ผมเป็นคนชอบเดินทาง ทั้งโดยส่วนตัว และโดยอาชีพ ชอบทำกิจกรรมจิตอาสาโดยไม่ได้สนใจว่าใครจะคิดกับตัวผมอย่างไร เพียงแค่ลงมือทำ อย่างที่อยากทำโดยไม่ให้เพื่อนร่วมโลกเดือดร้อน ก็น่าจะเป็ฯเหตุผลที่เพียงพอ

วันที่ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๕ ที่ผ่านมา เป็นโอกาสอีกครั้งที่ได้ไปร่วมกิจกรรมเล็กๆกับเพื่อนๆ(ที่แอบตั้งชื่อกันเล่นๆว่า) เสือ ๑๑ ตัว ในการไปทาสีกำแพงวัดวิบูลย์ธรรมาวาส จ.ประจวบฯที่หลวงพี่โจ้ บล๊อกเกอร์ WorryAboutYou ท่านจำพรรษาอยู่  โดยขับรถไปกันเอง

หลังเสร็จภาระกิจแล้ว บลีอกเกอร์คมฉาน ตะวันฉาย หนึ่งในสมาชิกที่ร่วมเดินทางได้บอกกับทุกคนว่า อยากแวะเข้าไปที่ อุทยานแห่งชาติกุยบุรี้ เพราะได้ข้อมูลจากหัวหน้าอุทยานฯว่า อยากได้แท็งค์น้ำสำหรับ เจ้าหน้าที่รักษาป่าดูแลช้าง ซึ่งขาดแคลานน้ำอย่างมากในช่วงหน้าแล้ง เพราะป่าแถบนี้มีปริมาณน้ำฝนน้อยมาก  พวกเราจึงได้ตกลงกันว่าจะไปค้างคืนต่อที่ อช.กุยบุรี เพื่อไปดูพื้นที่ให้รู้แจ้งเห็นจริง

ระหว่างเดินทางเข้าพื้นที่ผมได้มีโอกาสได้คุยกับหัวหน้าหน่วยคือคุณสุมนต์ จึงได้ทราบว่านอกจากเจ้าหน้าที่แล้ว ช้างก็ขาดแคลานน้ำอย่างหนักไม่แพ้กัน คนอาจจะออกจากพื้นที่ไปหาน้ำได้ แต่หากช้างออกนอกพื้นที่่ป่า คงเกิดเรื่องผลกระทบระหว่างคนกับช้้างอีกแน่นอน (แต่ถึงอย่างไรเสร็จงานช้าง เราก็ยังโชคดีที่ได้สร้างแท็งค์น้ำให้กับเจ้าหน้าที่ได้อีกด้วย)

เรื่องช้างเป็นเรื่องใหญ่  พวกเราจึงสรุปและเห็นตรงกันว่า ทำบ่อน้ำให้ช้างก่อน การปรึกษาหารือจึงได้เกิดขึ้นตามลำดับ จนนำไปสู่โครงการ "เข้าใจช้าง เข้าใจบ่อ" โดยชื่อนี้บล๊อกเกอร์ ณ ดาว เป็นผู้ที่คิดขึ้นมาระหว่างที่อยู่ในอุทยานแห่งชาติกุยบุรี นั่นแหละ

เมื่อกลับมาแล้วผมได้เขียนโครงการและวัตถุประสงค์ทั้งหมดเพื่อนำเสนอต่อคุณชาลีและคณะทำงาน จนได้รับฉันทานุมัติให้ลงมือทำโดยคุณชาลี รับเป็นประธานโครงงานนี้และมอบหมายให้คณะเสือ ๑๑ ตัว ที่ลงพื้นที่เป็นคณะทำงาน 

จากนั้นโครงการ "เข้าใจช้าง เข้าใจบ่อ" จึงได้เกิดขึ้นอย่างเป็นทางการ ซึ่งก็ได้รับการตอบรับและสนับสนุนจากเพื่อนพ้องน้องพี่ทั้งในและนอกบางโอเค จนยอดรับบริจาคที่พวกเราก็ไม่คิดว่าค่าใช้จ่าย ๕ หมื่นบาท ต่อหนึ่งบ่อที่พวกเราต้องการจะทะลุเป้าถล่มทลายไปเกินหลักแสน

สิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่งของการทำกิจกรรมจิตอาสานอกจากความตั้งใจโดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนแล้ว ความชัดเจนและมั่นใจจากทุกฝ่ายย่อมเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ รถสองคันที่มีผม ผบ.สุงลิ่ว,ประธานคมฉาน,เลขาฯชัยแมนยู, ณ ดาว,ไอ้เสือน้อย,จึงได้ลงพื้นที่กันอีกครั้งเมื่อวันที่ ๑๕-๑๖ ก.ย. เพื่อลงรายละเอียดและสร้างความมั่นใจให้กับเจ้าหน้าที่ อช.กุยบุรี รู้ว่า ชาวบางโอเค เอาจริง ทำจริง

แล้ววันลงมือทำงานจริงก็มาถึง และพวกเราก็ได้ร่วมกันทำกิจกรรมจิตอาสาร่วมกัน อย่างที่ได้เห็นด้วยตา ลงมือด้วยตัวเอง หรือได้ทราบเรื่องราวผ่านบล็อก ของบล็อกเกอร์ที่ลงพื้นที่

ความสำเร็จของงานที่เกิดขึ้นหากไม่ได้ลงไปสัมผัสด้วยตัวเองบางทีก็ยากเกินอธิบาย แต่อย่างน้อยความสุขที่เกิดขึ้นมันสามารถลืมความเหนื่อยเมื่อยล้า ที่เกิดจากงานหนักที่ไม่คุ้นเคย งานที่เคยจับปากกา มาจับจอบ, เปลี่ยนจากถือแฟ้ม มาหิ้วปูน, เปลี่ยนที่ทำงานจากห้องแอร์ มาเป็นกลางแดดจ้ากลางป่า แต่รางวัลที่ได้ไม่ใช่เงินเดือน ไม่ใช่คำชม แต่เป็นรอยยิ้มและบรรยากาศการทำงานที่เป็นความสุขของหมู่มิตร ที่คิดและลงมือทำในสิ่งเดียวกันร่วมกัน

ความสุขจากการ “ให้”  แบบนี้ ผมไม่เข็ดหรอกครับ

เสือ ๑๑ ตัว ภาพโดย เสื้อน้อย(เสือตัวที่๑๑)

......................................................

ขอบคุณ เพื่อนเสือ ๑๑ ตัว ที่ได้ริเริ่มโครงการร่วมกัน นับถือน้ำใจของทุกคน

ขอบคุณ บก.ชาลี ที่รับเป็นประธานโครงการ และให้การสนับสนุนมาตลอด(แถมขยันงานปูนอีกต่างหาก)

ขอบคุณ ครูแดง และคณะที่กรุณาให้คำปรึกษาและสนับสนุนพวกลิง ๆทั้งหลายมาตลอด

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพี่โจ้ พระกิตติวงศ์ ธีรภัทโท  ที่กรุณาออกแบบเสื้อสำหรับงานนี้

ขอบคุณ โอยั๊วะ เกษตร สนับสนุนห้องประชุมและอาหารอร่อยๆในราคาสุดพิเศษ

ขอบคุณ กัปตันแจ็ค และคุณปวิภา ที่ดูแลกองทัพที่ต้องเดินด้วยท้อง อย่างอิ่มอร่อย รวมทั้งข้าวโพด และคั่วกลิ้ง ของท่านกำหนันและสุดที่รัก และเจ้าหญิง และปลาสลิด จากพี่มะอึก

ขอบคุณ เจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติกุยบุรี ทุกท่าน ขอบพระคุณที่ดูแลช้าง และป่าให้พวกเรา

ขอบคุณ ป๋าธนธัช และ น้องอาโป :Back up ของคณะทำงาน ที่อยู่ในพื้นที่อช.กุยบุรี มาตลอด

ขอบคุณ เพื่อนพ้องน้องพี่ชาว โอเคเนชั่น ทุกท่านที่สนับสนุน ทั้งกำลังกาย กำลังใจและกำลังทรัพย์ ทุกท่านขออภัยที่เอ่ยชื่อไม่หมด

ขอบคุณ โอเคเนเจอร์ อันเป็นที่รักและ รักตลอดไป

ขอบคุณ ผบ.สูงลิ่วของนายเต็งพ้ง  ที่เธออุตส่าห์ ไปเร่งให้ได้รถคันใหม่เพื่อให้ทันออกประเดิมใช้งานในครั้งนี้

สวัสดีครับ

เต็งพ้ง