เมื่อต้นเดือนตุลาคม 50 ป๋มมีโอกาสได้ไปขอนแก่น เมืองแคนแห่งแดนอีสาน รู้สึกจะเป็นครั้งที่ 3 ของชีวิต แต่ก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหนอยู่ดี เนื่องจากภารกิจที่ได้รับมอบหมาย ตารางข้างค่อนไปกระจุกอยู่ ณ สถานที่แห่งเดียว แต่คนชีพจรลงเท้าอย่างป๋ม คงอยู่เฉยไม่ไหว อาศัยช่วงจังหวะวันแรกที่เดินทางไปถึง ก่อนจะเริ่มงานจริงจังในวันถัดไป  ออกตะเวนดูสถานที่ใกล้ๆ ที่พัก แน่นอน ตลาดสดใจกลางเมือง เป็นเป้าหมายแรก ก็ป๋มอยากไปดูวิถีชีวิตของผู้คนที่นี่ แต่ตอนนี้ตลาดสดชื่อ"บางลำพู" ปรับโฉมใหม่ เป็นตึกร่มเย็น สภาพสะอาดพอใช้ทีเดียว ข้าวของที่ขายไม่ต่างจากตลาดในเมืองใหญ่ เสื้อผ้าก็เน้นเอาใจวัยรุ่น ร้านเก่าๆ ที่ถูกใจป๋มเลยกลายเป็นร้านตึกแถว ที่ดูจะยังคงสภาพเอาไว้

เลาะตลาดสดออกมาหน้าถนนกลาง ผ่านหน้าโรงพักขอนแก่น เจอคิวรถสามล้อถีบ ก็เลยจัดการต่อรอง ให้ไปส่งที่บึงแก่นนคร ราคาไม่มากไม่มาย 30 บาท (ความจริงก็มีรถตุ๊กตุ๊กแล้ว แต่ป๋มอยากไปสบายๆ ไม่รีบเร่ง) ลุงถีบสามล้อ ทราบชื่อ"ลุงหมู" ลากรถพาถีบไปตามถนนใหญ่อย่างชำนาญ แม้รถราจะจอแจบางช่วง

นั่งรถไป ก็นึกไป เอ๊ะเคยมีเพลงเกี่ยวกับเมืองขอนแก่นนี่นา  อ้อ.... น้องเป็นสาวขอนแก่น ยังบ่เคยมีแฟน ยามเมื่อแลงฝันหวานนนน.... นี่ถ้าเผลอร้องออกมา จะเป็นยังไงน๊า 55 55

ก่อนถึงบึงแก่นนคร ลุงก็พาเลาะเข้าตรอกเล็ก ๆ ข้างวัดธาตุ จนเกือบสุดท้ายตัดออกถนนอีกเส้น ป๋มก็เรียกให้ลุงหยุดรถ ตอนแรกลุงหันมามอง งงๆ "ป๋มอยากถ่ายรูปเจดีย์ฮับ ตัดกับท้องฟ้าสวยจัง ลุงรอหน่อยนะ"

 วัดธาตุ ตัดกับฟ้าแจ่มๆ เมฆปุยๆ สวยงาม (ก่อนที่อีก 3 วันต่อมาจะมีแต่ฝนกับฝน)

จากวัดธาตุ ลุงพาถีบรถต่อไปบึงแก่นนคร ที่อยู่ไม่ไกลออกไป ถนนช่วงนี้รถไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่แต่แดดร้อนเหลือหลาย ลุงบอกไม่ค่อยมีอะไร ไปวัดหนองแวงมั๊ย อยู่โน่น พร้อมกับชี้มือให้ดู เห็นเป็นเจดีย์ชั้นๆ อยู่ลิบๆ "ไปค่ะไป" เรารีบบอก

มุมถนนติดบริเวณวัดกลาง

     
เลี้ยวเข้า วัดหนองแวง

ลุงหมูพาปั่น แต่เราก็รู้สึกว่าไกลจังไม่ถึงสักที "เจดีย์มันสูง อยู่ในมุมหลอกตา มันก็ดูเหมือนใกล้" ลุงหมูบอก ขณะที่ขาไม่หยุดปั่นรถ แล้วในที่สุด ก็ถึงเสียที เราได้แต่อุทานถึงความสวยงามแม้ด้านหลังวัดกำลังมีช่างก่อสร้างก็เถอะ  ลุงหมูเข้ารถเข้าจอดตรงร่มๆ ให้เราไปถ่ายรูป

จากเดิมที่ลุงแกจะเงียบๆ คงเห็นเราเล็งถ่ายรูปมุมเดิมซะนาน ก็เดินมาบอกให้ไปดูอีกด้าน รวมถึงด้านหน้าที่มีรอยพระพุทธบาท และท้ายที่สุด ลุงแกก็พาเดินไปซะเอง