ผมมีความทรงจำดีๆกับครูท่านหนึ่ง ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าท่านทำให้ผมเป็นผมในวันนี้ ได้

ในสมัยที่ผมเป็นเด็กประถม ผมเป็นเด็กท้ายห้อง ไม่สนใจการเรียน เล่นกีฬาก็ไม่เก่งดนตรียิ่งไม่เอาไหน  ตอนเช้าต้องไปลอกการบ้านเพื่อนที่โรงเรียนเสมอๆ    โดนครูตีเป็นเรื่องปกติสำหรับผม   และผมก็ติดหนึ่งในสี่คนของพวกบ๊วยประจำห้อง  ไม่ได้ภาคภูมิใจอะไรนักหรอกแต่มันทำให้ผมรู้สึกว่า    ยังมีพวกห่วยๆเหมือนผมอยู่  ฟังดูอบอุ่นยังไงไม่รู้  และแล้วเมื่อตอน ป.4 ครูก็เชิญแม่ไปพบ วันนั้นจำได้ว่าวันนั้นหลังเลิกเรียนผมรีบก้มหน้าก้มตาเข้าบ้าน อาบน้ำอาบท่าและทำการบ้านเรียบร้อย  แต่ไม่วายโดนแม่เรียกไปตีจนได้ โดนซะหลายทีเชียว  แม่บอกว่า"แม่อายมากที่มีลูกไม่เอาไหน การบ้านไม่ทำ เรียนก็ไม่ได้เรื่อง" 

ในตอนนั้นผมไม่รู้จริงๆว่าผมชอบอะไร แล้วทำอะไรได้ดีกว่าคนอื่น รู้แต่ว่า ผมชอบอ่านหนังสือ หนังสือเรียนภาษาไทยเรื่องมานะมานีน่ะ   ผมอ่านจบก่อนเปิดเทอมเสียด้วยซ้ำ และช่วงที่มีกีฬาสีของโรงเรียน ครูสอนดนตรีก็จับผมไปสอนตีกลองกลองแต๊ก เล่นได้พักเดียวครูก็จับผมไปตีกลองใหญ่แทน เนื่องจากผมตีกลองแต๊กเพี้ยน  ขนาดตีกลองใหญ่ยังตีผิดโดนครูว่าอีก ช่างไม่เอาไหนจริงๆ

และวันที่ดีที่สุดของผมก็มาถึง วันนั้นเป็นคาบเรียนคณิตศาสตร์ อย่าถามผมว่าท่องสูตรคูณได้กี่แม่ อายที่จะตอบ  ครูสอนคณิตศาสตร์ท่านนี้นี่แหละที่ผมอยากกล่าวถึง ท่านเห็นผมทำการบ้านผิด จึงเรียกผมไปทำที่หน้ากระดานดำ คนเดียว ตอนนั้นจำได้ว่าอายมาก  ก็ครูปล่อยให้เพื่อนๆเล่นอะไรก็ได้ในห้องทั้งคาบ แล้วให้ผมหัดคูณเลขอยู่หน้าห้อง เวลาผมทำผิดก็ตีๆๆๆ จนหมดคาบ  เพื่อนๆก็หัวเราะกันทั้งห้อง  ทั้งเจ็บทั้งอายทีเดียว

และจากวันนั้นทำให้ผมรู้ว่า ผมก็ทำได้ และผมก็ขอบที่จะคิดเลขคูณเลขมันทำให้ผมชอบคณติศาสตร์อย่างไม่รู้ตัว  และเริ่มเรียนได้ดีขึ้น พลอยให้ผมทำการบ้านวิชาอื่นๆส่งครูด้วยจนผมเข้าเรียนต่อมัธยมที่โรงเรียนประจำจังหวัด  ผมกลายมาเป็นเด็กหัวแถวและชอบวิชาคำนวนมากๆ  แม้กระทั่งตอนที่เรียนวิศวะเครื่องกล ผมเป็นติวเตอร์ให้เพื่อนๆร่วมรุ่นมากมาย

เมื่อครั้งที่ผมจบมหาวิทยาลัยใหม่ๆ       ผมกลับไปไหว้คุณครูที่โรงเรียนประถมอีกครั้ง ทราบจากคุณครูท่านอื่นๆว่า คุณครูคณติศาสตร์ที่ผมรักได้ย้ายไปสอนทางภาคอีสานแล้ว ผมอยากเจอท่านอีก อยากกราบท่าน  อยากคุยให้ท่านฟังว่าลูกศิษย์ที่ไม่เอาถ่านคนนี้ได้ผ่านอะไรมาบ้าง  อยากบอกท่านว่าผมมีวันนี้ได้เพราะไม้เรียวและคำสอนสั่งของครู

ถ้าท่านรู้จัก"คุณครูประภาพันธ์  ทองคำ" ช่วยเรียนท่านว่าผมอยากกราบท่านจริงๆ