วันนี้ได้ไปอ่านเจอเรื่องดีๆ เรื่องนึงจากหนังสือ City Life คมชัดลึกค่ะ
เลยอยากเอามาฝากทุกคนค่ะ
.......

ในบ้านหลังหนึ่ง มีสามีภรรยา ลูกชายและอาม่า อาศัยอยู่รวมกัน
อาม่าแก่มากแล้ว ร่างกายไม่แข็งแรง มีอาการมือสั่นอยู่ตลอดเวลา
เวลาทานข้าวร่วมกันกับครอบครัว
แกมักจะทำข้างหกลงบนโต๊ะตลอดเวลา ทำให้ลูกสะใภ้รำคาญมาก
นางจึงไปปรึกษากับสามีว่าจะทำอย่างไรดี ไม่ให้อาม่าทานข้าวหกเกลื่อนโต๊ะ
ฝ่ายสามีรู้ดีว่าอาม่ามีอาการมือสั่น แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร

ไม่กี่วันต่อมา ฝ่ายภรรยาก็นำเรื่องนี้มาคุยกับสามีอีก เพราะนางทนไม่ได้แล้ว
หลังจากที่โต้เถียงกัน สามีจึงยอมให้ภรรยาจัดการเรื่องนี้แทน

เมื่อถึงเวลาทานข้าวนางจึงจัดให้อาม่านั่งแยกโต๊ะต่างหากเพียงคนเดียว
และเอาถ้วยชามเก่าๆ บิ่นๆ มาให้อาม่าใช้
เพราะอาม่าชอบทำถ้วยชามแตกบ่อยๆ
อาม่ารู้สึกเศร้าใจมาก นางนึกถึงอดีต ที่เคยเลี้ยงดูลูกด้วยความรักเสมอมา
ไม่เคยบ่นต่อความเหนื่อยยาก เวลาลูกไม่สบาย เจ็บไข้ นางก็ดูแลอย่างดี
เวลาที่ลูกมีปัญหา ก็ช่วยแก้ไขทุกครั้ง

แต่ตอนนี้ อาม่ารู้สึกว่านางถูกทอดทิ้ง นางรู้สึกเสียใจมาก

หลานชายตัวน้อยๆที่เฝ้าดูอยู่ทุกอย่าง ก็ปลอบใจและบอกอาม่าว่า
ผมรู้ว่าอาม่าเสียใจ ที่พ่อกับแม่ทำอย่างนี้ แต่ผมมีวิธีที่จะทำให้อาม่ากลับไปทานข้าวกับพวกเราได้

อาม่าถามว่าจะทำอย่างไร หลานชายก็ตอบว่า
เย็นนี้ให้อาม่าแกล้งทำชามข้าวตกแตก เหมือนกับไม่ได้ตั้งใจนะครับ แล้วผมจะจัดการทุกอย่างเอง

เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น อาม่าก็ทำตามที่หลานชายบอก
โดยแกล้งทำชามข้าวตกแตก เมื่อสะใภ้เห็นก็ลุกขึ้นเตรียมจะดุอาม่าทันที
แต่หลานชายตัวน้อยรีบชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า
ทำไมอาม่าทำถ้วยชามแตกหมดเลยหล่ะครับ อย่างนี้ผมก็ไม่มีชามเก่าไว้ให้คุณพ่อคุณแม่ใช้ตอนแก่พอดี

เมื่อลูกสะใภ้ได้ยินดังนั้นก็หน้าซีด และไม่กล้าดุอาม่าอีก
เพราะนางรู้ว่าสิ่งที่ตนเองทำ จะเป็นตัวอย่างให้ลูกปฎิบัติต่อนางเมื่อนางแก่ตัวลง
นางรู้สึกอับอาย และสำนึกผิดกับการกระทำของตัวเอง

หลังจากนั้นทุกคนก็กลับมาทานข้าวร่วมกันและอาม่าก็ไม่เคยถูกปฎิบัตไม่ดีด้วยอีกเลย

จบแล้ววว...

อ่านแล้วขอบอกว่า กินใจมากก
และอยากให้ทุกคนเอากลับไปย้อนดูตัวเองด้วยนะคะ
ว่าวันนี้เราทำดีกับคนที่รักเราที่สุดหรือยัง
อย่าคิดได้เมื่อท่านจากไปแล้วนะคะ

***************************

เอื้อเฟื้อภาพประกอบ จากอินเตอร์เน็ตค่ะ