ของบางอย่างไม่ควรอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อมาอยู่ด้วยกันแล้วมัน ลงตัวก็น่าสนใจครับ..

..........................................................

กับเรื่องราวของฝายมีวิตที่ได้เอาแนวคิด "มึงกับกูอยู่ร่วมกันได้" วลีเด็ดของคุณสมเดช คงเกื้อ หนึ่งในคนต้นคิดเรื่องการสร้างฝายมี

ชีวิต การนำเอากระสอบปุ๋ยกระสอบน้ำตาลเก่า มาบรรจุทราย ใส่ลงไปในช่องว่างที่กั้นเป็นห้อง ๆ ด้วยไม้ไผ่ ที่มีความสูงจากท้อง

คลองไม่น้อยกว่า 1.5 เมตร ที่ปักลงเป็นแนวรูปสีเหลี่ยมจัตตุรัสบ้างไม่เป็นสีเหลียมบ้าง รวมความยาวไปตามลำคลองแล้ว

ได้เป็นสีเหลียมผืนผ้า ปลูกติดกันด้วยเชือก ที่บางแห่งของการสร้างใช้ เชือกจากย่านอวด แทน

(ไม้เลื่อยชนิดหนึ่งที่ชาวบ้านตัดเป็นท่อน ๆ ยาวประมาณ ตามความต้องการแช่น้ำ ทุบ ฉีกออกเป็นสิ้น ขนาดประมาณหัวแม่มือ)

ผูกร้อยมัดโยงเข้าด้วยกันจากไม้ไผ่แนวนอนแนวตั้งอันแล้วอันเล่า จากเสาไม้ไผ่ต้นแล้วต้นเล่า จากฝั่งซ้ายของคลอง สู่กลางกลอง

ผ่านไปยังฝั่งซ้าย ไกลไปถึงหูช้าง ผ่านสู่เหนียวปิ้ง 

จากสิ่งแปลกปลอมที่มีที่มาต่างกันออกไป ไหลมารวมกันด้วยแรงศรัทธาของคนในชุมชนผ่านเวทีประชาเข้าใจ โดยมีคนต้นคิดอย่าง

คุณสมเดช ดร.ดำรงค์ศักดิ์ และอาจารย์ศักดิพงษ์ เป็นคนตั้งลูกขี้  มีชาวบ้านในชุมชนเหล่าที่พร้อม เดินตามรอยศาสตร์พระราชาว่า

ด้วยการระเบิดจากข้างในขานรับ มีหน่วยงานภายนอกอย่างทหารและหน่วยงานอื่น ๆ ที่เข้าใจศาสตร์พระราชาเป็นผู้รับไม้ต่อ

จะมีก็แต่หน่วยงานภาครัฐที่ได้ชื่อว่ามีคน ซี 10 มากที่สุดในประเทศไทยเท่านั้น ที่มองเห็นว่าการทำอย่างนี้นั้น

เป็นการกระทำที่เอาสิ่งแปลกปลอมไปขวางคลอง

 จะว่าไปเรื่องของขนมจีนกับแกงพุงปลา ก็มีที่มาที่แตกต่างกัน เมื่อมีคนคิดเอาข้าวโพด ใส่ลงไปในชามขนมจีนแกงพุงปลา รสชาด

อาจไม่คุ้นลิ้น แต่ถ้าคุณหิวอย่างตาลาย เจ้านี้วางอยู่จานเดียว คุณจะทำอย่างไหรกับมัน

คุณจะรอเงินงบประมาณ จากเมียมาชื้อกิน ทั้งนี้คุณก็รู้ว่าฐานะของ ประเทศ เอ๋ย..ครอบครัวคุณเป็นอย่างไหร อย่างนั้นหรือ

.....................................

คง-แกงพุงปลา-หนมจีน

กระสอบปุ๋ย-ทราย-เชือก-ไม้ไผ่-รากไทร