อ้างอิงภาพจาก http://www.innnews.co.th/Breaknews.php?nid=98419

ได้รับแรงกระตุ้นในการเขียนครั้งนี้
เกิดขึ้นหลังเข้าไปคอมเมนต์บล็อกคุณปอจู
เรื่อง “He ain't heavy , he's my father ! ! !”
http://www.oknation.net/blog/Paojoo1974/2008/02/01/entry-1

จำได้ว่าตั้งแต่เด็กจนโต
ก่อนที่จะเริ่ม “เก็บเงิน” ผ่านกรมธรรม์ประกันชีวิต
ประเภทสะสมทรัพย์
กับรุ่นพี่ที่เป็นตัวแทนประกันชีวิต
จนกระทั่งมาเป็นตัวแทนประกันชีวิตเอง

จำได้ว่า มักจะได้รับการอบรมสั่งสอน
ให้มีนิสัยอดออม เพื่ออนาคตในวันข้างหน้า
จะได้มีเงินทองไว้จับจ่ายใช้สอย

โดยการเก็บเงินที่ “เหลือ” จากการใช้จ่าย
รายได้ – รายจ่าย = เงินออม

แต่ทว่า ตั้งแต่ทำงานในสมัยเรียน
จนจบ แล้วมาทำงานเต็มเหนี่ยว
มันก็ไม่ค่อยจะมี “เงินเหลือ” ให้เก็บสักที

เพราะ “รายจ่าย” มันเยอะแยะ ตาแป๊ะไก๊
มากมายเต็มไปหมด
ตามประสาอยากได้ อยากมี

ไม่ว่าจะ...
หนังสือ ทั้งเรียน-ไม่เรียน
อุปกรณ์เดินป่า ขึ้นเขา ลงห้วย ตะกายตึก
เทป-CDเพลง  หนัง
(เพราะจะเอาเทปพี่ CDเพื่อนมาฟัง มาดูบ่อยๆก็กะไรอยู่
จนตอนหลัง ก็กลายเป็นแนวเทปผี CD เถื่อนไปซะงั้น)
ฯลฯ 

ไหนจะค่าใช้จ่ายส่วนตัว
ไปดูหนัง ฟังเพลง ละครเวที
เดินป่า เสาะหาชีวิต (จิกสำนวน ป๋าเสก มาซะหน่อย)
ร่ำเมรัย ถกสารพันปัญหา (ตามสไตล์มังกรโบราณ)
ฯลฯ

รวมจนถึงเงินที่ให้ พ่อ แม่ และน้องๆ
ตามประสาลูกกตัญญู และพี่ชายใจดี
ที่ไม่ได้จิบยาน้ำแกไอ
ชวนป๋วย ปี่แปกอ ตราลูกกตัญญู
แต่จิบแอลกอฮอล์กลั้วคอ ฆ่าเชื้อโรคเป็นประจำ (ในตอนนู้นนนน)

พอใกล้สิ้นเดือน มันก็เริ่มเหมือนว่า
จะใกล้สิ้นจายยยยยย......T^T

แต่ด้วยศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย
จะไปขอตังค์พ่อแม่มาใช้มันก็กะไรอยู่
เพราะเรียนจบแล้ว

จะยืมเพื่อนก็เสียฟอร์ม

แต่ก็มีขอยืมที่บ้านมา หมุนบ้าง อ่ะนะ
ถ้ามันช๊อตกระตุก ชักแหงกๆจริงๆ
แต่ก็จะรีบคืนทันทีเมื่อเงินเดือนออก

เงินก่ง เงินเก็บไม่ต้องพูดถึง
มีเกิด และมีดับ เอ๊ย!!!
มีเก็บ และไม่มีเก็บ ไปตามธรรมชาติ

ขนาดตอนจบใหม่ๆ เงินเดือนซื้อทองได้ตั้งเกือบ 4 บาท
คือ ตอนนั้นราคาทองยังบาทละ 3,000 บาทน่า
ไม่ใช่บาทละ 14,000-14,800 บาทในตอนนี้ (อิอิ)

มีคราวนึง
กัดฟันเก็บเงินเดือนละหลายพัน
กับธนาคารพาณิชย์ เก็บทุกเดือน
24 เดือน หรือ 2 ปี
เพราะเห็นดอกเบี้ยสูงดี น่าสนใจ
ถือซะว่าเป็นการลงทุนที่ไม่ความเสี่ยง

แต่สุดท้ายพอครบ 24 เดือน
เงินก้อนออกมาก็ไม่เหลือ

เพราะเป็นการ “เก็บเพื่อใช้”
ไม่ใช่ “เก็บเพื่อเก็บ”
ยังไม่ได้จริงจังกับ “การวางแผนทางการเงิน”
หรือ “การตั้งเป้าหมายทางการเงิน”

จนกระทั่ง วันที่รุ่นพี่ชวนซื้อประกัน
แบบสะสมทรัพย์ เพื่อเก็บเงิน
ให้ตัวเองในอีก 20 ปีข้างหน้า

ตั้งเป้าว่า 20 ปี จะมีเงินชัวร์ๆ เท่าไหร่
หรือถ้าเกิด “จากไปก่อนวัยอันควร”
ศัพท์ยอดฮิตของวงการประกันเขาแหล่ะ
อย่างน้อยทางบ้านก็มีเงินจัดการ “สังขาร”
ที่ "จิตใจ" จากไปก่อนอย่างฉับพลัน

อ่า ลืม ไม่ได้เล่าถึงประกัน นิน่า
กลับมาถึงสูตรในการเก็บเงินอีกครั้ง
ว่ามาเกี่ยวกับประกันได้ยังไง

พี่ทัศน์ น่ารักจัง
คือพี่เค้ามีสโลแกนตามท้ายชื่อ แบบนี้อ่ะนะ
ตอนนี้ ก็เป็นหัวหน้าเราซะด้วยเพิ่มมาอีก 1 ตำแหน่ง
นอกจากเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน มหาวิทยาลัย ชุมนุม

อ่ะ กลับมาๆ กลับมาก่อน
เถลไถลไปเรื่อย
พี่ทัศน์ ก็บอกว่า บางครั้งที่เราเก็บเงินไม่อยู่ส่วนหนึ่ง
เป็นเพราะวิธีคิด ที่คลาดเคลื่อน
สูตรเก็บเงินควรจะเป็น

รายได้ – เงินออม = รายจ่าย

โดยเงินออม เราควรกันสำรองขึ้นมาทันที
อย่างน้อยไม่ควรต่ำกว่า 10 – 20 %
แล้วค่อยไปบริหารรายจ่ายอีกครั้ง
อะไร ลด ละ เลิก ได้
เพื่อที่จะทำให้เงินเดือนพอใช้
มีเงินเหลือเก็บ
ที่สำคัญ มีเงินจ่ายค่าเบี้ยประกันด้วย 555 

ก็นึกถึงตอนที่กัดฟัน กรอดๆๆๆ
เก็บเงินกับธนาคารพาณิชย์คราวนู้น

เออว่ะ ที่เก็บรอดมาได้ ก็เพราะ
เราหักเก็บเลยนี่หว่า
แต่มันก็หมดไปแล้วด้วยหลายปัจจัย

พี่ทัศน์ ก็บอกว่า
ศัตรูของการเก็บเงิน มี อยู่ 4 ตัว

1. ใช้ก่อนเก็บ
เพราะมันทำให้ไม่เหลือเงินไว้เก็บ

2. เก็บเพื่อที่จะใช้
เก็บมาเท่าไหร่ ก็หมดเรียบ
เข้าข่ายเลย ... เก็บมาได้ ก็ผลาญราบ

3. ผิดพลาดจากการลงทุน
เจ๊งกะบ๊ง จ๊งกะเบ๊ง ทีไร เงินเก็บก็สาบสูญ
ก็กระจายความเสี่ยงกันดีๆ นะพี่น้อง
การลงทุนมีความเสียว เอ๊ย!!! ความเสี่ยง

ก่อนลงทุนโปรดเตรียมยารักษาโรคหัวใจไว้ให้ดี

4. เจ็บป่วยและอุบัติเหตุร้ายแรง
ก็ต้องงัดเงินเก็บมาเป็นค่ารักษา

การเก็บเงินสดไว้กับธนาคารที่ผ่านมา
ก็เป็นทางหนึ่งในการเก็บเงิน
แต่สภาพคล่องที่สูง
เก็บง่าย ก็ใช้ง่าย
เลยไม่ค่อยเหลือ

สินค้าประกันเป็นตัวเข้ามาช่วยแก้ 4 ปัญหานี้

1. เก็บก่อนใช้
ขืนใช้ก่อน .. ก็ ...ไม่มีเงินส่งเบี้ยประกันอ่ะดิ 555
แต่ก็ควรจัดเงินเก็บ ไว้เป็นเงินสดสำรองฉุกเฉินด้วย
เป็นการกระจายสภาพคล่อง เผื่อเหนียวไว้ก่อน

2. เก็บเพื่อเก็บ
ขืนถอนออกก่อน ก็ขาดทุนดิ หรือได้ผลตอบแทนไม่เต็มเหนี่ยว

3. กันเงินส่วนหนึ่งจากการลงทุน
เป็นการกระจายความเสียว เอ๊ย!!! ความเสี่ยงในการลงทุน
โดยเป็นการลงทุนด้วยการทำประกัน
ผลตอบแทนอาจจะไม่หวือหวามาก
แต่ว่าได้ชัวร์ๆ ยกเว้นบริษัทเจ๊ง :P

4. ค่ารักษาและชดเชย
ก็ตอนซื้อรถยังซื้อประกันรถได้
ชีวิตคนซื้อสำคัญกว่า
ก็แบ่งเงินมาไว้เป็นค่ารักษาชดเชย สักหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง
จะได้ไม่กระทบการวางแผนทางการเงิน

5. เป็นพินัยกรรมเงินสด
เพราะเวลาเราจากไปก่อนวัยอันควร
ประกันจ่ายทันที
เพราะขืนยึกยักไม่จ่าย โดยไม่มีเหตุอันควร
โทษสถานเดียวปิดบริษัท

นอกจากเป็นเงินมรดกแล้ว
ก็ยังนำมาเป็นค่าดำเนินการ
ส่งตัวเราไปสู่สวรรค์เองได้
โดยไม่ลำบากคนที่ยังอยู่ด้วย

6. เป็นกองทุนยามเกษียณ
เพราะเรา “เก็บเพื่อเก็บ”
ก็เก็บให้คนที่หน้าตาเหมือนเรา
แต่แก่กว่าตอนนี้สัก30-40 ปี
คนที่หน้าตาเหมือนเรา
แต่อายุเลย 60 ปีแล้ว
ที่จะเป็น คนแก่เจ้าสำราญ
ไม่ลำบากเรื่องการเงิน

ก็เลยตัดสินใจลองทำประกันฉบับแรกไปเมื่อ 7-8 ปี ก่อน

เอ๊า!!! วนกลับมาย้ำกันอีกครั้ง

สำหรับคนที่อยากมีเงินเก็บ

สูตรเก็บเงิน ง่ายมั้ยครับ
อาจจะยากบ้างในการเริ่มต้น
แต่ก็แค่ยาก ไม่ใช่ทำไม่ได้
แล้วพอทำได้ มันก็ง่าย ถ้าจะทำต่อไป

อย่างลืมนะครับ
รายได้ – เงินออม = รายจ่าย

ส่วนจะออมวิธีไหนนั้น
ทางเลือกในการออมมีมากมายเต็มไปหมดในเวลานี้
เลือกได้ตามเป้าหมายในการออม
จะเป็นระยะสั้น กลาง ยาว
เล็ก กลาง ใหญ่

ก็ขอให้ทุกคนประสบความสำเร็จในการเก็บเงินกันทุกคนนะครับ

แถมท้าย :
วลียอดฮิตวลีหนึ่งในวงการประกัน

คนส่วนใหญ่ไม่ได้วางแผนที่จะ “ล้มเหลว”
แต่ “ล้มเหลว” เพราะไม่ได้วางแผน