...ผมคิดเสมอๆว่าเรื่องหงอกเป็นเรื่องธรรชาติ       มันไม่ได้มีอะไรผิดปกติมากมายใครๆเขาก็เป็นกัน  ไม่ๆๆผมยังไม่แก่แค่หงอกเฉยๆเอง  จริงๆนะ     มันเป็นกรรมพันธุ์จริงๆ  พ่อผมก็หงอก     พี่ชายผมก็หงอก  แล้วมันจะเป็นอะไรไปถ้าผมหงอกตามไปด้วย  มันก็จะมีจี๊ดๆใจบ้างเวลาเจอคนรู้จักหรือคนเริ่มคุ้นเคยทักว่าไปทำไฮไลท์ผมที่ไหนมา   เหมือนจริงซะจริงเชียว

และแล้วความเชื่อเก่าๆของผมก็ถูกลบไปอย่างสิ้นเชิงโดยสาวสวยสองคน  ไม่เลยผมไม่ได้รู้จักเธอทั้งสองคนเลยแม้แต่น้อย  และเธอก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้ผมเจ็บช้ำน้ำใจ  แต่การกระทำมันฟ้อง

เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า  เมื่อครั้งที่ผมไปทำพาสปอร์ต  ที่เซ็นทรัลบางนา  ผมก็ไปตามปกติ   เข้าแถวตามปกติ  ทำโน่นทำนี่ตามปกติ  เหมือนอย่างที่คนอื่นๆเขาทำกัน  จนถึงเวลาที่ต้องเข้าไปถ่ายรูป  เจ้าหน้าที่ที่จะทำการถ่ายรูปให้ผมนั่นแหละเธอเป็นสาวสวยคนแรกที่ผมจะพูดถึง  เธอน่ารักจริงๆนะ

"จัดแต่งทรงผมก่อนก็ได้นะค๊ะ" เธอยิ้ม  แถมด้วยน้ำเสียงสดใส

"ไม่เป็นไรหรอกมั้งครับ"

ผมไปตรงจุดที่ถ่ายรูปเลย  ด้วยความมั่นใจเป็นปกติ  ไม่เห็นจะมีอะไรมากมาย  ก็แค่ถ่ายรูป  แต่หลังจากที่ถ่ายเสร็จแล้วน่ะสิที่ไม่ปกติ  สาวสวยยิ้มหน้าเจื่อนๆ

"ถ่ายใหม่มั้ยค๊ะ"

เธอถามทั้งๆที่หน้ายังยิ้มแหยๆอยู่เลย  ผมเดินเข้าไปดูรูปตัวเอง  โอ้สวรรค์แตก  ถึงขั้นดูไม่ได้เลยทีเดียว  หงอกทำเรื่อง  ไม่แปลกใจเลยที่เธอจะยิ้มแห้งๆอย่างนั้น  หน้าผมเริ่มร้อนๆซะแล้วสิ

"เอ่อ...ก็ได้ครับ  ถ่ายใหม่ครับ" ผมมีความหวังลึกๆว่ามันคงจะดีขึ้น จึงปัดผมใหม่เล็กน้อย

และแล้วครั้งที่สองก็ผ่านไป  เธอยังคงยิ้มเจื่อนๆไม่ได้แตกต่างจากครั้งแรกเลย  และรูปที่ถ่ายมาก็ไม่ได้แตกต่างจากเดิมเลยจริงๆ  ความหวังและความมั่นใจของผมขาดกระเจิง

"จะถ่ายใหม่อีกครั้งก็ได้นะค๊ะ" เธอให้ความหวัง

"เอ่อ...ไม่ต้องแล้วก็ได้มั้งครับ"

"แล้วคุณเลือกรูปไหนค๊ะ"

"ตาม...ตามใจคุณเลยครับ" 

ไม่เหลือแล้วความมั่นใจของผมที่ว่า  หงอกเป็นเรื่องปกติหายวับไปกับตา  แต่ก็ยังคงปลอบใจตัวเองลึกๆว่า ก็แค่ผมหงอกมันจะอะไรกันนักกันหนา  อย่าได้แคร์

แต่เรื่องราวหงอกๆมันยังไม่จบแค่นั้น 

ผมใช้เวลาอยู่นานเหมือนกันนะกว่าจะทำใจลืมเรื่องเจ้าหงอกที่ทำให้อายต่อหน้าประชาชีไปได้  เห็นมั้ย  เดี๋ยวมันก็ลืม  เดี๋ยวเวลาก็ผ่านไป  จนวันหนึ่งผมไปเดินซื้อของกินที่ตลาดแถวบ้านในเย็นวันหนึ่งหลังเลิกงาน  มีเสียงเล็กๆใสๆเรียกอยู่ข้างหลัง

"คุณลุง คุณลุง คุณลุงค๊ะ" 

เธอไม่ได้เรียกเฉยๆนะ  เดินมาสะกิดด้วย  มั่นใจว่าเป็นผมแน่นอน    แต่ที่ผมไม่เข้าใจก็คือ  นี่หุ่นผมเหมือนคุณเคนธีรเดชในรถไฟฟ้าฯมากขนาดนั้นเลยหรอ  ถึงได้ทักซะขนาดนั้น  เขิลเป็นเหมือนกันนา

เธอเป็นสาวอีกคนที่หน้าตาน่ารัก ตัวเล็กๆ  ยิ้มเจื่อนๆ  กรรมยิ้มเจื่อนๆอีกแล้ว

"อุ่ย...ขอโทษค่ะ  คุณทำกุญแจรถตกค่ะ"

"เอ่อ...ขอบคุณมากครับ"

ผมได้รับความปิติ  และจี๊ดใจอย่างแรงพร้อมๆกัน  นอกจากเธอจะน่ารักในสายตาผมแล้วเธอยังมีน้ำใจงามอีก  ถ้าเธอไม่เก็บกุญแจรถให้ผมคงเดือดร้อนแน่  ช่างเป็นคนดีเสียจริงๆ  แต่อาการจี๊ดใจนี่แหละคือปัญหา  กะอีแค่ผมหงอกนิดหน่อยไม่น่าต้องเรียกกันว่าลุงเลย  อยากร้องไห้

ผมอดทนต่อเจ้าผมหงอกไม่รักดีต่อไปไม่ไหวแล้ว  เจ็บใจสุดๆ รีบโทรไปหาที่ปรึกษาด้วยอาการแค้น

"แม่   หนูอยากย้อมผม"

"แกเป็นอะไรของแก  ทำไมทำเสียงอย่างนั้น  ย้อมผมหรอ  นี่เลยลูก  ออด๊าส  ใช้ดี๊ดี  แม่ใช้ตั้งแต่ยังสมัยสาวๆ  ใช้ดีมากเลย ลองไปซื้อมาใชสิ"

"หา  แหมะ  ออด๊าสเนี่ยนะ  ดีจริงหรอ"

"จริ๊ง(ลากเสียงยาวๆ)  ไปซื้อมาใช้เลย  แม่รับรองดำสนิท"

ผมเองก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อแม่ซักเท่าไหร่  แต่ก็ลองไปเดินดูที่ร้อานสะดวกซื้อ  ไม่อยากจะเชื่อเลย  มีขายจริงๆด้วย  แถมราคาก็ถูกแสนถูกกว่าคู่แข่งเยอะเลย  แถมแม่ยังใช้มาตั้งแต่ตอนสาวๆอีก เลยซื้อ

กลับบ้านรีบแกะกล่องทำตามที่เขาบอกเอาไว้ทุกประการ  ผิดบ้างถูกบ้างก็หยวนๆไป  ขอให้มันดำจริงเถอะเจ้าประคู๊น

และแล้วฝันก็เป็นจริง  ผมของผมดำจนได้  ดำสนิท  แต่มันสนิทไปจนใครๆก็รู้และทักว่าผมไปย้อมผมมา   อายอีกแล้ว   ขนาดผมเองก็ยังดูออกเลย    มันดำหลอนๆ    แบบที่คนอื่นๆที่ผมดำกันเขาไม่เป็น  กรรมเลย  แต่ก้ยังปลอบใจตัวเองลึกๆว่าเดี๋ยวก็ลืม

ไม่  มันไม่แค่นั้นหนะสิ    พักเดียวเท่านั้นผมของผมเริ่มเปลี่ยนเป็นสองสี   ดำกับแดง   จนใครๆก็ทัก  อายอีก เฮ้อ....

และต่อมา่อีกไม่นาน  ผมมันคงได้ใจ  มันเปลี่ยนเป็นสามสีเลยทีนี้   ขาว ดำ  แดง  คราวนี้ไม่เพียงแต่ใครๆก็ทัก  แต่กลายเป็น  ใครๆก็ทักและแอบอมยิ้ม  และผมก็ไม่ได้อายธรรมดาเช่นกัน  โคตรอายเลยแล้วอีกนานแค่ไหนเนี่ยที่มันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม   หรือไม่ก็อีกนานแค่ไหนที่ผมจะทำใจได้

ฮือๆๆๆๆ  ผมอยากตาย  ลาก่อน......ออด๊าส

โบราณ

ปล.1  ไม่ใช่ว่าผลิตภัณฑ์ออด๊าส เขาไม่ดี  แต่ผมเองแหละที่ห่วย

ปล.2  แม่ผม....เอ่อเป็นที่ปรึกษาที่ดีในบางเรื่องเท่านั้น  อย่าไปปรึกษามั่วซั่ว

ปล.3  ผมไม่เคยคิดจะย้อมผมอีกเลย  ช่างมัน  ถึงจะหงอกก็ช่างผมมันเถอะ