การทำลายทรัพย์สินทางราชการ เป็นคดีความที่ยอมกันไม่ได้ แต่เชื่อหรือไม่ บางคดี ก็อาจจะไม่สามารถเอาความกันได้เลย แถมโจทย์ยังต้องช่วยจำเลยกันเสียอีกด้วย

เมื่อวันที่ 14-15 ตุลาคม 2555 เป็นช่วงวันหยุดที่ข้าพเจ้าต้องจดจำไปอีกนาน เพราะมีเรื่องราวมากมายที่อยากจะจดจดจำและบางเรื่องก็คงจะจำจนวันตาย ความสนุก ความสุข และการแบ่งปัน ที่ไม่สามารถอธิบายด้วยตัวอักษร ในระหว่างกิจกรรมข้าพเจ้ามีเรื่องหนึ่งที่ข้าพเจ้าตั้งคำถาม และพยามหาคำตอบในระหว่างกิจกรรม ข้าพเจ้าพยามแกะรอยคดีหนึ่งในป่า จนหาคำตอบเจอ เจอแล้วก็อึ้งแต่ก็อดขำไม่ได้ครับ

เพื่อนๆๆจากเว็บ oknation.net กว่า 50 คนจากทั่วประเทศ รวมตัวกันที่อุทยานแห่งชาติกุยบุรี ทุกคนรวมตัวกันเพื่อนำเงินบริจาคจากเพื่อนๆๆในเว็บไซด์มาสร้างบ่อน้ำให้น้องช้างกัน เมื่อถึงที่นัดหมาย ทุกคนเกือบทั้งหมดร่วมแรงแข็งขันที่บ่อน้ำเพื่อแบกหินแบกปูนท่ามกลางแสงแดดอย่างหามรุ่งหามค่ำ ทุกคนร่วมแรงลงแรงกัน ไม่เกี่ยงอายุและสังขาร

 แต่ในที่แห่งนั้น มีข้าพเจ้าคนเดียว ที่ถูกแยกออกจากบ่อน้ำ ให้ไปนั่งทำงานที่สำนักงานอุทยาน ซึ่งข้าพเจ้าก็รู้สึกดีใจจังเลยที่ไม่ต้องตากแดดตากลม กลางแดดเหมือนเพื่อนๆๆที่บ่อน้ำ อย่างน้อย ก็คงนั่งทำงานสบายๆๆในสำนักงานท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงาม ท่ามกลางขุนเขาเหมือนในหนังเกาหลี

ทันทีที่ข้าพเจ้าถูกเรียกลงจากรถ เจ้าหน้าที่อุทยานชี้นิ้วไปที่ป่าและบอกว่า นี่คือสำนักงาน และโน่นคือแท้งน้ำ ที่ท่านประธานบอกว่า จะมีช่างศิลป์มาเขียนป้ายชื่อที่แท็งค์น้ำให้ ข้าพเจ้านึกในใจ"นี่หรือสำนักงาน นี่หรือ สถานที่หรูๆๆที่ข้าพเจ้าวาดฝันเอาไว้ แท้งค์น้ำกลางแดด ร่มสักอันก็ไม่มี ตายแน่ๆๆๆ" ข้าพเจ้ามองกลับไปหาเจ้าหน้าที่อีกทีเผื่อว่า จะขอเปลี่ยนใจไปขนปูนดีกว่า กว่าจะคิดได้ รถเจ้าหน้าที่ก็ไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ข้าพเจ้าจะเดินกลับไปเมือง ก็คงจะไม่ไหว เพราะมันไกลมากๆๆๆ และไม่รู้ว่าหากเดินออกไปจะหลง หรือโดนสัตว์ป่า คาบไปกินหรือเปล่านะ

ข้าพเจ้าไม่มีตัวเลือกและคงต้องกัดฟันทำงานตามที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จตามเวลาที่ได้นัดหมาย นี่คงเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้ทำงานกลางป่าและได้วาดภาพบนซิเมนต์และมีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยวาดภาพมา เป็นครั้งแรกที่ข้าพเจ้าต้องใช้ถ่านหุงข้าวแทนดินสอในการร่างภาพ เพราะดินสอไม่สามารถเขียนบนซิเมนต์ได้ เพราะแค่ขูดไส้ดินสอก็กุดหมดเลย ต้องใช้ถ่านหุงข้าวเท่านั้นในการร่างภาพ การลงสีก็ยากแสนเข็ญเพราะผงถ่านจะละลายไปกับสี ทำให้สีให้หม่นคล้ำ ต้องลงสีซ้ำหลายครั้งเพื่อให้สีที่สดตามที่ต้องการ เห้ออออออออออออ (เกิดมาไม่เคยทำนิ ไม่มีใครบอก ก็ต้องลองผิดลองถูกเอง งานนี้ทำให้ผมได้เรียนรู้การวาดภาพด้วยถ่านและการลงสีอย่างไรให้สีสดใสบนซิเมนต์)

ระหว่างที่ข้าพเจ้านั่งทำงาน เจ้าหน้าที่อุทยานหน้าตาเข้งขรึมคนหนึ่งเดินมาด้อมๆๆมอง ผิวคล้ำดำสนิท ท่าทางดุเอาเรื่อง จ้องเขม็งอยู่นานหลานนาทีขณะที่ข้าพเจ้าทำงานอยู่ เหมือนกำลังจะตำหนิอะไรบางอย่าง ข้าพเจ้าใจไม่ค่อยดีและใช้สายตาชำเรืองดูว่าเขาจะมาไม้ไหน แต่ก็ขออดใจคอยดีกว่า ว่าเขาจะพูดอะไร

"พี่ครับ พี่มาคนเดียวเหรอครับ ผมช่วยถ่ายรูปให้พี่ไหมครับ ร้อนหน่อยนะ ที่นี่ไม่มีอะไรเลยนะครับ ร่มก็ไม่มี ที่นี่ของเกือบทุกอย่าง มีแต่ของบริจาคทั้งนั้น ขอบพระคุณมากๆๆนะครับที่มาช่วยพวกผม"

ผมรู้สึดีจัง นึกว่า เขาจะดุเหมือนที่ผมคาดไว้ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็เล่าให้ผมฟังว่า เขาดูแลป่าที่นี่ เขาทำงานในตำแหน่งหัวหน้าศูนย์ที่นี่ ดูแลช้างป่าและสัตว์ป่าที่นี่ ระหว่างที่เราคุยกัน ผมพยามหาคำตอบของคำถามบางคำถามที่ผมตั้งคำถามไว้ตั้งแต่ก่อนที่จะมากุยบุรี

 "พี่ครับ ทำไม ต้องทำแท้งค์น้ำใหม่ด้วย "

"อ๋อ แท้งค์น้ำพลาสติค พีวีซี ที่มีอยู่ ตอนนี้เหลืออันเดียวครับ พวกเราต้องใช้แท้งค์น้ำเก็บน้ำฝนไว้กินตลอดปีครับ สำหรับ 6-7 ชีวิตที่นี่ หน้าร้อนที่นี่แห้งแล้งมากครับ ไม่มีฝนตก น้ำอาบน้ำใช้ ต้องขนน้ำบาดาลจากข้างล่างขึ้นมาใช้กัน"

 "ทำไมเหลือแท้งค์น้ำอันเดียว แสดงว่าที่นี่เคยมีหลายอัน แล้วมันหายไปไหนครับ....ใครเอาไป หรือใครทำลาย การทำลายทรัพย์สินทางราชการ เป็นคดีความที่ยอมกันไม่ได้นะครับ"

 "แท้งค์น้ำที่นี่เดิมมี 2 อัน มีคนบริจาคมาให้ เราใช้เก็บน้ำฝนไว้ดื่มกิน ใบหนึ่งพึ่งถูกช้างป่าเหยียบกระทึบไป เหยียบแตกหมดเลย เพราะช้างเขาคงโมโหที่เรา ไปทำฝาปิดแท้งค์น้ำ ปกติเราไม่มีฝาปิด ตอนกลางคืนช้างป่าจะมาหาน้ำกิน เพราะในป่าไม่มีน้ำ พอเขาเจอแท็งค์น้ำ เขาก็เอางวงดูดน้ำจากแท้งค์กินเลย หากช้างกินหมด เราก็คงไม่มีน้ำกิน เราก็เลยทำฝาปิด พอช้างเขามา เขากินน้ำไม่ได้ เขาเลยโกรธกระมัง กระทึบแท็งพีวีซีพังราบเลยครับ ทาง oknation.net ก็เลยเสนอที่จะช่วยพวกเรา โดยทำแท็งค์น้ำซิเมนต์ให้ ช้างจะได้กระทึบไม่ได้ครับ

ที่กุยบุรี แห้งแล้งมาก ฝนไม่ตกมา 3 ปีแล้ว หน้าร้อนแห้งแล้งมาก คนก็ไม่มีน้ำกิน สัตว์ก็ไม่มีน้ำกิน น้ำทุกหยดในหน้าแล้งต้องขนขึ้นมาจากเมืองซึ่งอยู่ห่างไกลมาก ช้างในป่า ก็ต้องหาน้ำกินกันสุดชีวิตเลยครับ เราไม่รู้เหมือนกัน ในอนาคตจะเป็นอย่างไร วันนี้ก็ต้องสู้กันถึงที่สุดเพื่อให้มีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้ทั้งช้างทั้งคน"

 เจ้าหน้าที่อุทยาน พาผมไปดูสภาพแท้งค์น้ำที่ถูกช้างเหยียบ และพาไปดูร่องรอยเท้าช้าง และอึช้าง ผู้ก่อการทำลายแท้งค์น้ำ ซึ่งบริเวณรอบๆสำนักงาน มีรอยเท้าจำนวนมาก และอึจำนวนมาก ซึ่งบ่งบอกว่า ที่นี่น่าจะเป็นแหล่งอุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่งในป่า ที่ช้างป่าเชื่อว่า ที่นี่คือแหล่งอาหารของเขา เขาจึงมาแวะเวียนอยู่เป็นประจำ

เจ้าหน้าที่บอกว่า น้องๆๆเขาไม่รู้อะไรหรอก เรามนุษย์มาบุกรุกบ้านเมืองของเขา วันนี้เราก็คงทำได้แค่ช่วยกัน รักษาบ้านเมืองของเขาให้ดีที่สุด หยุดทำลายหยุดบุกรุกเขา เพื่อให้น้องๆๆของเราได้มีที่อยู่ อะไรทำได้ ก็พยามจะทำให้ดีที่สุด เพื่อนร่วมโลกของเรา

สำหรับกิจกรรมนี้ ผมไม่ค่อยได้ไปไหน ไม่ค่อยได้ถ่ายภาพ มีแต่คลิปและภาพไม่กี่ภาพที่ถ่ายเอาไว้ เลยทำมาฝากเพื่อนๆๆไว้ชมบรรยากาศความสนุกและสวยงามของกุยบุรีกันครับ

ผ

แกะรอย แม้ผมจะแกะรอย และผมก็หาคำตอบจนเจอ ช้างคือจำเลยและคำตอบของคำถามผม ช้างเป็นจำเลยที่น่ารัก ไร้เดียงสา ไม่มีใครคิดจะเอาผิด มีแต่คนจะช่วยจำเลยให้มีชีวิตที่ดีกว่านี้

น่าใจหายจำเลยที่น่ารักของเราในวันนี้ มีจำนวนน้อยลงขึ้นทุกวันๆๆๆๆๆ การอนุรักษ์ป่าคือคำตอบสุดท้ายหรือไม่ที่จะช่วยช้างให้มีจำนวนและมีชีวิต และมีสิทธิมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้

 รวมบทความทั้งหมดเกี่ยวกับกิจกรรมฯ เชิญอ่านได้ที่นี่ .....รวมลิ้งค์...เข้าใจช้างเข้าใจบ่อ.....(Update ทุกครั้งที่มีเรื่อง).....

http://www.oknation.net/blog/panakom/2012/10/15/entry-1