พันธกิจสะดุดรักภาครักบ้านเกิด   ตอนที่  11..จะพูดถึงงานแต่งงานแบบเขมรค่ะ  งานที่เพ็นนียังไม่รู้จะได้แต่งหรือเปล่า..อิอิ

ประเพณีแซนการ์”(การแต่งงาน) 

พิธีแต่งงานชาวเขมร จะจัดพิธีแซนการ์จะกำหนดงาน ๒-๓ วัน

โดยแบ่งเป็นวันรวมญาติพี่น้อง หรือวันสุขดิบ วันแต่ง และวันส่งตัว เป็นประเพณีที่สำคัญที่สุด ของทุกคนเพราะเป็นวันแห่งการสร้างสถาบันครอบครัว สร้างอาชีพ สร้างทายาทของวงศ์ตระกูล   หนุ่มสาวไทยเขมรในปัจจุบัน  มีอิสระในการเลือกคู่ เมื่อรักใคร่กันแน่นอนแล้ว พ่อแม่ฝ่ายชายก็จะมาเยี่ยมเยียน ทำความคุ้นเคยจากนั้นก็จะส่งเฒ่าแก่ไปทำการ "ซูร์"(หมั้น) เริ่มด้วยการทาบทาม ด้วยเหล้า ๑ ขวด  (ทำไมต้องใช้ก็ไม่รู้เนาะ)  หมากพลู ๑ พาน เทียน ๑ คู่ ฝ่ายหญิงจะเรียกค่าสินสอดตามแต่จะพอใจ ถ้าตกลงก็จะนัดวันแต่งงาน

ไงแซน (วันแต่งงาน) ที่บ้านเจ้าสาว ต้องมี "อาจารย์" เจ้าพิธี จัดเตรียม บายศรี หรือ บายแสร็ย   พร้อมเครื่องบริวาร มีดอกไม้ เทียน ข้าวต้มมัด กล้วย ขนมตามความพอใจ มีด้ายผูกข้อมือ  ในปะรำพิธี  มีเสากลางตกแต่งด้วยต้นกล้วย   ต้นอ้อย และดอกไม้ สำหรับเซ่นสรวงเทพ   มี "ปะต็วล" แขวนหัวเสา ด้านหน้ามี ฟูกสำหรับกราบบนฟูกวางหมอนหันไปทาง"ปะต็วล"วางเครื่องบริวารที่เตรียมไว้โดยรอบ  เช่นพานผ้าไหม เงิน หมากพลู กรวย ดอกไม้ ขันข้าวขวัญ (ข้าวสุกปั้น) ไข่ต้ม มีกรวยใบตองคว่ำไว้ ขันน้ำมนตร์

การแห่ขันหมาก มีมโหรีนำหน้าขบวน แห่พานบายศรี เครื่องเซ่นผีบรรพบุรุษพร้อมบริวาร   ถาดขนม   สินสอด   ขันหมาก   เข้าสู่ปะรำพิธี   ฝ่ายหญิงจะมารับแล้วล้างเท้าให้เจ้าบ่าวก่อนนำเข้าสู่ปะรำพิธี   เมื่อนั่งเรียบร้อยแล้ว   เจ้าสาวจะออกมามอบหมากพลูให้เจ้าบ่าว   จากนั้นเฒ่าแก่ฝ่ายชายจะมอบ   "เฮ็บ" และ "ท็อง" คือ   พานหมากพลู พ่อแม่เจ้าสาวก็จะแก้ห่อผ้าออกหยิบกิน   เป็นการยอมรับ  บ่าวสาวลงนั่งบนฟูก กราบอาจารย์   แล้ววางมือคว่ำลงบนเต้าปูนเหนือหมอน   เจ้าบ่าววางทับบนหลังมือเจ้าสาว  การเซ่นผี อาจารย์เป็นผู้ทำพิธีจุดเทียน   เชิญผีบรรพบุรุษมารับเครื่องเซ่น   ผู้เฒ่าจะมารินน้ำรินเหล้าใส่เครื่องเซ่นแล้วยกออกไป

การส่งตัวเจ้าสาว เจ้าสาวหาบน้ำ เจ้าบ่าวแบกฟืน หางขบวนช่วยกันแบกฟูก หมอน และผ้าไหว้   แห่ไปบ้านเจ้าบ่าว  มอบหมากพลูขอทางผ่าน   ฝ่ายเจ้าบ่าวจะรับน้ำ   และฟืนไป เจ้าบ่าวเกี่ยวก้อยเจ้าสาวขึ้นเรือน   ญาติฝ่ายชายจะนำน้ำขมิ้นมาล้างเท้าให้คู่บ่าวสาว แล้วให้เหยียบบนกระเชอใส่ข้าวเปลือก   เหล้า   ผ้าขาว   และขวาน   เป็นสัญลักษณ์แห่งความรุ่งเรือง พอขึ้นเรือนผู้ใหญ่ฝ่ายชายจะนำน้ำขมิ้น   และหม้อข้าวเก่ามาให้เจ้าสาวล้างก้นหม้อ แสดงความพร้อมใจจะเป็นแม่ศรีเรือน แล้วมอบฟูกหมอนให้พ่อแม่เจ้าบ่าว   นำน้ำที่เจ้าสาวหาบมาจากบ้านมาอาบให้พ่อแม่ฝ่ายชาย   แล้วมอบผ้าสมมาให้ผลัดเปลี่ยนนุ่งห่มใหม่ไหว้และมอบผ้า   สมมาให้ญาติเจ้าบ่าว   ซึ่งจะได้รับเงินของขวัญตอบแทนจนคุ้ม จากนั้นจึงไหว้เจ้าบ่าวด้วยโสร่ง เ  สื้อขาวคอกลม   สไบสองผืน   เจ้าบ่าวจะมอบของขวัญให้เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ   เจ้าสาวจัดขนม ผลไม้ น้ำ เหล้าให้กิน

การเสี่ยงทาย   จะมีสำรับอาหารตั้งไว้ให้บ่าวสาวตักป้อนกันและกัน   ใครตักข้าวก่อนตักกับข้าว   แสดงว่ารู้จักอดออม ประหยัด ใครตักกับก่อนแสดงว่าฟุ่มเฟือย   ญาติจะเตือนฝ่ายหญิงให้รู้จักอดออมให้มากการแต่งงานของชาวสุรินทร์ บุรีรัมย์  เน้นการขอบคุณ   และระลึกถึงเทพ   ผีบรรพบุรุษจะพบว่าปะต็วล   เป็นสัญลักษณ์เด่นที่สุดในปะรำพิธี   เป็นเครื่องเซ่นผีบรรพบุรุษ ที่จะลืมไม่ได้ในพิธีแซนการ์..