การเซ็นสัญญาสงบศึก 

...สงครามญี่ปุ่นได้ดำเนินไปเป็นเวลานาน
ทำให้ทหารเชลย และประชาชนที่ทหารญี่ปุ่นพามา
ต้องลำบาก และล้มตายเป็นจำนวนมาก 
เมื่อเวลาได้ผ่านไป ในที่สุด รุ่งอรุณแห่งความสงบก็มาถึง..

            คุณพ่อคลอรี่ซึ่งเป็นทหารในกองทัพออสเตรเลีย ทันทีที่ทราบว่า มีการเซ็นสัญญาสงบศึก ก็รีบนำข่าวดีนี้มาแจ้งที่วัด พร้อมกับนายทหาร 2 คน คุณพ่อการ์โลรับฟังข่าวนี้ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง สภาพที่บรรดาเชลยต้องประสบกำลังจะผ่านไป เหลือเพียงความทรงจำอันขมขื่น ใบหน้าของคุณพ่อคลอรี่จากที่หม่นหมองเศร้า บัดนี้ใบหน้าแสดงออกถึงความสุข และมีความหวังใจยิ่งนัก ท่านได้มาขอศีลมหาสนิทเพื่อนำองค์พระเยซูเจ้า ไปยังพี่น้องทหารคาทอลิกที่มีความร้อนรน ที่ปรารถนาอยากรับพระเยซูเจ้าเข้ามาในชีวิต ตลอดระยะเวลาแห่งสงคราม พวกเขาแถบไม่ได้รับศีลมหาสนิทใดๆ เลย   

นอกจากนั้น คุณพ่อคลอรี่ยังริเริ่มกิจการที่ดีในเรื่องของฝ่ายวิญญาณ ในการนำบรรดาทหารที่ปรารถนาเข้าร่วมพิธีมิสซาโมทนาคุณพระ ที่ได้ช่วยให้สงครามสิ้นสุดลง คุณพ่อการ์โลได้เปิดโอกาส และให้ความช่วยเหลือในทุกเรื่อง ที่คุณพ่อคลอรี่และบรรดาทหารเชลยต้องการ และท่านได้เสนอให้คุณพ่อคลอรี่ขออนุญาตจากผู้บังคับบัญชากองทัพเชลย ให้อนุญาตให้นายทหารและทหารญี่ปุ่น ซึ่งตกเป็นเชลยของพันธมิตรให้มาร่วมมิสซาโมทนาคุณในครั้งนี้ด้วย เพราะพูดด้วยความตระหนักใจว่า ทุกคนเป็นสิ่งสร้างที่พระสร้าง และมีจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์

            บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความหวาดระแวง สงสัย และกังวลใจ จางหายไป

วัดท่าม่วงเป็นศูนย์รวมจิตใจของทุกคนจริงๆ บรรดาทหารและนายทหารคาทอลิก ที่เป็นชาวอังกฤษ ออสเตรเลีย ฮอลันดา เกาหลี มาเลเซีย จีน ชวา ญี่ปุ่น และลูกครึ่งประมาณ 600 คนมาร่วมมิสซาเต็มวัด พิธีมิสซาให้ความหมายเป็นอย่างยิ่ง มิตรภาพ และการคืนดีได้เกิดขึ้น ในคำภาวนาของพวกเขา   จุดเริ่มต้นชีวิตใหม่ มีหลายคนจากไปก่อนที่วันนี้จะมาถึง ท่าทีที่สำรวมตนทำให้เห็นถึงความกตัญญูต่อพระคุณอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้า ที่ได้ประทานให้กับทุกคน และสำนึกว่าเราทุกคนเป็นพี่น้องในครอบครัวเดียวกันของมนุษยชาติ

หลังมิสซา  คุณพ่อการ์โล เดลลา โตร์เร ได้เชื้อเชิญให้ทุกคนมาประชุมอยู่หน้าวัด และเชิญชวนให้ทุกคนสวดบท “ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย” ในภาษาของแต่ละคนด้วยเสียงอัน นับดูแล้วมี 14 ภาษา คุณพ่อคลอรี่ได้เชิญคุณพ่อการ์โลให้กล่าวข้อคิดสำหรับทุกคน เพื่อเป็นการระลึกถึงมิสซาแรกหลังสงคราม

คุณพ่อการ์โลรู้สึกอบอุ่นในจิตใจและยินดียิ่งนัก ที่ทุกคนจะได้กลับไปยังครอบครัว มีความหวังและฝันอันสวยงามรอคอยอยู่ข้างหน้า คุณพ่อมองไปยังใบหน้าของบรรดาทหารเหล่านั้น และกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า..

“การเซ็นสัญญาสงบศึก เป็นการเปิดทางนำเราทุกคนมาที่นี่ เสมือนเป็นพี่น้องกัน  
เพื่อขอบคุณพระบิดาเจ้าที่ได้กระทำให้สงครามสิ้นสุดลง นับแต่นี้ต่อไปจะไม่มีคนตาย 
คนบาดเจ็บเพราะสงครามอีก การสงครามไม่เป็นสาเหตุแห่งความยินดี 
เหตุว่าผลของสงคราม แม้ว่าจะสิ้นสุดด้วยชัยชนะ แต่ก็เป็นผลแห่งน้ำตาและความทุกข์  
เพราะว่าในส่วนของผู้ที่แพ้และชนะ จะต้องมีคนตายและบาดเจ็บ  
ในจำนวนคนเหล่านี้ มีจำนวนมากที่ไม่สามารถทำงานได้ตลอดชีวิต  

              เวลานี้ พวกท่านทุกคนเตรียมตัวที่จะกลับไปยังประเทศ และครอบครัว   
เพื่ออยู่ร่วมกับญาติพี่น้องในครอบครัว ในความสงบสุข 
สำหรับครอบครัวของนายทหารที่เสียชีวิตในสงคราม และผู้ที่เสียชีวิตในประเทศไทยทุกคน 
ขอให้พวกท่านนำข่าวของมิชชันนารีที่อยู่ในประเทศไทย ไปบอกกับญาติของเขาว่า
ใกล้กับร่างกายของผู้ตายเหล่านั้น มีมิชชันนารีในประเทศไทยที่ไปเยี่ยมหลุมฝังศพของเขา
เพื่อสวดภาวนาอุทิศให้แก่วิญญาณของพวกเขา 

              และเมื่อพระเจ้าผู้พระทัยดีจะทรงกำหนดให้วันตายของมิชชันนารีมาถึง
พวกมิชชันนารีที่สิ้นใจแล้วก็จะถูกฝังไว้ ณ แผ่นดินไทยนี้ด้วยกัน
รอคอยเวลาที่จะกลับเป็นขึ้นมา และไปอยู่ร่วมกันในโลกหน้าที่ดีกว่าโลกปัจจุบัน
คือโลกใหม่ที่จะไม่มีการแยกกันโดยความตายอีก แต่ทุกคนจะมีชีวิตใหม่
ชีวิตแห่งความยินดี ความรัก และพระสิริมงคลพร้อมกับพระเจ้าตลอดนิรันดร”

            เมื่อคุณพ่อการ์โลพูดจบ ในท่ามกลางความเงียบ  แต่ละคนต่างเต็มตื้นในจิตใจ เพราะเราคือพี่น้องในครอบครัวแห่งมนุษยชาติ ที่พระเจ้าได้ทรงสร้างมา..