ไม่รู้สิ..

หากมีชาว"คณะโอเคเนชั่น"ผ่านไปมา

หรือแค่ได้ยินข่าว

ว่าย่างกรายมาแถบบุรีรัมย์

หรืออาณาบริเวณใกล้เคียง..

ผมรู้สึกเหมือนประหนึ่งว่า"เสี่ยว"หรือเพื่อนของผม

แวะเวียนมาเยี่ยมมาหา

แม้ว่าจะอยู่ไกลหรือไปด้วยความลำบากสักเพียงใด

..ผมก็จะ..."บืน"..ไปหาไปเห็นหน้า

แม้ไม่ได้พูดจากันมากมาย

..แต่ก็สัมผัสได้..ด้วยหัวใจ..ของนักเดินทาง

ที่ใจมอบให้ธรรมชาติล้วนๆ..

พวกเราท่าน

ได้เที่ยว.. สัมผัสธรรมชาติ..เรียนรู้วิถีสัตว์ป่า

ดูนก..ทำโป่งเทียม..เสริมคุณค่าให้ธรรมชาติ..

โดยการแบ่งปัน ปัจจัยคืนธรรมชาติ

แม้ไม่ได้..

ออกนัยยะการเคลื่อนไหวแบบ"กลุ่มประชาชน"อื่นใด

ที่ต่อต้านสัมปทานที่ดินให้นายทุนโดยตรง

หรือแม้

เมื่อเทียบกับการเคลื่อนไหว"ทางการเมือง"

การเขียน

ของบล็อกเกอร์"โอเคเนเจอร์"แห่งโอเคเนชั่น

กลับมีพลังสูงยิ่ง

ในการทำให้สังคมตระหนัก

ถึงความจำเป็นที่จะต้องรักษาเยียวยา ธรรมชาติ

ด้วยกลุ่มพวกเราเอง

ผมเลยได้เรียนรู้

หัวใจอันแกร่งของพวกเราชาวโอเคฯ

ทั้งโอเคเนชั่นและโอเคเนเจอร์ทุกท่าน

ไปด้วยครับ

.

.

ขอบคุณครับ..

สำหรับมื้อเย็นวันนั้น..

เจ้าภาพอิ่มแล้ว..ผมลากลับบ้านก่อน

สวัสดีครับ

จน      กว่า       จะ         พบ        กัน       ใหม่       เด้อ

ตามติดเอ็นทรี่เกี่ยวข้องได้ที่

บล็อกเกอร์ที่ร่วมเดิน

จากภาพด้านบน ทุกท่านคนดังทั้งนั้นครับ

ปล.

ขอภัยไม่ได้ถ่ายรูปกับพี่ชาลีและย่าดาไว้เป็นที่ระทึก