ใครหลายคนถามผมว่าผมรักหมาแค่ไหน

คำตอบ ผมรักหมาแต่ไม่มากมายไปกว่าลูก

ผมรักเค้าแบบหมาๆ

เอ๊ะ ยังไง

คือผมเลี้ยงหมาไว้เป็นหมาครับ ผมไม่ได้เลี้ยงไว้เป็นลูก

เพื่อนบ้านผมท่านหนึ่งค่อนแคะผมว่าเลี้ยงหมา มันก็แค่หมา ยังไงมันก็เป็นหมา

ใช่ครับผมเลี้ยงให้มันเป็นหมานี่ ไม่ได้เลี้ยงให้เป็นคน

หมาสำหรับผมคือเพื่อนต่างเผ่าพันธุ์

ผมกระทำกับหมาเยี่ยงเพื่อนตัวหนึ่ง

ให้อาหาร ให้ความรัก ให้ความเมตตา ให้ความเอ็นดู

แน่นอนสิ่งที่ผมได้กลับมาก็คือความรัก ความซื่อสัตย์เยี่ยงเพื่อน

(อาจจะดีกว่าเพื่อนบางคน)

ดังนั้น หมาที่บ้านผมจะถูกเลี้ยงแบบหมา

ปล่อยให้เค้ามีชีวิตอิสระอย่างที่ควรจะเป็น ไม่กักขัง

ได้ขุดได้คุ้ย ได้ไล่จับหนู ได้กระโดดโลดเต้น มีความสุขแบบหมาๆ

ไม่เคยเอาขึ้นมานอนร่วมเตียง ไม่เคยพาไปไหนมาไหนโดยไม่จำเป็น

แต่ไม่เคยปล่อยให้เดียวดาย

ไม่เคยจับแต่งตัว ไม่เคยบังคับให้เค้าเป็นอย่างที่เราคิดอยากจะให้เค้าเป็น

เค้าเป็นหมาไม่ใช่ตุ๊กตา โปรดอย่าเอาความคิดเราใส่ลงไปในตัวหมา

ไม่มีกฎระเบียบ แต่มีการดุ ทำโทษบ้าง ในกรณีที่สร้างความเดือดร้อนให้

ผมเลี้ยงหมาของผมแบบนี้นะ

แต่ไม่ได้หมายความว่าเลี้ยงแบบอื่นนั้นผิด

รักหมาน่ะดีครับ แต่อย่าเว่อร์เกินไป อย่ารักเกินความพอดี

สิ่งที่สำคัญที่สุดของคนที่คิดจะเลี้ยงหมาก็คือ

ไม่จำเป็นต้องรักมันมากมายหรอก ขอแค่มีเมตตากับมันเยี่ยงเพื่อนตัวหนึ่ง

ก็เพียงพอแล้วครับ

เลี้ยงหมาให้เป็นหมา

อย่าให้เสียหมาครับ

เสียหมา

คำร้องทำนองโดยยืนยง โอภากุล

...

คนมีสิทธิ์ชั่วดี เกิดมาชาตินี้เลือกเดินกันได้

แต่บางคนอับจนเหลือใจ

ดั่งเกิดมาใช้แต่กรรมแต่เวร

หมาเป็นเพียงสุนัขที่บางคนรักเสียยิ่งกว่าลูก

กินอยู่ดีหลับนอนบนฟูก

ไม่เคยต้องผูกจนติดนิสัย

ชะตาชีวิตลิขิตผู้คน ให้ต้องดิ้นรนให้ต้องเป็นไป

ร่างกายบอช้ำ ถูกเขาทำร้ายเหมือนคนใกล้ตาย

เหมือนคนวิกล

คนมีสิทธิ์รักหมา แต่แปลกจริงหาคนไม่รักคน

คำโบราณกล่าวมีเหตุผล

เปรียบหมาเป็นคน เป็นคนเสียหมา

***

ขอบคุณ www.carabao.net

http://mms.hunsa.com/