะหาวิธีอย่างไร ญี่ปุ่นไม่ว่าอะไรทั้งนั้น
ขอให้เมืองไทยรอดเถอะ

ผมก็ตอบ ขอบใจเขา

ญี่ปุ่นยอมแพ้แล้ว แต่เมืองไทยยังรบอยู่

ทีนี้ ผมจะหาทางออกอย่างไรเล่า
ญี่ปุ่นก็ยอมแพ้ไปแล้ว
แต่เมืองไทยยังรบอยู่คนเดียวถึง 15 วัน

ท่านทั้งหลาย คงไม่ได้นึกหรอกว่า
ผมไม่ได้ยอมอะไรกับใครเลย
และจอมพล ป. ก็ประกาศสงครามกับเขาเสียด้วย
ใครๆ ก็ยอมแพ้กันไปหมดแล้ว
เหลือแต่เมืองไทยเท่านั้น ที่ยังไม่ยอม
ตกลงว่า ผมนี่ดูจะเก่งกาจนัก
รบคนเดียวอยู่ได้ตั้ง 15 วัน

คุณพระอร่ามรณชิต ท่านรับฟังวิทยุต่างประเทศ
พอได้เรื่องอะไร ก็เอามาเล่าให้ฟัง
ผมจึงไปหาหลวงประดิษฐฯ บอกว่า
อาจารย์ ถ้าจะได้ความแล้ว
ไอ้เรื่องโมฆะของอาจารย์ท่านจะใช้ได้

ที่ผมเรียกหลวงประดิษฐฯ ว่าอาจารย์นั้น
ความจริงไม่ได้เป็นอาจารย์ของผมหรอก
เราเป็นเพื่อนกัน อย่างที่ผมเล่าให้ฟังแล้ว
แต่แกเป็นคนมีโปรแกรมมากเหลือเกิน
เราก็ตั้งนิคเนมแกว่า "อาจารย์"

ส่วนหลวงพิบูลฯ เขาเป็นนายทหาร
พอเป็นนายร้อยเอก เราก็เรียกว่า "กัปตัน"
หลวงสินธุ์สงครามชัย เขาเป็นนายทหารเรือ
และเรียนเก่ง เราก็เรียกเขาว่า "แอดมิรัล"
(Admiral)

ผมให้หลวงประดิษฐฯ ช่วยร่างประกาศให้ผม
แล้วผมก็ไปประชุมสภาผู้แทนราษฎร

ทางสภา พอแว่วข่าวว่า เราจะประกาศว่า
การทำสงครามของเราเป็นโมฆะ
ก็เอะอะสงสัยกันใหญ่
ว่าจะเอายังไงกันแน่
ผมบอกว่า นี่นิ่งๆ นะคุณ
ประเดี๋ยวผมจะประกาศเอง

แล้วผมก็เดินไปกระซิบกับ บรรดาสมาชิกสภาว่า

คราวนี้ ถ้าพวกคุณไม่ยกมือให้พร้อมเพรียงกันละ

ก็ตายนะคุณ ผมไม่รู้ด้วยนา

ประกาศการทำสงครามเป็นโมฆะ

ในที่สุด พวกนั้นก็ตกลง
พอผมประกาศว่า การทำสงครามเป็นโมฆะ
สภาก็ลงมติเห็นชอบ
แหมยกมือกันพรึบหมด
แล้วพวกนั้นก็สบายใจ นึกว่าหมดธุระแล้ว

แต่ไม่ใช่หมดนะ
เราต้องฟังอังกฤษ และอเมริกา เขาจะว่ายังไง

ต่อมาอีกประมาณ 3 วัน
อเมริกาก็ปล่อยข่าวออกมาว่า เห็นด้วย
ไม่เอาธุระกับไทย
ส่วนอังกฤษ ยังแบ่งรับแบ่งสู้
ผมก็รอดตัว

โทรเลขจากลอร์ดหลุยเมาท์แบตเตน

ให้ปลดอาวุธทหารญี่ปุ่นในประเทศไทย

ภายหลัง ลอร์ดหลุยเมาท์แบตเตน โทรเลข

มาถึงผม ให้จัดการปลดอาวุธทหารญี่ปุ่น

ในประเทศไทยทั้งหมด

ผมก็มาคิดว่า จะทำยังไงดี
ถ้าให้ทหารไทย ไปปลดอาวุธทหารญี่ปุ่น
ก็จะเกิดเบ่งกันขึ้น แล้วก็อาจเกิดเรื่องใหญ่

ผมจึงเชิญ นายพลนากามูระมาบอกว่า
ฝ่ายสัมพันธมิตรเขาสั่งมาอย่างนี้
จะให้ฉันทำยังไง เพราะเราก็เป็นเพื่อนกัน

นายพลนากามูระบอกว่า
ท่านไม่ต้องวิตกหรอก
ฉันจะปลดอาวุธตัวเอง
ท่านส่งทหารไปรับมอบอาวุธ ตามจำนวนก็แล้วกัน

เรื่องนี้ก็เป็นอันเรียบร้อย

ขอลาออกจากตำแหน่ง

ให้จัดตั้งรัฐบาลชุดใหม่

บัดนี้ ผมก็ได้ปฏิบัติหน้าที่เสร็จสิ้นลงแล้ว

และผมจะต้องลาออกจากตำแหน่งตามเอติเกต

เพื่อให้มีการจัดตั้งรัฐบาลชุดใหม่

ทางอังกฤษและอเมริกา บอกมากว่าไม่ต้องออกก็ได้

หลวงประดิษฐฯ ก็ไม่ยอมให้ผมออก
แต่ผมชี้แจงว่า ไม่ได้หรอก
ผมเป็นรัฐบาลชุดร่วมสงครามกับญี่ปุ่น
เมื่อญี่ปุ่นยอมแพ้แล้ว
ผมก็ต้องไปด้วย จะอยู่ยังไงได้

สมาชิกสภาขอบใจที่พาประเทศไทยรอดมาได้

เมื่อผมลาออกนั้น
สมาชิกสภาทั้งฝ่ายสนับสนุนและฝ่ายตรงกันข้าม
ก็มาขอบใจผม ที่พาประเทศไทยรอดมาได้

ความจริง เขาไม่ควรจะขอบใจผม
เขาควรจะขอบคุณพระสยามเทวาธิราชมากกว่า
ผมเป็นแต่เพียงมือเพียงไม้เท่านั้น

คุณทวี บุญยเกตุ ได้เป็นนายกแทนผม

แล้วต่อมา ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมช

ก็รับตำแหน่งสืบต่อไป

(โปรดอ่านตอนต่อไป)

***
อ้างอิงและภาพประกอบ :
หนังสืออนุสรณ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ
พันตรี ควง อภัยวงศ์
เมื่อวันที่ 13 มิถุนายน 2511
ณ วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพฯ
ขอขอบคุณ

ขอขอบคุณ ภาพเว็คเตอร์  floral background