ฉันยืนสับสนอยู่ตรงหน้าช่องขายตั๋วที่ขนส่งเพียงลำพัง หลังจากที่ตัดสินใจเก็บผ้าเก็บผ่อนกลับบ้าน ที่นี่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยนับตั้งแต่วันที่ฉันย่างก้าวเข้ามาเมืองกรุง ยังวุ่นวายและผู้คนยังโหวกเหวกโวยวายเหมือนเดิม
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันกลับบ้าน ห้าปีมาแล้วที่ฉันออกจากบ้าน จำได้ว่าวันที่ฉันตัดสินใจออกมามีเพียงเสื้อผ้าเก่าๆสองสามชุดกับเงินอีกสองสามร้อยบาท พร้อมกับคำประกาศกร้าวอย่างทระนงว่าถ้าฉันไม่สามารถลบคำสบประมาทของพ่อได้
ฉันจะไม่กลับบ้าน ฉันได้ตั๋วแล้ว กำลังยืนเบียดเสียดกับผู้คนที่มายืนออกันเพื่อรอรถปรับอากาศที่มาเทียบท่าช้ากว่ากำหนด รอบๆตัวฉันมีตั้งแต่พระสงฆ์ ขี้เมาที่ลมหายใจคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้า เด็กน้อยที่กำลังกระจองอแงให้พ่ออุ้มทั้งๆที่พ่อกับแม่หอบข้างของพะรุงพะรัง นี่อาจเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ฉันไม่อยากเดินทางกลับบ้าน มันดูวุ่นวายเสียนี่กระไร รถปรับอากาศกำลังค่อยๆพาฉันเดินทางออกจากเมืองหลวงไปอย่างช้าๆ ความวุ่นวายทั้งหมดกำลังจะค่อยๆหายไป ความสงบก็เริ่มคืบคลานเข้ามาหาฉันอย่างช้าๆเช่นกัน มันทำให้ฉันมีเวลาคิดถึงพ่อ ห้าปีแล้วสินะที่ฉันออกจากบ้าน และเป็นห้าปีเดียวกันที่ฉันไม่ได้คุยกับพ่อ เราทะเลาะกันอย่างรุนแรง และนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันออกจากบ้าน วันนั้นฉันเลิกเรียนแล้วแวะไปหาคนรักที่บ้าน เขาเป็นรุ่นพี่ของฉันกำลังจะเดินทางไปทำงานในเมืองกรุง ฉันกลับรู้สึกว่าโลกของฉันกำลังจะหมองลง ฉันไม่อยากให้เขาจากไป เราอยากอยู่ด้วยกัน คุยกัน หยอกกันเหมือนทุกวันที่ผ่านมา แต่ที่บ้านเราไม่มีงานให้เขาทำ ไม่มีอนาคตสำหรับเขาที่นี่นอกจากชาวนาจนๆ
เราสัญญากันว่าถ้าฉันเรียนจบ จะตามไปทำงานด้วยกันและใช้ชีวิตคู่กันที่นั่น ฉันกลับบ้านดึก พ่อนั่งรออยู่หน้าบ้านอย่างอารมณ์เสีย พ่อโกรธมากที่ฉันไปหาผู้ชายที่บ้านและกลับมามืดๆค่ำๆ พ่อบอกว่าส่งให้ฉันไปเรียนหนังสือ ไม่ได้ให้ไปหาผัว ฉันโกรธมากสวนคำพ่อกลับไป ฉันโตแล้ว
คิดเองได้แล้ว ถึงจะมีผัวมันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับพ่อ พ่อโกรธมาก มากจนคิดว่าตั้งแต่ฉันเกิดมาไม่เคยเห็นพ่อโกรธมากขนาดนี้มาก่อน
พ่อตบหน้าฉัน และไล่ฉัน นั่นแหละเป็นสาเหตุให้ฉันออกจากบ้านในคืนนั้น จะเรียกว่าฉันหนีตามเขามาก็ไม่ถูกนัก แต่ก็นั่นแหละฉันหนีมากับเขา เช่าห้องอยู่ด้วยกัน ฉันเริ่มหางานทำเป็นพนักงานรายวัน ใช่สิอย่างฉันจะไปทำอะไรได้ เส้นสายก็ไม่มี เรียนหนังสือหนังหาก็ไม่จบ และที่หนักไปกว่านั้น ชายในดวงใจของฉัน กลับกลายเป็นคนห่วยแตกภายในเวลาไม่ถึงหกเดือน เขากินเหล้าทุกวัน ติดพนันบอล
เล่นสนุกเกอร์ เราทะเลาะกันทุกวันและเขากลับกลายเป็นคนแปลกหน้าลงไปทุกวันด้วย
ลงท้ายด้วยเขาก็กลายเป็นคนที่ฉันรังเกียจในที่สุด และความฝันในวัยเยาว์ของฉันก็พังทลายลง เราเลิกกัน เขาจะไปตายที่ไหนก็ไป ฉันไม่คิดจะยอมแพ้โชคชะตา ไม่สนใจคำนินทาที่เป็นสาวใจแตกหนีตามผู้ชายและสุดท้ายก็โดนทิ้ง ฉันไม่คิดจะหันหลังกลับบ้าน ถ้าจะกลับไปต้องได้ดีกว่าตอนที่ฉันเดินจากมา ฉันทนทำงานและทำทุกๆอย่างที่นายใช้ ยอมทนให้หัวหน้าด่า ยอมผิดใจกับเพื่อนร่วมงานเพียงเพื่อสักวันฉันจะได้ทำงานในตำแหน่งที่ดีขึ้น
เริ่มไต่เต้าตั้งแต่เด็กในลายการผลิต
จนเป็นผู้ช่วยหัวหน้างาน เป็นหัวหน้างาน ผู้ช่วยหัวหน้าแผนก
และจนได้เลื่อนเป็นหัวหน้าแผนกในปีนี้ จนเมื่อเช้าแม่โทรมาบอกให้กลับบ้าน ฉันนั่งตาสว่างบนรถทั้งคืน นอนไม่หลับ แอร์ของรถปรับอากาศหนาวมาก ทำให้ฉันขดตัวอยู่ภายในผ้าห่มที่พนักงานแจกให้ เป็นเรื่องปกติในเวลาที่เราอยากให้เวลาเดินเร็ว มันกลับเดินช้าอย่างเอื่อยเฉื่อย ไม่สนใจต่อความต้องการของเราเสมอๆ ฉันรอเวลาอย่างกระสับกระส่าย นึกถึงคำของแม่ที่ขอให้ฉันเลิกทิฐิและกลับบ้าน ฉันบอกแม่ไปว่าที่ฉันทิฐิก็เพราะว่าฉันเป็นลูกของพ่อ รถปรับอากาศจอดที่ตัวจังหวัดตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ฉันนั่งรอที่ขนส่งประจำจังหวัดเพื่อที่จะต่อรถสองแถวเข้าบ้าน ที่นี่ครั้งหนึ่งฉันเคยนั่งพลอดรักกับคนรักเฮงซวยที่นี่
แค่นึกถึงเรื่องเก่าทำให้ฉันรู้สึกเจ็บแปรบขึ้นมาทันที ฉันโง่เองที่เลือกเขาและคิดว่าเข้าจะเข้ามาเป็นจ้าวชีวิตฉัน คนเฮงซวย
พ่อพูดถูก ถ้าฉันเชื่อพ่อ เรียนจนจบ ฉันอาจได้ทำงานดีๆกว่านี้ และพบเจอคนดีๆกว่านี้ก็เป็นได้ รถสองแถวบุโรทั่งใช้เวลานานมากกว่าที่จะพาฉันออกจากตัวจังหวัด วิ่งปะเลงปะเลงไม่เคยเปลี่ยนแปลงตั้งแต่สมัยฉันยังเป็นนักเรียนแล้ว แต่แปลกตรงที่เมื่อก่อนฉันไม่ได้รู้สึกว่ามันช้าขนาดนี้ อาจเป็นเพราะฉันยังมีความสุขกับการที่ได้นั่งคุยกับเขาไปเรื่อยๆ จนไม่อยากรีบให้ถึงบ้าน แต่วันนี้มันต่างกัน ฉันอยากกลับบ้าน รถจอดที่หน้าบ้านฉัน ซึ่งดูแปลกตาไปจากเมื่อก่อนมาก ตัวบ้านดูโทรมไปอย่างผิดหูผิดตา ต้นมะม่วงหน้าบ้านแลดูใหญ่ขึ้น แต่ที่แปลกไปกว่านั้นก็ตรงที่ มีเพื่อนบ้านหลายคนมาที่บ้าน มีเต๊นเก่าๆตั้งอยู่หน้าบ้าน แม่รีบเดินออกมารับฉันในทันที่ที่เห็นฉันลงจากรถ แม่เข้ามากอดฉันแล้วร้องไห้ แม่ดีใจที่เห็นฉันกลับบ้าน แม่นึกว่าฉันจะไม่กลับมาซะแล้ว แม่คิดถึงฉันมาก นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้กอดแม่ นานเหลือเกิน แม่จูงมือฉันเข้าบ้าน บอกว่าจะพาไปไหว้พ่อ แม่พาฉันเดินผ่านญาติพี่น้องและเพื่อนบ้าน ทุกคนมองฉัน แต่ไม่มีใครทักฉันเลย ฉันเดินตามแม่ไปอย่างงงๆ จนมาถึงกลางบ้าน ฉันยืนตะลึงอยู่อย่างนั้นทำอะไรไม่ถูก จนแม่ลูบหลังฉันแล้วบอกฉันเบาๆ ให้เข้าไปกราบพ่อ ภาพที่อยู่ข้างหน้าของฉัน คือโลงศพที่ตั้งอยู่กลางบ้านประดับประดาด้วยดอกไม้และไฟหลากสี มีกระถางธูป และมีกรอบรูปของพ่อ พ่อนอนอยู่ในโลงนั้น พ่อของฉันที่เคยหยิ่งทระนง และรักฉันมากกว่าใครในโลกใบนี้นอนอยู่ในนั้น พ่อของฉันที่อุ้มฉันวิ่งไปหาหมอที่อนามัยกว่าครึ่งกิโล เมื่อครั้งที่ฉันเหยียบตะปูที่เป็นสนิมจับเขลอะนอนอยู่ในนั้น และพ่อของฉันที่ทำทุกอย่างเพื่อฉันมาชั่วชีวิตนอนอยู่ในโลงนั้น ฉันคุกเข่าลงที่หน้าโลงศพอย่างอ่อนแรง น้ำตาเริ่มไหลอย่างช้าๆและดูเหมือนว่ามันจะไหลออกมาเรื่อยๆอย่างไม่มีวันสิ้นสุด แม่จุดธูปมาให้ แม่บอกกับฉันว่า ก่อนตายพ่อบ่นคิดถึงฉันมาก อยากให้ฉันกลับบ้าน พ่อบอกว่าพ่อเสียใจที่ตบหน้าฉันวันนั้น ถ้าพ่อไม่ทำอย่างนั้นคงไม่เสียฉันไป พ่ออยากขอโทษฉันแต่ก็ไม่ทันได้พูด “พ่อจ๋า...พ่อไม่ได้เสียหนูไปไหน หนูกลับมาแล้ว หนูขอโทษ ...พ่อ หนูขอโทษ” |
ถึง บล็อกเกอร์ ทุกท่าน โปรดอ่าน
ด้วยทาง บริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จำกัด (มหาชน) ได้ติดต่อขอความร่วมมือ มายังเว็บไซต์และเว็บบล็อกต่าง ๆ รวมไปถึงเว็บบล็อก OKnation
ห้ามให้มีการเผยแพร่ผลงานอันมีลิขสิทธิ์ ของบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ บนเว็บ blog โดยกำหนดขอบเขตของสิ่งที่ห้ามทำ และสามารถทำได้ ดังนี้
ห้ามทำ - การใส่ผลงานเพลงต้นฉบับให้ฟัง ทั้งแบบควบคุมเพลงได้ หรือซ่อนเป็นพื้นหลัง และทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือ copy code คนอื่นมาใช้ - การเผยแพร่ file ให้ download ทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือฝากไว้ server คนอื่น สามารถทำได้ - เผยแพร่เนื้อเพลง ต้องระบุชื่อเพลงและชื่อผู้ร้องให้ชัดเจน - การใส่เพลงที่ร้องไว้เอง ต้องระบุชื่อผู้ร้องต้นฉบับให้ชัดเจน จึงเรียนมาเพื่อโปรดปฎิบัติตาม มิเช่นนั้นทางบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ จะให้ฝ่ายดูแลลิขสิทธิ์ ดำเนินการเอาผิดกับท่านตามกฎหมายละเมิดลิขสิทธิ์
OKNATION
กฎกติกาการเขียนเรื่องและแสดงความคิดเห็น
1 การเขียน หรือแสดงความคิดเห็นใด ๆ ต้องไม่หมิ่นเหม่ หรือกระทบต่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ หรือกระทบต่อความมั่นคงของชาติ
2. ไม่ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่นในทางเสียหาย หรือสร้างความแตกแยกในสังคม กับทั้งไม่มีภาพ วิดีโอคลิป หรือถ้อยคำลามก อนาจาร 3. ความขัดแย้งส่วนตัวที่เกิดจากการเขียนเรื่อง แสดงความคิดเห็น หรือในกล่องรับส่งข้อความ (หลังไมค์) ต้องไม่นำมาโพสหรือขยายความต่อในบล็อก และการโพสเรื่องส่วนตัว และการแสดงความคิดเห็น ต้องใช้ภาษาที่สุภาพเท่านั้น 4. พิจารณาเนื้อหาที่จะโพสก่อนเผยแพร่ให้รอบคอบ ว่าจะไม่เป็นการละเมิดกฎหมายใดใด และปิดคอมเมนต์หากจำเป็นโดยเฉพาะเรื่องที่มีเนื้อหาพาดพิงสถาบัน 5.การนำเรื่อง ภาพ หรือคลิปวิดีโอ ที่มิใช่ของตนเองมาลงในบล็อก ควรอ้างอิงแหล่งที่มา และ หลีกเลี่ยงการเผยแพร่สิ่งที่ละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบหรือวิธีการใดก็ตาม 6. เนื้อหาและความคิดเห็นในบล็อก ไม่เกี่ยวข้องกับทีมงานผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซต์ โดยถือเป็นความรับผิดชอบทางกฎหมายเป็นการส่วนตัวของสมาชิก คลิ้กอ่านเงื่อนไขทั้งหมดที่นี่"
OKnation ขอสงวนสิทธิ์ในการปิดบล็อก ลบเนื้อหาและความคิดเห็น ที่ขัดต่อความดังกล่าวข้างต้น โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ต่อเจ้าของบล็อกและเจ้าของความคิดเห็นนั้นๆ
|
||
![]() ![]() |
<< | กันยายน 2010 | >> | ||||
อา | จ | อ | พ | พฤ | ศ | ส |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 |