งานระดับยุทธวิธีกับระดับยุทธศาสตร์

ยุทธศาสตร์ของทางทหารนั้น   เห็นว่าสถานการณ์และภัยคุกคามได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ส่วนใหญ่มีความสลับซับซ้อน เชื่อมโยงกันในหลายมิติ ในหลายรูปแบบ จึงจำเป็นต้องพิจารณาทบทวนและตรวจสอบภัยคุกคามทั้งปวง ที่อาจส่งผลกระทบต่อความมั่นคงภายในประเทศ อย่างครอบคลุมทุกด้าน ทั้งด้านการเมือง เศรษฐกิจ สังคมจิตวิทยา การทหาร วิทยาศาสตร์เทคโนโลยีและสิ่งแวดล้อม    

ปัญหาความมั่นคงหรือภัยคุกคามนั้น    ทางทหารแบ่งเป็น  ภัยคุกคามรูปแบบเก่า  เช่น ปัญหาเส้นพรมแดน    กับภัยคุกคามรูปแบบใหม่    ซึ่งทหารทหารคงให้ความสำคัญกับด้านภัยคุกคามในรูปแบบใหม่มากกว่ารูปแบบเก่า

ภัยคุกคามรูปแบบใหม่  ที่สำคัญคือ 

๑.การบุกรุกทำลายป่าไม้และทรัพยากรธรรมชาติ 

๒.ด้านยาเสพติด  

๓.ด้านคนต่างด้าวหลบหนีเข้าเมืองโดยผิดกฎหมาย 

๔.ด้านกลุ่มพลังมวลชน    ซึ่งกลุ่มพลังมวลชนนี้   ทางทหารแบ่งจำแนกดังนี้  ๑)           กลุ่มพลังมวลชนทางการเมือง   ประกอบด้วยกลุ่มการเมืองทุกสี            

          ๒)          กลุ่มมวลชนที่ได้รับความเดือดร้อน ได้แก่  ๒.๑กลุ่มราษฎรที่ได้ผลกระทบจากโครงการของรัฐ เช่น  เขื่อน   ๒.๒ กลุ่มราษฎรที่ได้รับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม   เช่น  ผลกระทบจากเหมืองแร่ , โรงไฟฟ้า  ๒.๓ กลุ่มราษฎรที่ได้รับผลกระทบจากราคาผลผลิตทางการเกษตรตกต่ำ   ๒.๔  กลุ่มราษฎรที่ได้รับผลกระทบจากขาดแคลนที่ทำกิน  ๒.๕   กลุ่มราษฎรที่ได้รับผลกระทบ จากการขอรับความช่วยเหลือเป็นรายบุคคลเพิ่มเติมของกลุ่มผู้ร่วมพัฒนาชาติไทย (ผรท.)

      ๓) กลุ่มมวลชนที่มีการล่วงละเมิดสถาบัน 

๕. ด้านการก่อการร้ายและอาชญากรรมข้ามชาติ

ทั้งห้าด้านนี้  ทหารมีการติดตาม ศึกษา  ตระเตรียมการรับมือมานานแล้ว    ดังนั้นเมื่อมีการรัฐประหาร   ทางทหารจึงสามารถปฏิบัติการจัดการกับปัญหาดังกล่าวข้างต้นได้ทันที   ดำเนินการกับผู้บุกรุกเขตวนอุทยาน , ปราบปรามจับกุมการตัดไม้เถื่อน

งานเด่นอีกด้านหนึ่งคือ   การจัดการกับขบวนการมาเฟียคุ้มครองธุรกิจผิดกฎหมาย    รวมไปถึงปัญหาวินรถตู้ ,วินรถมอเตอร์ไซค์  ซึ่งมีผู้มีอิทธิพลเรียกเก็บค่าคุ้มครอง

และที่อาจจะหลงเข้าไปใน “ค่ายกล” จนหาทางออกไม่ได้คือเรื่อง “สลากกินแบ่งรัฐบาล”

งานดังกล่าวข้างต้น     เมื่อเทียบกับงานปฏิรูปโครงสร้างอำนาจทางการเมืองและเศรษฐกิจ  งานปฏิรูปด้านวัฒนธรรมเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันให้กับคนไทย  ไม่ตกเป็นเป็นเหยื่อบริโภคนิยมของทุนข้ามชาติโลกาภิวัตน์แล้ว   เปรียบให้เข้าใจง่าย ๆ ก็ว่า  กองทัพกำลังทำงานด้านยุทธวิธีเท่านั้น   ยังไม่มีผลงานความก้าวหน้าในระดับยุทธศาสตร์  

และงานยุทธวิธีเหล่านี้  ก็มิใช่เรื่องหลักการของการปฏิรูปโครงสร้างของเศรษฐกิจและการเมือง

การรีบร้อนเข้าไปจัดการปัญหา “วินรถรับจ้าง”  และ “สลากกินแบ่ง-หวยรัฐ”   กองทัพต้องใช้ “เวลา” และ “กำลังทรัพยากรบุคคล” ไปมาก    จนลดทอนกำลังในการทำงานหลักคือปฏิรูปโครงสร้างเศรษฐกิจและการเมือง   

กองทัพไม่ควรลืมว่า   “เวลา” ที่เวลาของรัฐบาลรัฐประหารนั้นจำกัด   จึงควรมุ่งจัดการด้านปฏิรูปโครงสร้างหลักทันที