เท่าที่เคยเห็นในไทย คนที่จัดอยู่ในประเภทดาวน์ซินโดรม (พิการทางสติปัญญา) จะช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้มากนัก และจะต้องมีผู้ปกครองดูแลอยู่ด้วยตลอด อาจจะมีบ้างบางคนที่ช่วยเหลือตัวเองได้ดี แต่ยังไม่เคยเห็นค่ะ แต่ที่ญี่ปุ่น... เมื่อวันก่อนดิฉันขับรถไปธนาคาร ขณะที่กำลังจะกลับได้ขับรถออกถนนใหญ่ ซึ่งต้องจอดบนทางเท้าเพื่อดูรถ และได้มีจักรยานคันหนึ่งขี่มา อยู่บนทางเท้า แต่ดิฉันจอดรถเลยเข้ามาอยู่บนทางเท้านิดหน่อย จักรยานคันนั้นจึงหยุดรอ เมื่อเห็นว่าดิฉันยังไปไม่ได้ จึงยกมือออกมาให้สัญญาณขอทางโดยเหยียดแขนตรงยื่นออกมาข้างหน้าเป็นสัญลักษณ์ตรงไป ค้างอยู่อย่างนั้นโดยไม่ขยับไปไหน เค้าคงเห็นว่าอาจจะไม่ปลอดภัย เนื่องจากดิฉันจอดรถเลยเข้ามาบนทางเท้า ดิฉันจึงได้ถอยรถกลับเข้าไปในธนาคาร แล้วจักรยานคันนั้นก็ขี่ผ่านหน้าไป เอ๊ะ! เมื่อเห็นหน้าเจ้าของจักรยาน.......ไม่อยากจะเชื่อ เค้าเป็นเด็กดาวน์ค่ะ ดิฉันขับรถไปติดไฟแดง และได้เห็นชัดเจนว่าเด็กคนนี้ รอสัญญาณไฟอย่างถูกต้องและขี่รถข้ามถนนตามสัญญาณไฟ เหมือนคนปกติทุกประการ น่าทึ่งจริง ๆ ค่ะ ดิฉันรู้สึกอายจัง...ที่ตอนแรกไม่ได้ขยับรถถอยให้ทางเค้าก่อน ที่ญี่ปุ่นนี่การข้ามถนนต้องข้ามทางม้าลายเท่านั้นค่ะ ถ้ามีสัญญาณไฟก็ต้องรอสัญญาณให้ข้ามค่ะ เด็กคนนี้เก่งมาก ๆ เลยนะคะ ที่สามารถดูแลตัวเองได้ดีขนาดนี้

ยังมีคนพิการ ชนิดที่นั่งรถเข็นตัวเอียงคอเอียงแทบจะขนานกับพื้น และคนชรามาก ๆ แถวบ้านดิฉัน ดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดี และสัญจรตามท้องถนนได้เป็นปกติ ซึ่งพลเมืองปกติทั่วไปก็จะขับรถด้วยความระมัดระวัง ให้ทางอย่างอดทน เพราะบางคนกว่าจะข้ามถนนเสร็จ ไฟแดงสองรอบค่ะ มาอยู่ใหม่ ๆ ดิฉันแทบน้ำตาไหลด้วยความสงสาร บอกลูกว่าลูกจ๋าถ้าแม่แก่ขนาดนี้ ก็ดูแลแม่ดี ๆ ด้วยนะ อย่าปล่อยให้มาเดินแบบนี้น่าสงสารจัง แต่ตอนนี้ก็ทราบแล้วว่า คนอยู่ประเทศนี้ก็เป็นแบบนี้แหล่ะค่ะ ต้องช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุด ซึ่งปัญหาใหญ่ของญี่ปุ่นตอนนี้ก็คือคนชราที่เพิ่มมากขึ้นทุกวัน แต่อัตราการเกิดต่ำเกินไป เอาไว้จะเล่าเรื่องนี้ทีหลังนะคะ お休みなさい。