บัวไร หรือ Borey

นักศึกษาทุนจากประเทศกัมพูชาที่ไปๆมาๆระหว่างกัมพูชาและประเทศไทย

ช่วงนี้มาทำวิทยานิพนธ์ นานๆจะเจอกันสักทีครับ เป็นคนอัธยาศัยดี

มีสัมมาคารวะ ช่างถามช่างคุย 

วันนี้(2/2/2558)ได้โอกาสดี เลยพาไปเยือนอยุธยา

ไปไหว้พระวัดใหญ่ชัยมงคล และวัดพนัญเชิงวรวิหาร

วันนี้นักท่องเที่ยวเยอะพอสมควร ทั้งทางยุโรปและฝั่งเอเชีย 

 แต่เลือกที่จะนำ"ภาพบางส่วน"ภายในวัดมาให้ท่านชมพลางๆครับ

สลับกับเรื่องราวที่ Borey ให้ได้ยินได้ฟัง 

จะว่าหนักก็หนักจะว่าเบาก็เบา..เล่าเรื่องเกี่ยวกับการศึกษา โดยเฉพาะนักศึกษา 

เขาเล่ามา" อาจารย์ครับ นักศึกษาไทย..ไม่ขยัน..ชอบสบายๆ  

อาจารย์ให้งานก็บ่น..ทำแบบสบายๆ..เพราะคนไทยไม่มีสงคราม

ไม่อยู่ในสภาพที่กดดัน...มีเงินที่พ่อแม่ส่งมาให้ใช้"

ผมฟังและนึกตาม " อืมม์..สบายๆจริงๆ"

 ถ้าเรามีสงคราม..คงมีแรงฮึด?

"เอาเถอะ..อย่ามีเลย" ผมว่า(ถึงไม่มีก็เลือดตกยางออกพอสมควร)

"แต่เมืองไทย เศรษฐกิจฟื้นเร็วครับอาจารย์" Borey คุยต่อ

"น้ำท่วมใหญ่ครั้งก่อน พอน้ำลดเศรษฐกิจก็ฟื้น ต่างจากบ้านเขา.."

เพราะสตังค์อยู่ใน..ของใครสักกลุ่มหนึ่ง!!

 "โครงสร้างทางเศรษฐกิจ สังคม และการเมือง เข้มแข็ง

ทำให้คนไทยเรากลับคืนเข้ามาอยู่ในระบบได้เร็ว"ว่างั้น

 จะเท็จจริง มากน้อย ประการใด เราท่านช่วยกันทบทวน!!

นอกจากประเด็นนักเรียนนักศึกษาแล้ว ผมยังมองระบบระเบียบ

กฎหมายภายใต้กระทรวงฯบุคลากร ครูอาจารย์ด้วย

สิ่งที่ได้จากการสังเกตุจากเสวนาตลอดทางคือ เด็กหนุ่มวัย 26 ปี

เขาสนใจปัญหาส่วนรวม ชอบถาม เรียนภาษาอังกฤษ พูดอังกฤษ

จึงเรียนรู้จากเว็บ ตามติดความคิด ผู้นำคนสำคัญ ของโลกปัจจุบัน

ทั้งในยุโรป เอเชีย 

ไฟแรงทีเดียวสำหรับตัวแทนเยาวชนจากกัมพูชา

ที่สำคัญเขามุ่งมั่นที่จะเรียนรู้งานการเมืองเพื่อไปพัฒนาประเทศ

โดยมาศึกษาในประเทศไทย 

 "เยาวชนของไทยจะไปทิศใหนหนอแล้ว ครูบาอาจารย์ของเราหล่ะครับ.."

ถามเราท่านนี่แหล่ะ

จะส่งเด็กและเยาวชนไปถึงฝั่งฝันทันประเทศอื่น บ่น๊อ..บาดนี่ คึดยากนำเด้"

ผมคึดนำ!!

 หรือครูอาจารย์จะมัวปั่นงานวิชาการทำผลงานสูงขึ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ

เร่งทำผลงาน ทำงานวิจัย ปั่น"ผักชี"ส่งประเมินคณะ ประเมินมหาวิทยาลัย

ก้าวหน้า อยู่ไว่ๆๆๆ แต่เราท่านทิ้งศิษย์ไปหรือเปล่า?

 ฝาก ผู้ใหญ่ในวงการศึกษา ครูอาจารย์ และเราท่านผู้เป็นพลเมืองไทย

หากไม่รีบหันหัวเรือกลับก็เปรียบ นักศึกษาเป็น"ปลาเลี้ยง"ถ่อนแหล่ว

กล้ารึจะออกจากบริเวณวัด..ไปหากินในสายน้ำใหญ่..แน๊ช่างเปรียบเปรย

 ยิ่งแม่น้ำสายอาเซียนแล้ว มันใหญ่ ไหลบ่ามาแบบไม่รู้ว่าจะหยุดหรือน้ำแรง

ไม่เห็นรึถ้าแม่น้ำโขงจีนเปิดเขื่อน นำ้ท้วมป้อดๆเลย..วันใหนเพิ่นอารมณ์บ่ดี

ก็ปิดกั้นน้ำไว้ใช้เองทีละเขื่อนสองเขื่อน การไหลของน้ำก็กะปิ๊ดสองกะปิ๊ด!!

 เมืองไทยมีสถาบันหลักของชาติที่มั่นคงก็จริง

หากเราท่านไม่เริ่มคิดวาง"อนาคตการศึกษาชาติ"ไว้ในจุดที่เหมาะสม

หรือไม่ตั้งเป้าไว้ในลำดับต้นๆของ"อาเซียน"

ก็ไม่รู้ว่าจะร้องเพลงชาติไทยให้ไผฟัง ถ่อนแหล่วว!!

และการพูดคุยแลกเปลี่ยนในวันนี้ระหว่างผมกับ Borey และท่าน มวลมิตร

ในบล็อคโอเคเนชั่นก็มาถึงตอนที่จะลากันสำหรับเรื่องนี้ ก็ขอฝากไว้เท่านี้ 

สาธุ

.

.

เสี่ยวไทบ้าน

เพราะเราท่านคือเพื่อนประชาชน

สวัสดี