จุดนี้ ที่เรารอประสานให้รถมารับ เพราะยังไงๆ พี่สมหวังก็ยืนยันว่า เราเดินไปอีกวัน ก็ไม่ถึงหน่วยหนองใหญ่... และอีกประการเจ้าหน้าที่ไม่ค่อยอยากให้เดินไป เพราะต้องตัดไปอีก อช.ด้วย แต่หลังรอคอยที่โนนสวรรค์ร่วมชั่วโมง เป็นอันว่าไม่ได้รถแน่นอน เจ้าหน้าที่ก็พาเราลัดเลาะ ตัดทุ่งหญ้าคา ไต่ขึ้นสันเขาทางด้านนี้ เพื่อหวังตัดทางลัดไปสู่หน่วยหนองใหญ่ให้ทันในเย็นนี้ (ซึ่งพี่สมหวังบอกว่า ยังไงก็ไม่ถึงแน่) แต่ด้วยแรงฮึดของพวกเรา....ยังไงก็ต้องไปให้ถึง ...

เดินกันมาพักใหญ่ ก็ได้เวลากินข้าวเที่ยง ก่อนที่สองเท้า จะพาเราก้าวเดินต่อ เลือกที่เหมาะ ๆ เปิปข้าว  ด้วยเวลาจำกัด เราก็มุ่งหน้าขึ้นสันเขา คราวนี้ พี่สมหวังพาเราอ้อมหลังวัด ที่รู้เลา ๆ มาว่า ถ้าจะผ่านเขตวัดนี้ ยังไงก็ต้องขออนุญาต แล้วเราจะได้ผ่านหรือเปล่านี้....ลุ้นระทึก

จากหน้าวัด เราตัดออกซ้ายมือ มุ่งหน้าสู่ป่าหินงาม … หะแรก พี่สมหวังจะพาเราตัดอ้อมขึ้นเขาไป แต่พี่ลำดวนบอก"ลุยไปเลย จะได้ไม่ต้องเดินอ้อมมาก"  แล้วเราพลพรรคทั้ง 10 คน ก็ลุยไปโผล่แถวลานหิน เจอนักท่องเที่ยวหลายกลุ่ม ซึ่งก็คงงง ๆ ว่า เจ้าพวกนี้มาจากไหนเนี่ย โผล่ออกจากราวป่า แบกเป้ มะลอกมะแล่ก 5555  แต่เราก็ยังยิ้มได้ ....แถมหายเหนื่อยเป็นปลิด ยามโพสต์ท่าถ่ายรูป...

จากลานหิน เราลัดเลาะตามเส้นทางเล็ก ๆ มุ่งหน้าไปพักตรงโขดหิน กลางดงกระเจียว ...โอว ว ว ...แถวนี้เพียบเลย แต่นักท่องเที่ยวเดินมาถึงไม่เท่าไหร่

จากจุดนี้ เราก้าวเข้ามาอยู่ในเขต อ.เทพสถิต จ.ชัยภูมิ แล้วนี่นา...ว๊าว..ไม่รู้สึกอะไรเลย ...เรามุ่งหน้าลัดเลาะ ไปตามทางเล็ก ๆ กระทั่งได้ยินดีรถ...เฮ้ย...เจอถนนอีกแล้ว ....แถมด้วยรถสองแถวใหญ่ พานักท่องเที่ยวขึ้นมาชมกระเจียวนั่นเอง..เพื่อนบางคนแอบบอก "แทะโลมหนุ่มๆ ยังไม่อายอย่างนี้เลยอ่ะ" 55555....แล้วเราก็รีบจ้ำข้ามถนน เข้าสู่แนวป่าอีกด้านหนึ่ง เดิน...เดิน...เดิน..ตามถนนสายเล็ก ๆ ท่ามกลางแดดร้อนระอุ กว่าจะทะลุเข้าป่าใหญ่อีกครา แล้วก็ลัดเลาะหญ้าคาตัดดิ่งลงหุบอีกครั้ง เพื่อจะข้ามไปสู่สันเขาพังเหย ถึงตรงนี้ เราแวะพักนานพอควรอยู่ริมน้ำตกเล็ก ๆ ที่เราข้ามผ่าน ก็ด้วยสภาพเป็นลานหิน เย็นสบาย น้ำใส พวกเราถือโอกาสแช่น้ำ เล่นน้ำ จิบน้ำ อืมมม....นายไตตันแอบงีบตรงนี้ด้วย