เถ้าสุมขอน..ผิงไฟ จี่ข้าว
(คนแก่สุมขอนไฟให้คุโชน..ผิงไฟอิงไออุ่นสู้ความหนาว พร้อมกับปิ้งข้าวเหนียวไปด้วย..//จี่=ปิ้ง,ย่าง,)

ลูกฮากแตก..ในผับ
(ลูกอ็วกแตก..ในผับบาร์ร้านเหล้า//ฮาก=อ๊วก)
..
แถวมหาวิทยาลัยทุกแห่งในเมืองใหญ่ๆ จะล้อมรอบไปด้วยร้านขายเหล้า..ทั้งอาจารย์ทั้งนักศึกษาชาย,หญิง,ตุ๊ด,ทอม,ดี้มีน้อยรายนัก ที่ไม่เป็นนักดื่มตัวฉกาจ..

สถาบันอุดมศึกษา..ทำไมการศึกษามันถึงไม่สู้จะอุดมสมบูรณ์เอาเสียเลย..พ่อแม่แก่เฒ่าตามชนบท ยังพอจะมีเหลือที่อยู่ในสภาพสตั๊ฟเก่า..สุมขอนผิงไฟจี่ข้าวจี่ไหม้ไฟ..รอการกลับมาของลูกๆ..ที่ไม่ค่อยมีเวลากลับบ้าน..แต่มีเวลาร่านกับคู่ขาค่อนข้างจะเหลือเฟือ..

:-):-)

(กาพย์สุรางคนางค์๓๒)

ผู้เฒ่าเฝ้าบ้าน..ลูกหลานเข้าเมือง

การศึกษาเฟื่อง..สิทธิเสรี

กินเหล้าเข้าบาร์..กร้านกล้าโลกีย์

ป.ตรี๔ปี..คู่ขากี่คน

:-):-)

(กลอน๙เค้าเทียมแอกลาว)

ชะราชนคนผู่เถ้า...เฝ้าจ่องเฮือนจอง
(คนชราคนเฒ่า..นั่งจับเจ่าเหงาๆที่บ้านของตน//จ่อง=จ๋องๆเหงาๆเซ็งๆ)

คองแต่ซอม แนมทาง..ป่องแปวใจแป้ว
(เฝ้าแต่มองดูถนน.. ช่องทางที่ลูกเคยเดินจากไป ด้วยความรู้สึกที่เหงาเศร้ารันทดหดหู่//ซอม=เฝ้าดู..แนม=มองตาม..ป่อง=ช่อง,รู..แปว=แนว,ทางไป..ใจแป้ว=รันทดกับสิ่งที่สูญเสีย,ใจหาย)

ลูกแก้วไปไกเค้า..เพิดเพลินเป็นเพิ่น
(ลูกสุดที่รักดุจแก้วตาดวงใจ..หลงมัวเมาเพลิดเพลินใช้ชีวิตเตลิดเปิดเปิงแบบไลฟ์สไตล์คนบ้านอื่นเมืองอื่น ที่แตกต่างกันไกลกับวิถีชีวิตกกเค้าเหง้าโคตรดั้งเดิม)

ยากซิเอิ่น..กับได้..ไกเหง้าแฮงเหงา..หล่าคำเอ้ย
(ยากจะกู่กลับมาได้..ยิ่งออกไกลเหง้าเหล่ากอเก่าของตนมันยิ่งเหงาเด้อ..ลูกรักเอ๋ย...//เอิ่น=เรียก...กับ=กลับ...เหง้า=โคตรเชื้อวงศ์สกุล..แฮง=ยิ่ง..เหงา=เหงา..หล่าคำ=ลาวใช้เรียกลูกที่แสนรัก..คำ=ทองคำ,ของมีค่าสูงยิ่ง)
🐣🐦😊