การเรียนภาษาอังกฤษของผมนั้นเริ่มจากการที่ผมเห็นหนังสือภาษาอังกฤษเล่มหนึ่งครับ

เป็นเล่มเดียวที่ผมเห็นวางอยู่บนบ้าน...ซึ่งตอนนั้นผมยังอ่านไม่ออกเพราะผมอยู่ชั้นประถม

เป็นหนังสือดิกชั่นนารี่ที่พ่อผมเก็บได้มาจากใหน..ผมไม่ทราบได้และไม่คิดว่าพ่อผมจะอ่านได้

เพราะพ่อจบแค่ ป.4..ผมยังจำภาพหนังสือภาษาอังกฤษ(ดิกชั่นนารี่)

สีน้ำเงินเข้มเก่าๆ..เล่มนั้นได้จนถึงปัจจุบันครับ..มันติดตาผมมาโดยตลอดทุกครั้งที่ผมนึกถึงภาษาอังกฤษ

.

.

ผมวนเวียนเปิดบ้าง..ไม่เปิดบ้างตามประสาเด็กทุ่งนา..ครับเพื่อดูรูปแต่ไม่มีอาจเป็นเพราะผมเห็นมันบ่อยๆหรือเปล่าก็ไม่รู้

ผมถึงได้หยิบมาเปิดดู..ไม่มีภาพอะไรประกอบ..นอกจากตัวหนังสืออังกฤษ..ที่พิมพ์ด้วยหมึกดำ

เพราะเห็นบ่อยๆ อ่านซ้ำๆพอถึงป.5ผมเริ่มเรียนภาษอังกฤษก็เลยคุ้นเคยกับตัวหนังสือภาษาอังกฤษ

แค่คุ้นเฉยๆนะครับ................ตรงนี้กระมังที่ผมได้รับอิทธิพลจากหนังสือเล่มนั้นมาเรื่อยๆ

.

.

ผมชอบที่จะนำดิกชั่นแนรี่ติดตัวไปเสมอ..เมื่อขึ้นมัธยมต้นชอบสังเกตุคำที่พบเห็นจากขวดยา

ของใช้ในบ้าน ป้ายต่างๆที่เห็น.........ที่เป็นคำที่เราไม่รู้..ผมจึงพอได้เรียนอังกฤษได้ดีขึ้นครับ

เข้าร่วมชมรมภาษอังกฤษก็ช่วยได้นะครบ...ผมชอบเลือกเป็นอันดับหนึ่งเพราะแปลกดี

..และผมฝันว่าสักวันหนึ่ง.......

ผมคงได้ใช้เป็นประโยชน์และได้ไปประเทศที่เขาพูดอังกฤษกันครับ.ผมวาดฝันไว้เช่นนั้นจริงๆครับ

พอเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายไม่เคยเลยที่จะได้ภาษาอังกฤษต่ำกว่าเกรด3....

เพราะชอบอ่าน..ชอบฝัน.ไปเรื่อยๆเกี่ยวกับการใช้ภาษาอังกฤษและผมได้เรียนสายศิลป์ภาษา

จึงเป็นที่มาของการชอบที่เรียนรู้ภาษาต่างชาติ....ที่เราท่านบอกว่าไม่ใช่ภาษาพ่อแม่เรา...สนใจเรียนไปทำไม

แล้วไงครับ...มาถึงปัจจุบันเราท่านก็ต้องได้ใช้กันอย่างที่เห็นผ่านอีเมลต่างๆ ฟอรั่ม กระทู้ สัญญลักษณ์ในบล็อก

ข่าวซีเอ็นเอ็น.และอื่นๆอีกเยอะแยะครับ.

.

ชอบฟังเพลงภาษาอังกฤษแล้วนำมาแปล...ผมมีความคิดคล้ายๆกับคุณภุชงค์เรื่องการเรียนอังกฤษครับ

http://www.oknation.net/blog/nayroypc/2009/04/25/entry-1

พันธกิจฝึกภาษาอังกฤษ
เป็นพันธกิจที่ผมคิดว่าผมอยากทำมากที่สุดใน 3 รายการที่ผมลงเลยละครับ เนื่องจากแรงบันดาลใจนี้เกิดผมกำลังจะสอบบรรจุเป็นทหาร
และภาษาอังกฤษเป็นวิชาหนึ่งที่มีการทดสอบ ผมจึงมุ่งมั่นว่าผมต้องจริงจังกับมันเสียที หลังจากไม่ได้ศึกษาตั้งแต่จบเรียนมาเลยครับ

ผลที่ผมคิดว่าได้รับเมื่อเข้าร่วมโครงการนี้
ได้ความรู้วิชาภาษาอังกฤษหลังจากลืมไปหมดแล้ว แม้จะไม่เก่งมากก็ตาม

อุปสรรคที่คาดว่าจะพบ
ไม่คิดว่าจะมีครับ เพราะผมเลือกที่จะศึกษาหลายรูปแบบทั้งการอ่านหนังสือ การฟังเพลงและการแก้คำศัพท์ในเนื้อเพลง



โฉมหน้าหนังสือภาษาอังกฤษที่ผมซื้อมาศึกษาด้วยตัวเองครับ

ยิ่งได้เข้ามาดูคนร่วมพันธกิจแล้วก็ภูมิใจครับมีเพื่อนร่วมอุดมการณ์เยอะมากๆต่างคนต่างมีพันธกิจต่างกันไป แต่ผมมั่นใจเหลือเกินว่า
พันธกิจที่ทุกคนเลือกทำไปนั้นไม่ได้ประโยชน์กับใครหรอกครับ นอกจากตัวของพวกเขาเองครับ

.

.

ผมคิดว่าเราท่านที่ยังไม่คุ้นกับภาษาอังกฤษ..น่าจะหาหนังสือภาษาอังกฤษมาไว้ประจำบ้าน

ประจำรถ..มีเพลงเก่าๆ เพลงแบบที่ท่านฟังไม่เบื่อหรืออาจมีเพลงฝรั่งสักม้วนหรือสักแผ่น

จะเป็นไรไป..มีไอพอท..เอ็มพีสาม..ฝึกฟังไปด้วย..ไม่มีใครรู้ครับว่าเราฟังอะไรอยู่

มีหนังดีวีดีราคาไม่แพงที่มีซับไตเติ้ลเยอะแยะครับ...

ผมได้ประโยชน์จากหนังภาษาอังกฤษมากกว่าการเรียนพูดในโรงเรียนครับ

โดยเฉพาะเรื่องที่ดูแล้วเราชอบก็หาดีวีดี วีซีดีมาดูบ่อยๆและฝึกพูดตาม..และจำคำที่ใช้ในชีวิต

ประจำวันได้ครับ

.

.

มีหนังสือการตูนหรือหนังสืออะไรก็ได้ที่มีภาพสวยๆเป็นภาษาอังกฤษ...ติดบ้านไว้ครับ

จะอ่านไม่อ่านอีกเรื่อง..ไม่แน่นะครับเจ้าลูก...หลานตัวน้อยๆที่บ้านท่านก็อาจมาหยิบจับ เปิดดูภาพ

ดูการ์ตูนสิ่งเหล่านี้หล่ะครับที่จะทำให้เด็กได้ซึมซับภาษาอังกฤษโดยไม่รู้ตัว..เหมือนอย่างที่ผมซึมซับ

รับภาษาอังกฤษจากหนังสือดิกชั่นแนรี่ที่พ่อผมเก็บมาได้..เล่มนั้นก็อาจเป็นได้ครับ